Vikan - 08.06.1939, Blaðsíða 12

12
VIK A N
Nr. 23, 1939
Erla: Ég er orðin svo sein fyrir. Gestimir fara
að koma, og- ég á eftir að hafa fataskipti. Þú tek-
ur á móti þeim, mamma.
Rasmina: Allt er mér ætlað!
Fyrsti gesturinn.
Hún er alveg eins og Gissur. Ég þekki
ekki helminginn af þessu fólki, sem hún
hefir boðið. Ég verð að láta Gissur
hjálpa mér!
Ókunnugur maður: Þér eruð auðvitað frú
Rasmína. Dóttir yðar bað mig — —
Rasmína: Gjörið svo vel! Má ég taka hatt-
inn yðar. Hvað heitið þér með leyfi?
Villi: Ég man vel eftir yður, GissSr. Þér
komuð svo oft á spilastofuna.
Rasmína: Hann gerði það aðeins upp á grin!
Gissur gullrass (hugsar): Það var dásam-
legur tími!
Ókunnugi maðurinn: Kallið mig bara Villa,
frú mín. Það er alveg sama.
Rasmína: Ha — — Jæja, sama er mér.
Afsakið, ég ætla að kalla á dóttur mina!
Villi: Ég má ekki vera að þessu þvaðri.
Hvar eru drykkjarföngin ?
Rasmína: Drykkj — — drykkjarf öngin ?
Inni í borðstofu ■—- —
Gissur gullrass: Viljið þér viský og sóda?
Rasmína: Farðu strax í jakkann þinn, segi
ég. Þú kemur með mér að tala við gestina,
sem geta komið á hverri stundu.
Gissur gullrass: Geta? Þeir koma, get ég
sagt þér. Er hér nokkum tíma friður?
Rasmína: Farðu og talaðu við manninn
þama. Hann kallar mig: frú mín, og heimtar,
að ég kalli sig Villa. Ég hefi aldrei séð hann
áður!
Villi: Enga fyrirhöfn. Ég finn þetta sjálfur.
Gissur gullrass: Það virðist vera svo.
Rasmína: Þvílík frekja---------! Ég hefi aldrei
á æfi minni þekkt annað eins!
M . - ■ Ó
Rasmína: Hvaða manntetur er þetta?
Gissur gullrass: Hann kemur kjólklæddur
um miðjan dag.
Erla: Þessi!
Erla: Þetta er hann Villi, yfirþjónninn í
veitingahúsinu. Ég fékk hann til að ganga
fyrir beina!
Gissur gullrass: Við héldum, að hann væri
gestur.
Rasmína: Og ég tók hattinn hans-----.
Villi: Má ekki bljóða húsbændunum vín?