Vikan - 12.08.1982, Side 6

í
Vilhjálmur Þór Guðmundsson hjá Myndun notar eina myndatökuvél og
svipar vinnubrögðum hansþví fremur til kvikmyndagerðar.
iðnaðargæði (industrial stand-
ard) og tæki íslensku myndver-
anna heyra þeim flokki til. Hjá út-
varpsstöðvunum hefur mynd-
bandabreiddin 25 mm (tommu-
bönd) náðmestum vinsældum.
I iðnaöargæðaflokki hefur orðið
einráð tækni sem japanska fyrir-
tækið Sony átti upptök að. Svo-
nefnd U-matic tækni miðast viö 19
mm breið myndbönd sem geymd
eru á snældum. íslensku mynd-
verin nota öll U-matic tæki í iönað-
argæðaflokki.
Hægt er að gera sér grein fyrir
muninum á þessum sjónvarps-
gæðaflokkum með því að spyrjast
fyrir um hve margar láréttar lín-
ur tækin taki upp. Því fleiri lárétt-
ar línur á skerminum þeim mun
meiri myndgæði. Línuþéttleikinn
gefur til kynna hve vel og ná-
kvæmlega myndin er fest á band-
ið. Venjuleg upptökutæki til heim-
ilisnota varpa um 220—260 línum á
skjáinn. Myndbönd af U-matic
iönaðargæðaflokki hafa einnig um
250 láréttar línur, en þau skila
mun meiri gæðum þar eð heimilis-
tækin notast við 12,5 mm breiö
myndbönd.
Venjulegar U-matic upptökur
með sínar 250 línur er hægt að
flytja þrisvar milli tækja. Með
öðrum orðum, fyrst er tekið upp á
U-matic bandið, síðan blandaö
saman upptökum á nýtt aðalband
og loks er endanlega útgáfan flutt
yfir á snældur til útleigu. Mynd-
gæðin á skjánum hjá þeim sem
leigir sér myndsnældu af þessu
tagi eiga að vera jafngóð þrátt
fyrir þrjár afritanir upprunalegu
myndarinnar.
Fjárfesting
Við leituðum til Sony-umboðsins
í Reykjavík og spurðumst fyrir
um kostnaö við að koma upp full-
komnu myndveri eins og því sem
sýnt er á meðfylgjandi yfirlits-
teikningu. Mun láta nærri aö
stofnkostnaðurinn sé um 1,2 millj-
ónir króna og verður 1,4 milljónir
ef bætt er við samstillingarvél
(time base corrector). Sú vél gerir
kleift að blanda mjög nákvæm-
lega saman myndskeiðum af
ýmsum böndum.
Jafnvel þótt fjárfestingin í
tækjabúnaði fyrir myndver sé að
tiltölu dýrari en kvikmyndabúnaö-
ur breytir rekstrarkostnaður
myndbandanna dæminu fljótlega.
Fróðir menn telja að rekstrar-
sparnaður sjónvarpsstöðvar sem
fjárfestir í rafeindabúnaði í stað
filmutækja skili sér á einu ári eða
svo.
Filmurnar, sem notaöar eru við
venjulega kvikmyndagerð, hækka
sífellt í verði vegna þess að silfrið
sem þarf til framleiðslu þeirra
verður stöðugt dýrara. Myndbönd
eru mun ódýrari en filmur og auk
þess er hægt aö nota þau aftur og
aftur.
Fréttamiðlar þurfa að ganga
hratt og örugglega. Lengi voru
dagblöðin helstu fréttamiðlarnir
víða um lönd. Síðan tók útvarpið
(hljóðvarp) við og hefur enn vinn-
inginn, í því tilliti að vera fyrst
með fréttirnar. En í Bandaríkjun-
um, Bretlandi og víðar láta menn
sér ekki nægja hljóðvarpið heldur
stefna að því að sjónvarpiö geti
verið fyrst með fréttirnar.
Þetta ofurkapp hefur einna helst
hrundið áfram þróun tæknibúnaö-
ar fyrir myndver. Myndavélar
fyrir sjónvarpsfréttir þurfa að
vera meðfærilegar og þær þurfa
að standast strangar gæðakröfur.
Ennfremur þyrfti að vera hægt að
6 Vikan 3*. tbl.