Vikan - 09.03.1939, Síða 4

4
VIKAN
Nr. 10, 1939
Vi k a n
Útgefandi: VIKAN H.F.
RITSTJÓRN OG AFGREIÐSLA:
Austurstræti 12. Sími 5004.
RITSTJÓRI OG ABYRGÐARM.:
Sigurður Benediktsson. Sími heima 3715.
FRAMKVÆMDARSTJÓRI:
Einar Kristjánsson. Sími 4292.
Áskrif targjald : kr. 1,50 á mánuði.
1 lausasölu 40 aurar.
STEINDÓRSPRENT H.F.
■/
þeir nú að Arnarbæli um miðnætti og eru
þar í bezta yfirlæti um nóttina.
Næsta dag helzt enn sama óveður. En
þeir ferðalangarnir lögðu þó árla af stað.
Er þeir spurðu vinnumann prests, hvað
kostaði öll hjálpin, er hann hafði svo fús-
lega látið þeim í té, kvað hann slíkt ekki
orða vert og ekkert kosta. Varð svo að
vera, er hann vildi.
Þeir síldarmenn halda nú beint yfir
að Kaldaðarnesi. Drógu þeir sleðann á ís
og rann mikill vatnsflaumur ofaná hon-
um. Var glerhált, en þeir mannbroddalaus-
ir. Stafprik höfðu þeir þó. Var því allt
annað en þægilegt fyrir þá, að komast
leiðar sinnar. Á Ölfusá var allt að hné-
vatn, ofan á ísnum. Rann vatnið nærri yfir
síldarkassana á sleðanum. Voru þeir mjög
uggandi um, að síldin myndi gereyðileggj-
ast. Vakir voru víða á ísnum og illt að
varast þær; þó slömpuðust þeir heilu og
höldnu yfir ána. Verst af öllu þótti þeim
hálkan. Var nærri óstætt á ísnum.
Að áliðnum degi koma þeir að Kaldaðar-
nesi. Þar bjó þá Sigurður sýslumaður
Þórðarson. Hittu þeir fjósakarl úti. Þeir
spyrja hann, hvort þar muni fást mann-
broddar lánaðir. Karl tók þeim styggilega,
og segist ekkert vita um mannbrodda. Þá
náðu þeir tali af ráðsmanninum. Vorú engir
mannbroddar til, en eina skeifu fengu þeir.
Halda þeir nú enn út á ísinn ,,járnaðir“
á öðrum fæti. Er þeir höfðu farið alllang-
an spöl frá Kaldaðarnesi, sjá þeir hvar
maður kemur ríðandi austan veginn með
tvo hesta. Giskuðu þeir á, að maður sá
ætlaði niður á Eyrarbakka. Virtist þeim
sem maður þess vildi hitta þá, og reynd-
ist svo vera. Kom nú í ljós, að þetta er
stúlka. Var hún úr Hraungerðishreppi, á
leið til Eyrarbakka, þeirra erinda að sækja
föður sinn, er þar stundaði róðra. Spyr
hún þá, hvað þeir álíti um áveituskurð-
ina á Breiðumýri, hvort þeir muni ekki
slæmir yfirferðar. Þeir kváðu svo vera, og
gerðu ekki minna úr en hæfilegt var, því
þeir vildu gjarna njóta samfylgdar stúlk-
unnar eða kannske öllu heldur hestsins,
er hún hafði í taumi. Varð það úr, að þeir
fengu léðan hestinn fyrir sleðann. Verða
þeir stúlkunni samferða niður undir Eyr-
arbakka og þar skyldi með þeim. Áttu þeir
þá eftir fjórðungs göngu til Stokkseyrar.
G. K. Chesterton.
Vln oq. VjOtn.
Hann Nói stundaði strútarækt,
og stórt var hans bú og gott;
hann borðaði eggin með breiðri sleif
úr bikar, sem víst tók pott;
og fílasúpa og forði af hval,
hans fiski, bar rausn hans vott,
en smátt var það móts við mjöð og vín,
sem meðferðis hafði hann brott.
Og tíðum Nói við kveldverð kvað
við kerlingarhróið sitt:
Mér er fjandans sama um flóðið allt
ef það fer ekki í vínið mitt.
Og vatnið fossaði um glugga Guðs
frá grunni að efsta kvist,
og stjörnurnar fengu steypibað,
er streymdi um þær flóðið byrst,
og Himnarnir sjö þeir helltu úr sér
í Helvíti dauðaþyrst,
og Nói dró annað augað í pung og æpti:
Nú skúrar fyrst.
I kafi mara nú Mundiufjöll,
sem meri í djúpum pytt,
en vatnið má fló’ yfir fjöllin öll,
ef það fer ekki í vínið mitt.
En Nói syndgaði, og síðar vér,
er sumblið í öfgar fór,
unz sendur, til þess að typta oss,
var Templari svartur og stór.
Fyrir löngu er runnið af Ludvig C.,
og í Lyru er tæpt um bjór,
á borði Mortens er blátært vatn
og Bensi er hættur við þjór.
Því bræði Drottins með bölvun vatns
hans börn hefir aftur hitt,
en það mega koma þúsund flóð
ef þau þynna ekki vínið mitt.
Magnús Ásgeirsson
þýddi og íslenzkaði.