Vikan - 05.09.1985, Qupperneq 49

bút og teygði sig síðan fram til
þess að kveikja á eldspýtu.
Þegar hún gerði það opnaðist
sloppurinn og annað brjóstið
kom í ljós. Christopher teygði
sig fram og greip utan um það.

ugnablik hreyfði
Heiðna sig ekki. Síðan heyrðist
hviss þegar kviknaði í upp-
kveikjunni. Hún sneri sér við.
Það lak úr hárinu á henni og
guli sloppurinn féll aftur af
berum öxlunum. Þá kyssti
hann hana og þau féllu niður á
mosagrænt teppið.
Hönd Christophers þreifaði
á hinu brjóstinu á henni. Hún
fann fyrir líkama hans þegar
hann togaði í sloppinn hennar,
svipti honum frá og þreifaði
milli votra læranna. Hann
strauk eftir henni allri þar til
hún virtist kasta sér til móts við
hann um leið og hann lagðist
ofan á hana.
Hann ýtti sér inn í hana og
hún greip andann á lofti þegar
líkamar þeirra tóku að hreyfast
eftir því hvernig hann þrýsti sér
fast og taktfast. Hendurnar á
honum héldu fast um brjóstin
á henni og Heiðnu fannst eins
og hún væri á flugi þegar hún
lét undan áköfum krafti hans.
Henni fannst eins og mávar
sveimuðu um I höfðinu á sér og
ýmist félli að eða fjaraði út, síð-
an fann hún sogkraft og dýpt
sjávarins, hina ljúfu drukknun
fullnægingarinnar.
Á eftir lágu þau saman á
teppinu og vildi hvorugt færa
sig frá líkama hins. Hvorugt
sagði nokkuð þar til Christop-
her tautaði: „Eldurinn er aftur
slokknaður. Hvernig væri að
fara í bað?” Þau skildu slopp-
inn hennar og fötin hans eftir á
víð og dreif um stofuna og
gengu hægt upp þröngan stig-
ann fyrir framan eldhúsið.
Hann lét hana standa í hlýju
baðinu og þvoði henni hátt og
lágt. Hendurnar á honum
runnu niður eftir henni. Hann
hélt á sápunni og kannaði
hvern líkamshluta með henni.
Þá tók hann úðarann og hún
fann heitt vatnið skella á sér og
gæla við hana alla. Henni
fannst eins og hún væri að lifna
við að nýju.
'hristopher hoppaði
upp í baðið og þau rugguðu sér
letilega saman í heitu, ilmandi
vatninu. Síðan lagðist Christ-
opher með bakið upp við bað-
karsendann og Heiðna settist
ofan á hann. Hendurnar á hon-
um fitluðu við harðar geir-
vörturnar á henni. Hún fann
fyrir honum langt inni í sér og
vildi hafa hann þarna alltaf,
fastan við sig. Síðan fann hún
fyrir innilokuðum kraftinum í
honum. Hann dró hana niður
að sér og heitt vatnið gusaðist
yfir baðherbergisgólfið. Þau
, ,Fæturnir á mér ætla að fara
að mótmæla,” muldraði hún.
„Segðu þeim að við höfum
alla nóttina til stefnu,” sagði
Christopher og var niðursokk-
inn í að kitla hana í hnés-
bæturnar. Þegar fjaðurmjúkir
fingurnir á honum færðu sig
frá hnésbótunum að innan-
verðum lærunum ýtti Heiðna
þeim burtu.
,,Ekki. Ég er svo hræðilega
feit þarna, elskan, ég fer svo
hjá mér, ekki koma við
þarna.”
