Vikan - 01.06.1939, Blaðsíða 21

Nr. 22, 1939
VIKAN
21
Sig-ga fær mat fyrir að þvo upp fyrir vinnu-
stúlkuna í veitingahúsinu. — Stúlkan: Nú fer
ég. Þú verður að vera búin, þegar ég kem.
Gestgjafinn kemur inn og segir hranalega:
Hvað ertu að gera? — Sigga: Ég er að hjálpa
vinnustúlkunni. Hún kemur bráðum.
Sigga: Sko, við Snati vorum svöng, og hún
lofaði því að gefa okkur mat, ef ég hjálpaði
henni að þvo upp.
Gestgjafinn segir við vinnustúlkuna, sem er
komin aftur: Þér eruð letingi! Þér látið litlu
stúlkuna vinna það, sem ég borga yður fyrir!
Sigga: Þetta er allt mér að kenna. Þér meg-
ið ekki reka hana. Hún er svo góð. Hún vor-
kenndi mér og Snata, þegar við vorum svöng.
Óli og Addi í Afríku.
Gestgjafinn: Það er allt annað mál. Haltu
þá áfarm að hjálpa henni. — Sigga: Þetta
likar mér.
Þegar Óli, Addi og Davíð koma að bæ Lóru
drottningar, sjá þeir reykjarmökk. — Davíð:
Þetta er systur minni að kenna.
Davíð: Lóra hefir áreiðanlega farið til
svarta hellisins. Ég ætla að elta hana einn.
— Óli: Allt í lagi. En farðu varlega.
Davíð gengur til bæjarins. Óli og Addi elta
hann. Þeir eru hræddir um, að Lóra hafi sett
gildru fyrir bróður sinn.
Davíð sér, að bærinn er ekkert nema rústir.
— Nú er áríðandi að komast að því, hvert hún
hefir farið, hugsar hann.
Skyndilega þýtur spjót fram hjá Davíð. Því
er kastað með svo miklu afli, að það klýfur
kylfu hans og situr fast í tré eirm
Þrir hermenn Lóru 'drottningar ráðast á
hann. Davíð bjargar sér undan spjótunum, því
að hann er snar í snúningum.
En nú koma þeir, Addi og Óli, honum til
hjálpar. Þeir geta ekkert gert, þegar þeir sjá
vopn hvítu mannanna, svo að þeir leggja allir
á flótta. — Það var heppilegt, að við eltum
þig. — Davíð: Þið hafið bjargað lífi minu
tvívegis. Ég þakka ykkur, félagar.
Nú er Lóra drottning á leið til svarta hellis-
ins, ásamt hermönnum sínum og burðarmönn-
um. — Skyldi hún finna fjársjóðina?