Vikan - 04.02.1943, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 5, 194S
Gissur fer á næturrölt
Gisaur: Komist ég bara framhjá herberpi hermar, Gissur: Eg vona, að hún sé sofandi. Ef hfin er Gíssur: Vertu nú góður hundur og urraðu ekkí fyrr
þð. er ég hólpinn, það ekki, þá mun ég vera þaö. en á morgun.
Gissur: Hver skollinn! Hún ei- á fótum. fig heyri Rasmína: Ég hefði getað svarið, að ég heyrði Rasmina: Mér hefir skjátiazt. Hann steinsefur.
hana ganga um í herberginu. einhvem ganga um héma á gangínum.
Gissur: Nú klófesti hún mig næstum þvi. En ég Gissur: Þá er maður loksins sloppinn út. En sú Gissur: Fjandans hurðin, ég hefði mátt vita, að
Siapp þó. skemmtun, sem ég á í vændum! hún mundi skellast aftur.
Gissur: Nú er ég í slæmri klípu, ég man allt i
einu eftir því, að ég lét lyklana mína, aðgöngumið-
ann og peningana í blómavasann inni í herberginu
hennar Rasmlnu. Og nú kemst ég hvorki út né inn!
Gissur: Þetta var sannköllnð hundaheppni! Húa
henti einmitt rétta vasanum í hausinn á méir. Nö
hefi ég aðgöngumiðann — peningana og allt!