Vikan - 10.07.1980, Síða 41

9. hluti
þýðir efsta vatnið i Vail. Þess vegna
verðum við að komast til Vail eins fljótt
og við getum. I nótt. En við verðum að
vera varkár. Ef þeir vita hvað við
hyggjumst fyrir, ef við reynum skyndi-
árás, þá gætu þeir svo auðveldlega eyði-
lagt imyndina og það yrði Ians bani.”
Enn fann hann hana þrýsta á hand-
leggsinn.
„Nei, lögreglustjóri. Ekki í nótt.”
„Hvers vegna ekki?”
„Ég er með skilaboð til þín. Frá
Talbot. Þau komu simleiðis og á dulmáli
til Reg Collins, sem hreinritaði þau, áður
en hann fór af spítalanum. Þau eru
merkt leynileg, en þeir treystu mér fyrir
þeim. Þau eru hér, í töskunni minni.”
„Vasaljós? Ertu með vasaljós?”
„Nei. En ég get sagt þér hvað stendur
i þeim. . . Þetta er allt í lagi, ég opnaði
þau ekki. Innsigliðerórofið.”
„Er þetta ein brellan þin?”
„Já. Á égaðsegja þér innihaldið?”
„Það er kannski eins gott.”
Hún opnaði töskuna sína og tók upp
innsiglað umslag, sem hun hélt upp við
enni sitt. Hann gat' rétt greint hana i
skininu frá ófullkomnu lendingar-
svæðinu og sá, að augu hennar voru
lokuð. í daufum glampa bílljósanna
virtist hún ung og afskaplega viðkvæm.
Hann vissi, að það var blekking.
„Fyrst eru skilaboð frá yfirlögreglu-
stjóranum. Hann segir: „Dave, drengur
minn, þú kannt sjálfsagt ekki betur við
hjáleggið en ég. En við viljum ná þeim
öllum. Haltu þér frá þeim i kvöld. Ef
ráðist er of snemma til atlögu, dreifast
þeir kannski hver í sina áttina éins og
skuggar fyrir Ijósi”.”
„Skáldlega skepna!" sagði Dave með
fyrirlitningu. „Áfram.”
„Hitt er formlegt: „Talbot yfirrann-
sóknarlögreglustjóri til Farmer rann-
sóknarlögreglustjóra. UNOCO í París
hefur gefið frekari skýrslu um BVDM.
Legrand, maður þeirra í Brussel, hefur
hafið nýjar rannsóknir á ferðum við-
komandi. .. ”
Legrand var einn af snjöllu strákun-
um. Þegar hann fékk upplýsingarnar,
sem Hans Kaul hafði gefið aðalstöðvun-
um í París og Robert Jackson síðan sent
honum, kannaði hann hverjar ferðir
Carl Linckelmann og Bernhard Wilm
höfðu siðar verið. Það kom i ljós, að þeir
voru komnir til BrUssel og bjuggu á
hóteli við Boulevard Anspach.Á þvi lék
enginn vafi. En upplýsingunum frá
UNOCO hafði fylgt miði, þar sem stóð,
að þeirra væri vænst aftur til
Hamborgar á miðvikudag, og þar sem
hann trúði á mikilvægi smáatriða,
aðgaetti hann með bókuð flugför til
baka. Af hreinni tilviljun nefndi af-
greiðslumaðurinn í ferðamiðstöðinni, að
þeir væru báðir bókaðir með flugi til
London á þriðjudag, kæmu aftur til
BrUssel á miðvikudag og næðu þá flugi
sinu til Hamborgar síðdegis. Bókunin til
London hafði verið gerð áður af starfs-
manni hjá Crédit Maritime du Nord, en
þeir voru fulltrúar fyrirtækisins við
Alter Jungfernstieg í BrUssel. Bókunin
var gerð algerlega óháð öðru, var
Legrand fullvissaður um, hún kom
hvergi við fluginu Hamborg-BrUssel-
Hamborg.