,,Öllum konum finnst þær
vera með of feit læri. Á ég að
segja þér svolítið? Karlmenn
hlógu saman í ilmmettaðri guf-
unni.
fy-Mm
'ann þurrkaði henni
fyrir framan eldinn í svefnher-
berginu, vafði mjúku hand-
klæðunum frá Kötu utan um
hana. Hann faðmaði hana að
sér í daufri skímunni, vafði
handleggjunum ofsalega utan
um hana. Hann ýtti henni síð-
an hægt aftur á bak niður á
rúmteppið og togaði varlega í
alla útlimi hennar. ,,Mig lang-
ar til þess að kynnast þér,”
sagði hann blíðlega. Hann
kraup við rúmstólpann og
strauk ilina á vinstra fæti henn-
ar. Hann kyssti tærnar á henni
varlega og stríðnislega, sleikti
hægt á milli þeirra og strauk
ofurmjúklega yfir fæturna á
henni. Heiðna leið hálfvegis í
ómegin og vissi ekki af öðru en
unaðskenndinni sem leið í
gegnum líkamann.
elska þybbin læri. Þeir vilja
ekki hafa sinabera, strákalega
vöðva þarna. Karlmenn elska
þetta mjúka, eftirgefanlega
hold á innanverðum lærun-
um.” Hann beit varlega í það
,,Fyrir flesta karlmenn er ekk-
ert eins kynæsandi og renna
hendinni hægt yfir nælonsokk,
fram hjá sokkabandinu og
finna silkimýktina og síðan enn
mýkri hlýjuna, þetta innra fyr-
irheit. Blúndunærföt eru hrjúf
og stíf miðað við unaðslega
mýktina á innanverðu konu-
læri. Sérðu, finndu sjálf.”
Hann greip um hönd Heiðnu
og strauk með fingurgómunum
varlega yfir lærið og síðan að
innanverðu. ,,Þarna sérðu!
Mjúkt eins og ungbarn.”
Hann strauk ástúðlega yfir
hvorn fótlegg og þegar Heiðna
reyndi að draga hann að sér ýtti
hann henni aftur og sagði:
,,Seinna.”
Þegar munnurinn á honum
var kominn að
naflanum á henni vissi
hún ekki af neinu
kringum sig nema því
hvernig hún tók á móti’
kunnáttusam legri
snertingu hans. Hún
stundi létt, eins og fuglstíst7
síðan varð vellíðunarkenndin
næstum því meiri en hún
gat afborið. Hún teygði fram
annan handlegginn og reyndi
aftur að draga hann að sér
en hann ýtti henni ákveðið
afturniðurá rúmið.
Hún fór að strjúka gráu
hárin á bringunni á honum en
hann lagði höndina á henni
varlega niður með hliðinni.
„Viltu gjöra svo vel að trufla
ekki það sem ég er að gera,”
muldraði hann um leið og
hann snerti handarkrikann á
henni með tungunni. Henni
fannst eins og að það væri að
líða yfir hana af kitlandi vellíð-
an.
q>
íðan kom hann aftur
inn í hana og henni leið eins og
látúnsrúmið væri á góðri leið
með að svífa til lofts. Hún sveif
hærra og hærra í sæluvímu, um
það bil að svífa til himna.
Hann ýtti hægt og ákveðið þar
til kom að því að hún gaf frá sér
hljóð eins og tryllt garg í mávi
sem svífur upp til himna. Síðan
fann hún hvernig æsingur hans
magnaðist um leið og hann
þrengdi sér af alefli inn í hana,
þar til hann náði hámarki sínu
með hásu ópi.
Þau lágu þögul, kyrr og heit
saman í litla svefnherberginu.
— 30 —
JL
óðir Heiðnu trúði
ekki sínum eigin eyrum.
,,Hvað áttu við? Ætlar þú að
fara að gifta þig? Hverjum?”
Hún leit á dóttur sína, glaða og
reifa, geislandi á þann hátt sem
aðeins líkamleg ástríða getur
kallað fram hjá konu. Frú
Trelawney varð enn meira hissa
þegar hún heyrði að hún væri
um það bil að verða tengda-
móðir Sir Christopher Swann,
hins virta forstöðumanns Ensk-
36. tbl. Vikan 49