Vikan - 10.07.1980, Síða 11

húsa í þeim stíl sem hann vill hafa þau.
En það verður ekki á meðan reglugerðir
standa óbreyttar.
„Það eru um 2000 veitingastaðir í
Luxembourg og ég er klár á þvi að að-
eins lítið brot af þeim fengi leyfi til að
starfa heima á íslandi, hversu margir get
ég að sjálfsögðu ekki nefnt. En af þeim
10 stöðum hérna sem ég þekki hvað best
eru aðeins 2 sem uppfylla skilyrðin. Þó
eru þeir allir eins góðir, ef ekki betri en
skipti Valgeirs við Áfengisverslun ríkis-
ins sannar það á eftirminnilegan hátt.
Það var þannig að Valgeir hafði af
einskærri þjóðhollustu eina flösku af is-
lensku brennivíni á bar sinum. Þarstóð
flaskan svo mánuðum skipti og var
ekki komin nema niður i miðjan háls
þegar Valgeiri hugkvæmdist að reyna að
skipta um miða á þessu óseljanlega vini,
hvað hann og gerði. 1 stað brennivins-
miðans lét hann prenta nýjan og fallegri
til að skipta um miða á brennivíninu og
gerir forstjóranum um leið ljóst að þarna
geti meiriháttar viðskipti verið í uppsigl-
ingu. Ekki aðeins á sinum bar heldur á
öllum börum I næsta nágrenni og þeir
eru ekki svo fáir. En hvað gerist? For-
stjórinn svarar um hæl og segir að ekki
komi til mála að fara að kenna þennan
eðaldrykk við plágu sem herjaði á Is-
lendinga fyrir nokkrum öldum, drap
helming þjóðarinnar ef ekki meir —
Cockpit-lnn er til húsa við Boulevard
George Patton nr. 43 í Luxembourg.
Nær öll vinna við staðinn hefur verið
unnin af lslendingum nema hvað út-
lendingar lögðu rafmagnið i hann.
„Ég kenni lslendingunum „hobby-
cooking” á veturna og svo hjálpa þeir
mér við svona lagað,” segir Valgeir.
„Þetta köllum við að versla með greið-
ann og allir eru ánægðir.”
Þess má geta að Valgeir gæti alls ekki
Valgeir og félagar leggja síðustu hönd á verkið. Valgeir er í miðið, honum á hægri hönd er
Björgvin Guðmundsson, „yfirflísalagningameistari” og flugstjóri hjá Cargolux, en á vinstri hönd
hefur hann Guðbjörn Gunnarsson, yfirsmið krárinnar. Eins og sjá má er tækið fremst á mynd-
inni úr flugvél en úr því mun bjórinn streyma um ókomna framtíð. Mynd: Jim Smart.
nokkur matstaður heima. Svo má ekki
gleyma þvi að ef ríkismötuneytunum á
tslandi yrði lokað þá mætti með góðu
móti bæta 150 veitingastöðum við þá
sem nú þegar eru starfandi. 150 segi ég
og meina.”
En lslendingar eru ekki miklir við-
skiptamenn og stundum gengur það
meira að segja svo langt að það er eins
og þeir vilji ekki græða. Sagan um við-
sem á stóð „Black Death”. Og viti menn,
flaskan kláraðist á stundinni og kassarn-
ir þrír sem staðið höfðu inni á lager svo
mánuðum skipti seldust strax næstu
daga. Svarti dauði rann ofan í útlending-
ana sem þarf ekki að koma neinum á
óvart því drykkurinn er bæði góður og
áhrifamikill. Það sem gerist næst er að
Valgeir skrifar forstjóra Áfengis- og tó-
baksverslunar ríkisins og fer fram á leyfi
kemur ekki til mála! Að merkja flösk-
urnar með orðunum Svarti dauði væri
lítilsvirðing við drykkinn. Valgeir, sem
hélt í barnaskap sínum að hann væri að
bjóða upp á viðskipti, nennti ekki að
standa í slíkum bréfaskiptum og hefur
fyrir bragðið ekki selt brennivin síðan.
„Það er stundum eins og Islendingar
vilji ekki standa í viðskiptum. En þeir
um það,” segir Valgeir og ypptir öxlum.
staðið í þessum veitingarekstri ytra ef
hann væri ekki mæltur á annaðhvort
franska eða þýska tungu. Hann lærði
frönsku á meðan hann stundaði nám við
hótelskóla i Sviss og það gerir gæfumun-
inn.
E.J.
28. tbl. Vikan II