Vikan - 30.10.1980, Síða 13

Texti og Ijósmyndir: örn Jónsson og Laufey Guójónsdóttir
LHið er aftur komið i eðlilegt horf. Mynd af útimatsölustað.
Við landamœri Nikaragúa: Sandino i gar, Sandlno f dag, Sandino alltaf,
standur 6 borðanum.
sækjast eftir völdum í því augna-
miði að hagnast á því. Sérstaða
Somosa fólst í því að hann reyndi
ekki á nokkurn hátt að réttlæta
aðgerðir sinar með tilvisun til
laga og reglna. Ef hann vildi
umbuna einhverjum herforingja
sinna gerði hann stór landssvæði
upptæk og færði þeim að gjöf.
Skipti þá engu máli hvort lands-
svæðin voru í eigu stórjarð-
eigenda eða fátækra smábænda.
Ef einhverjum utan fjölskyld-
unnar tókst að koma upp
arðvænlegum atvinnurekstri var
Somosa fljótur til að þjóðnýta
allt saman. Grimmd hans
beindist því ekki síður að eigna-
mönnum en t>eim eignalausu.
Með tímanum tókst honum að
fá alla upp á móti sér, ekki síður
þá sem voru betur settir en
þorri landsmanna. Stjórnun
hans var meira í líkingu við þá
sem þekkist meðal mafíósa í
fátækrahverfum stórborganna
en stjórnun þjóðríkis.
Upp úr sauð eftir jarðskjálft-
ana 1974. Jarðskjálftarnir voru
einhverjir þeir skæðustu sem
vitað er um og Níkaragúa,
sérstaklega höfuðborgin,
Managua, var i rústum i orðsins
fyllstu merkingu. Somosa og
menn hans hirtu nærri alla
erlenda aðstoð og notuðu til að
efla eigin fyrirtæki. Stuttu eftir
hörmungarnar fylltist svarta-
markaðurinn af „erlendum
prímavörum” sem gefnar höfðu
verið til að fæða sveltandi
fórnarlömbin. Það er því ekkert
skrýtið þó almenningur sé bjart-
sýnn á framtíðina, ástandið
getur ekki versnað.
Hægfara breytingar
Síðasta verk Somosa áður en
hann flúði var að tæma allar
hirslur rikis, banka og fyrir-
tækja. Erlendur gjaldeyrir
fyrirfannst ekki í landinu eftir
valdatöku sandinistanna og
44. tbl. Vikan 13