Vikan - 24.04.1986, Síða 12

Kennarar kvaddir með pompi og prakt í MS 1 986.
MS nemarí bað-
fötum frá aldamót-
um-árið 1980.

ÍZXJD
Dimission í MR
1953. Frökkum
kastað.
ccS
cö
Siður er að stúdentsefni kveðji
skóla sinn með sérstakri viðhöfn
síðasta kennsludag fyrir upplestr-
arfrí til stúdentsprófs og kallast
það dimission í flestum skólum
eða einhverju samsvarandi ís-
lensku heiti, en orðið dimission
er komið úr latínu af sögninni
dimittere, að senda burt.
Dimissiondagurinn er I öllum
skólum dagur mikilla hefða og
seremónía. Nemendur eru I þann
veginn að yfirgefa skólann sem
þeir hafa setið í fjóra vetur og
framundan er lokaspretturinn, hin
löngu og þungu stúdentspróf. I
hugum dimittendanna blandast
kæti og söknuður, kvíði og eftir-
vænting.
Kjarni dimissionarinnar í öllum
skólunum er að nú kveðja nem-
endur kennara sína, skólastjóra
og yngri nemendur, og ekki síst
gera þeir sér glaðan dag með
ýmsum uppátækjum og sprelli.
Þann dag leyfistýmislegt sem
ekki má allajafnan innan skóla-
veggjanna og dimissiondagurinn
verður nemendum venjulega eft-
irminnilegur, það er að segja þeim
sem á annað borð muna hvað
gerðist. Reglan er að fara snemma
á fætur og seint að sofa og slá
ekki af þess á milli. Stúdenta-
söngvareins og Gaudeamus
igitur og Sjung om studentens
lyckliga dag eru kirjaðir fram í
rauðan dauðann.
í eldri menntaskólunum má
rekja suma siði langt aftur I tím-
ann þó umbúnaðurinn hafi breyst
í tímans rás. Yngri skólarnir, sem
litla sem enga sögu eiga, hafa
reynt að skapa sér sínar venjur
og má segja að það hafi aftur
haft áhrif á ytri umbúnað dimis-
sionar í eldri skólunum. Hin löngu
og erfiðu stúdentspróf þekkjast
heldurekki I mörgum yngri skól-
anna og þar með breytist
stemmningin.
Mörgum þykir nú sem dimis-
12 VIKAN 17. TBL