Jackson fékk þessar upplýsingar og
sendi þær til London; siðan fór hann
eftir hugboði sinu og sendi forgangsboð
til útsendara UNOCO í öllum móttöku-
borgunum, sem í hlut áttu. Það tók sinn
tíma, en um miðnætti voru fjórir menn
búnir að senda svipaðar upplýsingar:
Amsterdam-London-Amsterdam fyrir
Alfredo Ranieri og Vittorio C'ampari;
Barcelona-London-Barcelona fyrir prins-
inn Leopold Marsini; frá Belgrad fyrir
Papagos; og frá Frankfurt fyrir Larsen.
Hálftima síðar tilkynnti Stokkhólmur að
Jean-Louis Géracault og Paul Sorel
væru bókaðir til London. og svipaðar
fréttir bárust frá Cambrier í Luxem-
bourg um Kroll-bræðurna þrjá, sem
þegar voru komnir þangað frá aðal-
stöðvum sínum i ZUrich.
„Hvað verður svo úr þessu öllu?” las
R. „Evrópsku fjármálamennirnir
þrettán hópast skyndilega til Bretlands
eftir að hafa skilið eftir falskar slóðir í
allar áttir? Hvers vegna? Ef Júlía og
Mike Benson eru enn á lífi, eru þau trú-
lega í Vail. En hvers vegna? Clive Ritzell
er enn í hættu frá uppreisnarmönnunum
á Friars Hill. Hverju reiknum við næst
með frá hans hendi? Hvað tekur hann
til bragðs? Hann hefði getað drepið
Gray og þau hin, þegar hann hleypti upp
messunni þeirra. En reyndir satanistar
gripa ekki til beins ofbeldis gegn öðrum
satanistum, ef þeir komast hjá því. Það
er of mikil hætta á, að upp komist. Gray“
Jordan reyndi að eyðileggja Clive með
göldrum og gæti auðveldlega reynt það
aftur. Mundu stríðið milli Boullan og
Marquis de Guaita. Trúlega hefur Clive
neyðst til að svara Gray i sömu mynt.
Að okkar dómi bendir allt til stórkost-
legrar hefndarmessu. Bókanirnar frá
Evrópu benda allar til þess að hún verði
annað kvöld. I Vail? Hvar annars
staðar? Ef til vill er lítill fótur fyrir
ágiskununum, en visst mynstur er að
koma i Ijós og við hiegum ekkert, ég
endurtek, ekkert gera til að hræða þá.
Að sjálfsögðu verður fylgst með öllum
hlutaðeigandi, bæði á brottfararstað og
þegar þeir koma til Bretlands.”
R þagnaði og Dave Farmer sagði:
,,Hvað með Ian? Er ekkert minnst á
hann?”
„Hann verður að bíða."
Dave sagði: „Hann getur ekki beðið!
Andskotinn, hann þolir ekki einn dag
enn!”
„Hann er tilneyddur."
„En áhættan!”
„Þeir gera sér grein fyrir henni.
Honum verða gefin deyfilyf.”
„Þaðerekki lausnin! Ímyndin vinnur
enn í undirmeðvitund hans, og það er
andskotinn hafi það enn hættulegra!
Hver tók þessa ákvörðun! Yfirrann-
sóknarlögreglustjórinn?”
„Enn háttsettari maður. Yfirlögreglu-
stjórinn.”
Dave andaði djúpt að sér.
„Hvers vegna? Hvers vegna i andskot
anum gerum við ekki árás? Molum
þennan djöfuls stað i sundur —" En svo
hristi hann strax höfuðið. „Nei, ég veit
allar ástæðurnar fyrir þvi, að það er ekki
hægt. En,” hann bandaði höndunt
óþolinmóður. „hvernig ferðu að því að
vera svo helviti róleg?”
„Heldurðu að mér liði þannig, rann-
sóknarlögreglustjóri? Ég er allt annað en
róleg. Við Ian erum eitt. Sérlegt sant-
band okkar veldur þvi.”
„Ég veit það." Hann lagði hönd sína á
hönd hennar. „Fyrirgefðu. Ég gleymdi
því.”
,.Þú gleymir því að ég er það sem ég
er. Er þaðástæðan?”
„Já,” svaraði hann hreinskilinn. „Ég
sé þig bara eins og þú birtist heiminum.
Ég veit betur, en —”
Rödd hennar var örlítið dapurleg.
18. tbl. Vlkan 41