Vikan - 24.04.1986, Blaðsíða 20

Póker - tilbúnir í slaginn.
Þú og ég í Póllandi.
skyldur og eftirmálann er óþarft
að tíunda."
Það er dálítið skrítið hvað allir
þessir popparar eiga auðvelt með
að tala um brostnar vonir og þessa
blessaða frægð sem endalaust virð-
ist hlaupa í felur þegar síst skyldi.
Þeir viðurkenna að málin hafi ekki
gengið upp. Þeir veðjuðu einfald-
lega á rangan hest sem kannski var
alls ekki með í hlaupinu en þorðu
að prófa og sitja því ekki eftir með
drauma sem ef til vill hefðu getað
ræst. Við sem heima sitjum höfum
óljósar hugmyndir um marga sem
farið hafa út og einn þeirra er Jak-
ob Magnússon. Hann hins vegar
baðst undan umræðunni og þar
sem þumalputtayddarar eru ekki
við lýði hjá blaðamönnum snúum
við okkur bara að næsta málefni.
Góðir lesendur, hér eru...
ÞÚOGÉG
Það er ef til vill best að byrja á
að kynna þennan dúett þó svo að
við munum sennilega flest eftir
þeim Helgu Möller og Jóhanni
Helgasyni. Plöturnar þeirra, Ljúfa
líf og Sprengisandur, voru virki-
lega vinsælar hér heima og því var
ráðist í að gera eina plötu með lög-
um af þeim báðum en með enskum
textum. Hjólin fóru fljótlega að
snúast og ekki leið á löngu uns
japanskt plötufyrirtæki bauð þeim
samning. Okkur fannst þau syngja
eins og englar og það fannst Japön-
um líka. Platan seldist feiknavel
og þau Jóhann og Helga voru
reglulegar stjörnur. En enn og aft-
ur er eitthvað sem gengur ekki upp.
„Jú, jú, þetta gekk ágætlega til
að byrja með.“ Það er Jóhann
Helgason sem hefur orðið. „Að vísu
hafði ég aldrei neinn sérstakan
áhuga á þessu en vildi ekki eyði-
leggja samstarfið og hélt því áfram.
Við sungum aðallega lög eftir aðra
og mér fannst alltaf að þetta væri
bara framhald á glansgallaævin-
týrinu fræga með Change. En
maður vex nú sem betur fer upp
úr gömlu fötunum en nýtir þau
kannski á meðan þau eru heilleg."
En hvað varð þá til þess að þið
hættuð?
„Nú, þessi plata, sem seldist
svona vel, átti að sjálfsögðu bara
að vera byrjunin. Það voru gerð
myndbönd og auglýsingar og svo
stóð til að við færum út og héldum
tónleika. Það varð nú reyndar
aldrei af því og það hefur kannski
verið fyrsta skrefið til baka. Við
vorum ekkert sérlega vinsæl í Tók-
íó heldur miklu fremur út um
landið og það stóð til að herja
næst á Tókíóbúa. Við tókum upp
aðra plötu, Aðeins eitt líf. Japanir
höfnuðu henni og þar með var sam-
starfið á enda.“
Vitiði af hverju henni var hafn-
að?
„Já, það kom tvennt til, annars
vegar það að maðurinn, sem í upp-
hafi heyrði í okkur og varð til þess
að við fengum samninginn, var
hættur hjá fyrirtækinu og svo var
platan einfaldlega ekki nógu góð.
Það var bara staðreynd sem við
urðum að sætta okkur við.“
v