Vikan - 07.02.1980, Síða 6

Viðtal Vikunnar
Tómstundaiöja fólks er auðvitað
misjafnlega nytsamleg, en ein eftirlætis
tómstundaiðja Steingríms Hermanns
sonar kom svo sannarlega i góðar þarfir
er hann og fjölskylda hans reistu sér þak
yfir höfuðið. Hann hefur nefnilega hið
mesta dálæti á smíðum og hefur auk
annarra innréttinga algjörlega séð um
innréttingu á kjallara hússins. Aðal
uppistaða í þiljum og lofti er rekaviður
af Ströndum sem hann hefur að mestu
leyti verkað sjálfur. Einnig hefur hann
smíðað alla loftlampa og í þessu
tómstundaherbergi fjölskyldunnar er
einnig veggur úr grjóti og arinn, sem
Steingrimur hefur sjálfur hlaðið. Hann á
heldur ekki langt að sækja góða hæfi-
leika til slíkra hluta, móðurafi hans,
Steingrimur Guðmundsson, var virtur
byggingameistari hér í bæ og föðurafi
hans, Jónas Jónsson. „sigldur" smiður i
Skagafirði.
Það sem hefur aflað Steingrimi mests
umtals eru þó ekki listilegar smiðar
heldur umsvif hans á stjórnmálasviðinu,
og þrátt fyrir miklar annir féllst hann á
að leyfa blaðamanni og Ijósmyndara
Vikunnar að lita inn eitt laugardags-
síðdegi heima að Mávanesi 19.
Röskir drengir og
skemmtilegar bernsku-
minningar
— Steingrimur, nú ert þú sjálfur
EG ÆTLAÐI
MÉR EKKI
AÐ GERAST
STJÓRN
MÁLAMAÐUR
— segir Steingrímur Hermannsson
fyrrv. ráðherra í viðtali við Vikuna,
en hann er auk umsvifa sinna í
stjórnmálum hinn mesti hagleiks-
maður á smíðar.
sonur þekkts stjórnmálamanns. Hvaða
áhrif hafði það á bernsku þína?
— Ég held að það hafi ekki í sjálfu sér
haft nein áhrif á bernsku mína. Þó
minnist ég að hafa notið góðs af stöðu
hans í tveimur tilvikum. Annað má
rekja til þess tíma er hann var lögreglu-
stjóri. Við bjuggum þá fyrst á
Amtmannsstig og síðan á Laufásvegi.
Þama voru margir knáir strákar og
óeirðir á milli vissra hópa algengar eins
og gerist og gengur á þessum aldri. Ég og
félagar minir komumst að því að faðir
minn geymdi lögreglukylfu i bílnum
sinum sem hann læsti því nær aldrei.
Við nældum okkur í kylfuna og hún
skipti sköpum fyrir valdahlutfallið i
hverfinu. Það þorði enginn að leggja i
okkur þegar við birtumst með kylfuna
góðu.
— 1934 fluttum við í Ráðherra-
bústaðinn og bjuggum þar í 8 ár. Á þeim
tíma stofnaði ég ásamt fleirum félags-
skap sem við kölluðum Röska drengi.
Félagsmenn voru aðallega vesturbæing
ar eins og t.d. Clausen-bræður, Runólfur
Þórðarson og Þorbjörn Karlsson,
Matthías Johannessen, svo fáir séu
nefndir. Við lögðum mikla áherslu á
iðkun íþrótta og tókum hlauptíma á
gamla vekjaraklukku. Raunar voru það
ekki Clausen-þræður sem unnu flest
stuttu hlaupin þá, heldur þeir Runólfur
og Þorbjörn! Ég var formaður félagsins i
mörg ár. Föður minum fannst þetta heil-
6 Vikan 6. tbl.