Vikan - 07.02.1980, Side 49

Grensásvegi 11 - sími 83500.
BIAÐIB
Irfálst, úháð dagblað
eins og hann væri að leggja orðin þar
hlið við hlið. „Og svo segi ég: „Kannski
er það ekki synd. Kannski er fólk bara
svona. Kannski höfum við verið að berja
úr okkur djöfla að ófyrirsynju." Og ég
fór að hugsa um, hvernig nunnurnar
hýddu sjálfar sig með þriggja feta langri
hnútasvipu, og hvort þær hefðu ef til vili
nautn af að kvelja sig, og kannski hefði
ég líka nautn af að kvelja mig. Ég lá
undir tré, þegar ég var að brjóta heilann
um þetta, og svo sofnaði ég. Nóttin datt
á, og það var svartamyrkur þegar ég
vaknaði. Ég heyrði úlf spangóla skammt
frá mér. Og áður en ég vissi var ég farinn
að tala hátt við sjálfan mig: „Djöfullinn
hafi það allt saman,” sagði ég. „Það er
ekki til nein synd, og engin dyggð. Það
eru bara hlutir, sem fólk gerir. Það er allt
saman brot úr einni og sömu heild. Og
sumt sem fólk gerir er fallegt, og sumt er
ekki fallegt, en það er það mesta sem
nokkur maður hefur rétt til að segja.””
Hann þagnaði og leit upp frá lófa sínum,
þar sem hann hafði raðað orðunum.
Tommi brosti dálítið háðslega, en
augu hans voru athugul og hvöss. „Þú
hefur svei mér brotið hlutina til
mergjar,” sagði hann.
Skop
6. tbl. Vikan 49