Vikan - 25.09.1980, Blaðsíða 9

Umferðin er að visu ekki mikil í
Leningrad en oft eiga vegfarendur
fótum sinum fjör að launa vegna
þaas siðar bilstjóra að stoppa aidrei
vW gangbrautir.
sögulegri menningu og fram á vora
daga. Rússneski leiösögumaðurinn
fullyrðir að það taki 8 ár að skoða safn
þetta til hlitar. Þar held ég hún hafi rétt
fyrir sér, einn dagur er eins og dropi I
hafið.
Það var Katrín mikla sem lagði grund-
völlinn að þessu gríðarlega safni og lél
byggja fyrir sig fyrstu viðbygginguna.
Híbýli þessi ætlaði hún til einkaafnota
og kallaði þau „Bústað
einsetumannsins”. Þarna gat hún dregið
sig i hlé frá heimsins glaumi og þreyt-
andi hirðlífi og virt fyrir sér dýrgripi sina
i ró og næði. „Það eru bara ég og
mýsnar sem fá að njóta þessara lista
verka . . .” skrifar hún I bréfi. Seinna
bættust við tvær viðbyggingar með
sama nafni svo það voru engir smákofar
sem hinir keisaralegu „einsetumenn”
höfðu til sinna umráða eða smávegis
verðmæti sem voru ætluð augum þeirra
einna. Allt þetta yfirþyrmandi skraut og
öll þessi ómetanlegu listaverk stinga
allhastarlega I stúf við grátt, iðandi
mannlifið á torginu fyrir utan höllina.
þar sem N ikulás 11 lét árið 1905 skjóta á
óvopnað verkafólk sem ætlaði aðeins að
biðja keisarann um tækifæri til að metla
sigogsína.
Það yrði alltof langt mál að fjölyrða
um allar deildirnar í þessu stórkostlega
safni. En við sem eigum greiðan aðgang
að sambærilegum söfnum í heiminum
ættum kannski að leggja aðaláhersluna
á deild þá er hýsir sögu rússneskrar
menningar. Þar eins og annars staðar í
Leníngrad svifur andi Péturs mikla enn
yfir vötnum og í einu herberginu gefur
39. tbl. Vlkan 9