Vikan - 13.08.1981, Blaðsíða 22

Texti: Jón Baldvin Halldórsson
Fróðleiksmolar
þessi afbrigði svo sem renaissance og
barrok. Renaissance-tónlistin tengist
þeirri endurvakningu sem varð almennt
í listum á 14. öldinni samfara lokum
miðaldanna og upphafi nýja tímans.
Barrok-tónlistin er hins vegar nátengd
sérstöku lífsmynstri ákveðins fólks á 17.
öld og fyrri helmingi þeirrar 19. Þessi
tegund tónlistar var þá mikið leikin í
glæstum höllum Evrópu meðal voldugra
hirða. Þessi tónlist er ákaflega lostafull
og túlkar vel þetta sérstaka líf sem
kóngar og drottningar lifðu bakvið
tjöldin.
Klassísk tónlist
Þetta hugtak er eins og áður var getið
oft notað sem andstæða við popptónlist
Þ eir sem lítt þekkja til þeirrar tónlistar
sem framin er til dæmis af sinfóníu-
hljómsveitum, einsöngvurum eða
kórum hafa tilhneigingu til að skella
nafninu „klassísk músík” á allt saman,
gjarnan með lítið eitt niðrandi formerki.
Á sama hátt hættir unnendum þeirrar
tónlistar mikið til að líta niður á hina
svokölluðu popptónlist. Hvort tveggja er
fáránlegt enda hefur öll tónlist sér til
ágætis nokkuð og hvort heldur hún er
flutt með rafmögnuðum nútíma hljóð-
færum eða gömlum sem ekki njóta slíks
er tónlistin alltaf söm við sig. Hún
getur bæði verið góð og vond og það er
einstaklingsbundið hvernig hverjum og
einum fellur hún. Sumar tegundir
tónlistar geta hæft þessu eða öðru
tilefninu og svo vilja menn kannski
hlusta á popp í dag, eitthvað annað á
morgun.
En það var þetta með nafngiftina á
„sinfóníugarginu”. Listir allra handa er
alltaf erfitt að greina niður í ákveðin
tímabil og verður alltaf að setja ákaflega
stór spurningarmerki við. Fyrir skóla-
bókina verður að notast við hina
grófustu flokkun og þannig er það með
tónlistina. Stefnur í tónlist skarast alltaf
meira og minna en mönnum kemur þó
saman um að setja tónskáld og afurðir
þeirra í þrjá meginflokka: klassísk tónlist
— rómantisk tónlist — nútímatónlist.
Tónlistarunnendur falla síðan um hin og
ZZ Vikan 33. tbl.