Vikan


Vikan - 12.10.1939, Blaðsíða 22

Vikan - 12.10.1939, Blaðsíða 22
22 VIKAN Nr. 41, 1939 Orð í tíma töluð♦ Alþjóðaskákmótið í Buenos Aires 1939. Drottningarbragð Hvítt: Mímus, Irland. Jón Skagan, prestur að Bergþórshvoli, var stundum fótgangandi á húsvitjunar- ferðum. Eitt sinn, er hann var á slíku ferðalagi, var gangfæri allgott, en ís ótraustur. Var Jón kominn í nánd við bæ- inn Snotru. Umhverfi þar er svo háttað, að keldur og fen liggja víðsvegar kringum bæinn. Leggur Jón prestur nú út á keldu eina, er hann hugði örugga og því ekki aðgæzluverða. Veit hann ekki fyrr til en ísinn brestur og hann á bólakaf ofan í leirdý. Er hann kemur heim að Snotru, segir hann sínar farir ekki sléttar. Þá varð Páli, bónda að Snotru, að orði: — Ja, nú er ég aldeilis hissa. Þarna hefir engin skepna farið ofan í fyrr. Einu sinni kom Pálmi Hannesson, rek- tor, að Efra-Hvoli í Rangárvallasýslu ásamt nokkrum öðrum og stóð Björgvin, sýslumaður, Vigfússon úti fyrir dyrum og fagnaði gestum, því að hann er maður með fádæmum gestrisinn. — Það ber vel í veiði, segir sýslumaður, — að hér ber náttúrufræðing að garði, því að það er nefnilega svolítið próblem, sem ég hefi lengi verið að hugsa um. Þegar gestir hafa verið leiddir til stofu, segir sýslumaður: — Það var þetta próblem. Skal það vera satt, að laxinn borði ekki neitt, frá því að hann gengur í ár á vorin og þangað til hann fer á haustin? — Menn halda, að svo sé, svarar Pálmi. — Hvað skal ganga að aumingja skepn- unni? Skal hún vera veik? — Ætli það, segir Pálmi. — Nógu er hann sprækur að stikla fossa á vorin. — Skal þetta þá bara vera lystarleysi? spyr sýslumaður. — Ætli það, segir Pálmi. — Hann tekur þó að minnsta kosti flugu hjá veiðimönn- um. Þá setur sýslumann hljóðan um stund og segir síðan: — Já, en ég kalla það nú engan mat, þó að maður borði eins og eina flugu yfir sumarið. Verzlunarmaður frá Siglufirði kom hingað til Reykjavíkur í sumar, er verst horfði með síldveiðarnar. Kom hann að máli við Guido Bernhöft heildsala og bar sig upp undan vandræðum þeim, er síldar- leýsið hefði í för með sér. En Bernhöft, sem er maður bjartsýnn, fannst fátt til um hjalið, sló kumpánlega á öxl Siglfirð- ingnum og sagði: — En veiztu ekki maður, að nú vaxa bláber á hverri þúfu á landinu! 1. d2—d4, d7—d5; 2. c2—c4, e7—e6; 3. Rbl—c3, c7—c6, (Talið hvítu í hag, en staðan verður flókin og vandasöm, og það er sterkari manninum í hag); 4. R gl—f3, d5 X c4; 5. a2—a4, Bf8—b4; 6. B cl—d2 (betra er talið: 6. e2—e3, b7—b5; 7. B cl —d2, a7—a5; 8. a4 x b5, B b4 X c 3; 9. Bd2xc3, c6xb5; 10. b2—b3, o. s. frv.) 6. ______..., b7—b5; 7. a4 xb5, Bb4Xc3; 8. Bd2Xc3, c6xb5; 9. d4—d5??, (Hræði- leg yfirsjón, sem gefur svörtu skákina bar- áttulítið. Eini og sjálfsagði leikurinn í stöð- unni var: 9. b2—b3, B c8—b7; 10. b3xc4, b5 X c4; 11. e2—e3, R g8—f6; 12. B fl X c4, 0—0; með nokkurn vegin jöfnu tafli á svart); 9.________, R g8—f6; 10. d5—d6, (Hið rökrétta framhald af 9. leik hvíts, hefði verið 10. d5 X e6, en eftir 10.___, Dd8xdlf; 11. Halxdl, Bc8xe6; eru yfirburðir svarts svo miklir drottningar- megin, að endatafhð er vonlaust. Hvítt reynir að ná sókn, sem þó er jafn vonlaus og endataflið). 10. ..........., 0—0; 11. R f3—e5, a7—a5; 12. D dl—d4, Bc8—b7; 13. R e5—g4, R b8—d7; 14. h2—h4, Ha8—a6; 15. Rg4xf6t. (Nú hefir hvítt sannfærst um að sóknin er einskis virði. Svart: Jón Guðmundsson, island. Ef t. d. 15. H hl—h3, þá b5—b4; 16. B c3— d2,H a6 X d6; 17. D d4—e3, Rf6—g4; 18. D e3—f4, Rg4xf2; og sóknin hefir ekki aðeins orðið að engu, heldur hefir hvítt tapað tveim peðum til viðbótar því, sem áður var tapað). 15. --------, Rd7xf6; 16. D d4—c5; b5—b4; 17. B c3—e 5, R f6— d7; 18. D c5—e3, Rd7xe5; 19. De3xe5, H a6 x d6; 20. e2—e4. (Auðvitað ekki D e5 X a5, vegna H d6—dlf). 20. _____, H d6— d4. (Neyðir hvítt til að veikja peðstöðuna kongsmegin). 21. f2—f3, a5—a4; 22. D e5 —b5, B b7 X e4!; 23. Db5xb4, (ef 23. f3 X e4, þá Hd4Xe4f; 24. K el—f2, — auðvitað ekki B fl—e2, vegna D d8—d3 — D d8—d4f; 25. K f2—g3, He4—g4f; 26. Kg3—f3, Hf8—d8; og svart mátar í nokkrum leikjum). 23. ----------, D d8— c7; 24. Hhl—h3, B e4—f5; 25. g2—g4, H f8—b8; 26. Db4xa4, Dc7—e5f; 27. B fl—e2, B f5—d3; 28. D a4—dl, h7—h6; (Sjálfsögð varúðar ráðstöfun. Hvítt gat nú gefið). 29. D dl—d2, H b8—b3; 30. K el— f2, B d3 x e2; 31. D d2 x e2, D e5—d5; 32. K f2—el, Hd4Xg4; 33. Kel—fl, H g4— d4; 34. H al—cl, H b3-—d3. Hvitt tapaði á tíma, en staðan er líka töpuð. Brúðargjafir, og aðrar tækifærisgjafir: íslenzkur silfurborðbúnaður í mestu úrvaíi. Eigin fram- leiðsla. Guðlaugur Hagnússon gullsmiður, Laugavegi 11. Sími 5272. 2. myndagáta Vikunnar. Ráðningin á fyrstu myndagátunni var: Sælla er að gefa en selja.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.