Vikan - 16.11.1989, Blaðsíða 41

hjá „hinum fátæku skólasystr-
um“ í Munchen. Þar býr hún
með systrunum, sem gætu hvað
aldurinn varðar hreinlega verið
ömmur hennar, innan klaustur-
veggjanna.
Og hún segist vera hamingju-
söm!
Hvernig stendur eiginlega á
þessu? Er þessi unga stúlka að
flýja föðurhús? Hefur hún lent í
ástarsorg eða verið svikin af
vinum? Hefur hún orðið fyrir
vonbrigðum í starfi eða ekki náð
þeim frama sem hún ætlaði sér?
Þessum spurningum svarar
hún afdráttarlaust neitandi. Hún
er ekki að flýja frá einu eða
neinu. Ástin kemur þessu máli
ekkert við né önnur þau atriði
sem nefhd hafa verið. „Þessi
hugmynd fór mjög hægt af stað
en hefur verið að gagntaka mig
smám saman,“ segir hún íhug-
andi. „Einhverra hluta vegna
lætur tilhugsunin um að ganga í
klaustur mig aldrei í friði og
þess vegna er ég hingað komi.“
íbúð, bíll og fjóldi vina
Petra hefur ekki verið neitt
olnbogabarn í lífinu til þessa og
raunar hafði henni gengið mjög
Það er ekki að sjá að Petru leið-
ist dvölin í klaustrinu þótt
nunnumar gætu verið ómmur
hennar hvað aldurinn varðar.
vel við allt það sem hún hafði
tekið sér fyrir hendur. Eftir
gagnffæðaskóla fór hún í starfs-
þjálfun hjá Siemens og starfaði
þar síðan sem aðstoðarmaður
rafeindavirkja. Hún var vel met-
in þar, fékk góð laun, átti eigin
íbúð, bíl og stóran vinahóp.
„Ég hef kynnst því hvað er að
ganga vel í lífinu. Mér gekk allt í
haginn og mér leið vel. Það er
mjög mikilvægt að hafa slíka
reynslu að baki þegar maður
tekur ákvörðun um að gerast
nunna. Þá er ekki hægt að segja
að ég hafi ákveðið að loka mig
innan klausturveggjanna af því
að mér hafi gengið svo illa utan
þeirra. En einhvern veginn
fannst mér allt þetta svo
léttvægt, svo einfalt, svo fyrir-
hafnarlaust. Tómleikatilfinning-
in varð alltaf sterkari og sterkari
þar til ég lét undan.
Og þvi var það einn góðan
veðurdag að hún sagði frá þess-
ari ákvörðun sinni á vinnustað
sínum. Hún kvaðst ætla að losa
sig við íbúðina, selja eða gefa
aðrar eigur sínar og skilja við
vini sína. Með sér tók hún að-
eins örfáa persónulega muni,
svo og skilnaðarorð föður síns,
sem voru: „Guð minn góður,
stúlka, það sem þú gefur frá
þér!“ Síðan settist hún upp í
bílinn, ók sem leið Iá til Munch-
enar og Iét ekki staðar numið
fyrr en við klaustur „hinna fá-
tæku skólasystra". Það eina sem
hún sagði, áður en hún lagði af
stað, var: „Ef til vill er það mátt-
ur köllunarinnar sem hjálpar
mér til að fara frá þessu öllu.“
Og nú er hún á reynslutíma í
klaustrinu. Hún þarf að ganga í
gegnum allmörg stig áður en
hún vinnur endanlegt heit og
verður fullgild nunna. Það líða
nokkur ár þar til hún stígur það
örlagaríka skref. „Vitaskuld á ég
í innri baráttu um þessar mund-
ir enda er það mjög eðlilegt,"
viðurkennir hún, „en hún geng-
ur mestmegnis út á það hvort ég
standi mig, hvort ég geti þetta
og hvort ég sé yfir höfuð að gera
hið eina rétta."
Petra hefur verið skipuð hús-
vörður í klaustrinu. Það þýðir
að hún verður öðru hvoru að
takast á við ýmis veraldleg efni
sem nunnurnar koma annars
ekki nálægt. Hún frer að halda
hljómflutningstækjunum sínum
og má blístra eða raula lagstúfa
eins og henni var svo tamt að
gera þegar hún var upptekin við
eitthvað sérstakt.
„Þarna sjáið þið, hér inni er
vistin hreint ekki eins daufleg
og drungaleg og fólkið fýrir
utan vill vera láta. Og lífið snýst
ekki eingöngu um að liggja í
bikini á ströndinni allan
daginn." □
ll / FfiUNiR S1 ÍA/Cx tmóp TftL.fi 3 Ei/15 \jESPfl UM- />ZtS/L ÓL-D HfálF- ÍNÓr /5 L. $ TfiFuR PRiKA fífífíT- óuRT
1 1 c —
SKEmmd SOAR- D/tLfi R * Le.iT Sfífíi- STtS ei/L T 1 ð&

/ 0<K.UR fifl TAJRO TÍL AlES T oLU 4/ES BiiOSfi \JfiTAlS- FPtLLi-0 \/ í Hua/o FAk
ftfuRÐ íLérj > ,? \J ' Roku H&-& 'AUEXTÍ y * >
HoFua/í) 5ÁRfi . ! > 3 u z //E/Mi'Li T/Mfí- O'LS (SXST
SKflOfl V ÓL&fí QUoBu KfíKL- FU&L- A1 :> T \ i
'fiLA Eía/DAR / Z ./ ' > ./ s/yt'fí- Bíjl-í SuMO (p
lÍTj- A/'flö- HiiS REjÐí- LE.iT > Í>OL- áu€> 5 TÍMÚr y
<3,ftuvrt AómU. 5l > CvOifi [íllt- Aefi > L,
/ l 3 V r b 1 f)6.fi 'fi FRfi-Mti > 5
Lausnarorð síðustu gátu: FLÆÐARFLAUSTRIÐ
23. TBL 1989 VIKAN 39