Vikan - 07.02.1980, Qupperneq 41

3.
HLUTI
Frank de Felitta
dögum settust Bill og Janice í næstum
því tóman réttarsalinn og biðu eftir að
Langley dómari birtist. Fremsta
sætaröðin var tekin frá fyrir þá fáu
blaðamenn sem komu.
Einn morguninn spurði kvenblaða-
maður Janice hvernig Ivy liði í
skólanum í Westport. Janice brá þar sem
þau höfðu haldið leyndu hvar dóttir
þeirra væri.
Samt gat Janice brosað og svarað að
Ivy liði vel og væri hamingjusöm, sem
var sannleikurinn. Janice sá það á Ijóm-
andi augunum sem tóku á móti þeim á
hverjum laugardagsmorgni. Það besta
var þó að martraðirnar voru hættar.
Bill hafði orðið að samþykkja að Ivy
færi i skólann i Westport, þar sem mála-
flutningsmaðurinn krafðist þess að
báðir foreldrar yrðu í réttinum á hverj
um degi.
Klukkan fjórar mínútur yfir níu
myndi Janice líta í átt til hliðardyranna
og sjá þegar Elliot Hoover yrði visað i
réttarsalinn. Henni til léttis hafði hann
ekki reynt að hafa samband við hana
síðan hann var handtekinn. „Herra
dómari,” lauk Brice Mack máli sínu,
„verjandi sér enga ástæðu til að sleppa
þessum kviðdómanda.”
Það var komið að Velie. „Segðu mér,
ef einhver tæki barn sem hann á ekki, án
samþykkis foreldranna, jafnvel þótt
þessi manneskja tryði að hún væri ekki
að gera neitt rangt, ef i raun og veru
lögin gætu sannað að hún hefði rangt
fyrir sér og væri ábyrg gerða sinna,
yrðir þú í vandræðum með að lýsa því
yfir að þessi manneskja væri sek?”
Kviðdómandinn áleit betra að hugsa
sig um áður en hann svaraði: „Nei,
herra.”
Bill leit aftur þangað sem Hoover sat,
rólegur og kyrrlátur. Honum fannst
jafnaðargeð hans óþolandi. Bill lét
augun hvila á blíðlegu og yndislegu
andliti konu sinnar, sem sat við hliðina á
honum. Hann velti fyrir sér hve lengi
hún gæti haldið þetta út.
Allt var komið i fastar skorður, daga
og nætur. 1 rétti allan daginn, rólegur
kvöldverður, síðan í rúmið. Helgunum
eyddu þau í Westport hjá Ivy. Þau óku
þangað og voru svo öll á Cadlemas
hótelinu.
Fyrst eftir handtökuna hafði málið
vakið lítilsháttar athygli hjá dag-
blöðunum.
Bill vissi að sá tími myndi koma að
málið yrði forsíðufrétt. Velie var ekki í
vafa um ætlun verjandans að nota dæmi
um endurholdgun sem vitnisburð,
jafnvel þótt hann reyndi að fá réttinn til
að úrskurða það óleyfilegt sem vörn. En
6. tbl. Vikan 41