Vikan - 17.08.1939, Side 8

8
VIK A N
Nr. 33, 1939
YngmgarlœkiHiigarnar,
sem hafa tvískipt enska ípróttakeiminum.
Sam Goldwyn, fyrrum járnsmiður í Englandi.
Fyndinn kvik-
myndakóngur
liÆr. Alva Johnston hefir komið á fót
ýmsum skopsögum um kvikmynda-
frömuðinn Sam Goldwyn, sem hafa orðið
álíka vinsælar í Ameríku eins og sögurnar
um gamla Ford, bílakónginn sáluga. En
sá munur er á söguhetjunum, að sögurnar
um Goldwyn lýsa honum allt frá því að
hann var unglingur og nam járnsmíði í
Englandi og fram á þennan dag. Aftur á
móti eru sögumar um Henry Ford allar
af honum eftir að hann hafði sigrazt á
andstreymi lífsins og var setztur í helgan
stein.
Mr. Johnston vill halda því fram, að
Sam Goldwyn sé gæddur frábærri kímnis-
gáfu. Víst er um það, að margar sögurn-
ar, sem eftir honum eru hafðar, bera þess
ljósan vott. Hann er ákafur til leikja. Spil-
ar á spil, teflir damm og leikur golf, og
að hverju, sem hann gengur, fylgir hann
aðeins einni reglu, þeirri, að vinna leikinn,
þótt hann verði til þess að brjóta allar
leikreglur.
Sagt er, að hann hafi einhverju sinni
teflt damm við vin sinn og haft rangt við.
Reis þá vinur hans úr sæti, sló til hans
og sagði: „Þetta er rangt!“ En Sam svar-
aði: „Hvað gerir það til, við sem erum
svo góðir vinir.“
Einhver hafði orð á því við hann, að
konan hans væri handfríð. „Já“, sagði
hann, „ekki vantar það. Eg hefi líka hugs-
að mér að fá einhvern atvinnulausan lista-
mann til að gera af þeim broncelíkan."
Sam kom eitt sinn að máli við leikrita-
höfund nokkurn og mælti: „Viljið þér lofa
mér því upp á æru og trú að skrifa fyrir
mig leikrit, þegar þér hafið lokið við að
skrifa textann að þessari kvikmynd, sem
þér eruð nú með ?“ En er skáldið kvaðst ekki
Framh. á bls. 21.
t Englandi eru starfandi 64 knattspyrnu-
1 félög, þar sem meðlimir félaganna
hafa knattleikinn að atvinnu. Tvö af þess-
um félögum, félag eitt í Portsmouth og
annað í Wolverhamton, hafa gripið til
yngingalækninga til þess að viðhalda heilsu
og starfsþreki meðlima sinna.
Þetta hefir vakið mikið umtal og tölu-
verða gremju í Englandi, og er enskt
íþróttafólk tvískipt um þetta mál. Þeir,
sem eru því mótfallnir, halda því fram, að
þetta stríði ekki einungis á móti íþróttinni
sem slíkri, heldur sé það einnig siðferðis-
lega rangt að gefa fólki hinar mikið um-
deildu hormóna-sprautur, sem í raun og
veru sé sama og viðhalda líkamanum á
neyzlu eiturlyfja.
En nú hefir talsmaður ynginganna, hinn
viðurkenndi vísindamaður, A. Menzies
Sharpe, skrifað grein í blaðið Sunday Dis-
patch, til að bera blak af þeim læknum,
sem samkvæmt ráðleggingum hans sjálfs
hafa fengizt við yngingar og yngingatil-
raunir á íþróttafólki.
■ ' ' K *■
Fer hér á eftir ágrip af þessari grein:
Dr. Sharpe gerir fyrst nokkra grein fyrir
því, hvað þessir svonefndu hormónar séu.
„Það eru átta smá líffæri, dreifð út um
líkama vorn,“ segir hann, „sem hafa stjórn
á hverri hreyfingu líkamans og ráða einnig
miklu um sálarástand einstaklinganna. 1
þessum litlu líffærum, sem stundum eru'
kallaðir lokuðu kirtlarnir, myndast efna-
sambönd, hinir svonefndu hormónar, er
þaðan ganga út í blóðið og berast með því.
Ef einhver þessara lokuðu kirtla hættir
að starfa, hefir það lamandi áhrif á allan
líkamann.
Yngingarlækningarnar miða að því, að
viðhalda hæfilegum hormóna-f jölda í
líkömum manna. Hætti lokuðu kirtlarnir
að framleiða hormóna, verða þeir ekki
örvaðir til starfa að nýju. En til að koma
í veg fyrir hormóna-skort í líkamanum
hefir það ráð verið fundið, að taka þessi
fjörefni úr dýrum og sprauta þeim inn í
fólk. Þessi tilfærsla fjörefnanna er engan
veginn hraðvirk, og verður því aldrei not-
uð sem tækifærismeðal til að auka fólki
ásmegin. Verkanirnar koma ekki í ljós
fyrr en eftir 5—6 vikur, og það er heldur
engin hætta í því fólgin, að of stórir
skammtar séu gefnir, því að líkaminn get-
ur aðeins fært sér í nyt ákveðinn skammt
þessara f jörefna, og það, sem þar er fram
yfir, kemur ekki að neinum notum.
Ótal dæmi eru þessu til sönnunar. Það
er ómótmælanlegt, að roskið fólk, sem
hefir fengið þessar sprautur árum saman,
heldur líkamlegri og andlegri heilsu betur
en ella. En aftur á móti er ekkert dæmi
um það, að þær hafi dregið úr lífskröftum
nokkurrar manneskju eða valdið henni
heilsutjóni. Og nákvæmlega sömu aðferð-
ir eru notaðar hvarvetna til þessara lækn-
inga, og yngingarlækning knattspyrnu-
mannanna er þar engin undantekning.
Fátt fólk, sem annars er talið með fullu
fjöri, hefir nægilega hormóna í líkaman-
um. Til þess liggja margar orsakir. T. d.
hraðinn í nútíma lífi, úrkynjun, of mikil
Framh. á bls. 22.
Dr. Sharpe, sem stóð að því, að læknar tóku að magna knattspymumenn með hormóna-sprautum.