Vikan - 25.09.1980, Blaðsíða 47

Vopnasérfreeðingurinn Anelavitr
kennir hinum unga Aaron að
meðhðndla eina af byssum þeim
sem drengurinn smyglar inn i
gyðingagettóið rétt fyrir uppreisn
ibúanna.
Pólverjinn klappaði honum á kollinn
— fyrstu mannlegu eiginleikarnir sem
Móses sá í fari hans.
Eldri Pólverjinn stóðá fætur. „Komið
ykkur út, báðir tveir. Því lengur sem þið
eruð hér því meiri er hættan fyrir
okkur.”
Þeir fóru aftur sömu leið i gettóið og
voru i hættu staddir hvert andartak. En
Aaron þekkti allar leynileiðir og þeir
komust að þækistöðvum andspyrnunnar
meðþyssuna sína.
Fáeinum dögum síðar kallaði Morde-
chai Anelevitz saman hóp andspyrnu-
fólks I leynilegum aðalstöðvum sínum.
Mikilvægasta fólkið þar var síonistaæsk-
an — unglingsdrengir og -stúlkur.
Eldra fólkið — Móses frændi, faðir
minn, Zalman, Eva — sat við vegginn
og horfði á. Anelevitz var sjálfur heitur
síonisti og var i mörg ár fyrir hóp sem
nefndi sig Hashomer Hatzair. En nú
hafði hann ekki áhuga á neinum stjórn-
málum. Hann vildi þjálfa hermenn, bar-
dagamenn.
Meðeinni byssu.
Hann stóð frammi fyrir unga fólkinu
og sýndi hvernig byssan starfaði. Gikk-
inn. Hlaupið. Hlaðninginn.
Svo leit hann á ungmennin. „Hver vill
vera fyrstur?”
Drengur steig fram. Hann var ekki
eldri en sextán ára.
„Þetta gæti verið Rúdí," man Eva að
faðir minn sagði.
Á vegginn fjærst hafði verið hengd
klippimynd af þýskum hermanni — með
hjálm og jakka og stóran hakakross.
Anelevitz sneri drengnum að markinu
og skellti byssunni í hönd hans.
Framhald í næsta blaði.
Einkaréttur á tslandi — (Gcrald Green — Bookman
Agency.»
Lausn á eldspýtnaþraut á bls. 28
a) 5 á 2
b) 7 á 10
c) 3á8
d) 1 á 4
e) 9á6
39. tbl. Vlkan 47