Vikan - 22.07.1943, Blaðsíða 2

VTKAN, nr. 29, 1943
Pósturinn
20./6. ’43.
Kæra Vika mín!
Alltaf er gott að eiga góða að. Nú
langar mig að leita ráða hjá þér.
1. Ég hefi mjög rauða húð. Á
sumrin sólbrenn ég, en verð aldrei
brún. Getur þú ráðlagt mér nokkuð
til þess að verða brún?
2. Ég er frekar grönn, en það er
að koma á mig hálfgerð ístra. Get-
ur þú ráðlagt mér nokkuð til að losna
við ístruna?
Vonast eftir svari, sem fyrst. Með
fyrirfram þakklæti.
Virðingarfyllst,
„Rauðka".
Svar: 1. Óholl fegrunarlyf geta
valdið rauðri húð, og verður að gæta
varúðar í notkun þeirra. Reynandi
er fyrir yður að nota mýkjandi sól-
aroliu, eða „Follíkúlin”, hormónalyf.
2. Iþróttaiðkaðnir eru sjálfsagt
beztu vamirnar við fitunni, þó eink-
um sund.
3./7. ’43. '
Kæra Vika!
Ég var að þræta um það við stúlku
héma eitt kvöldið, hvort réttara væri
að skrifa maddama eða madama
(með tveimur d-um eða einu). Hún
sagði, að madaman væri alveg nógu
breið með einu d, en ég vildi hafa
þau tvö.
Úrslitin varða miklu fyrir mig, því
að stúlkan lofaði mér kossi, ef ég
hefði á réttu að standa — en mig
hefir lengi langað til að kyssa hana!
Ástfanginn.
Svar: Rekið þér stúlkunni remb-
ingskoss, i krafti orðabókar Blön-
dals og Freysteins Gunnarssonar.
SKRÍTLUM YNDIR
Anna: Kysstu mig nú, Bert, á
meðan hann sér okkur ekki.
Hann (við stúlkuna, á eyðiey úti í
reginhafi): Geturðu þagað yfir leynd-
armáli ?
Drengurinn: Pabbi, hvaða munur
er á byssu og vélbyssu?
Faðirinn: Það er svona álíka mun-
ur á þeim og þegar ég tala og
mamma þin talar.
Rvík, 22./6. ’43.
Kæra Vika!
Ekki getur þú nú svarað tveimur
spumingum fyrir mig ? Þær eru þess-
ar: Hvað fá kaupakonur í kaup í
sumar? Er það satt, að kaupamenn
fái 300 kr. um vikuna?
Með fyrirfram þakklæti.
Ung kaupakona.
Svar: Við spurðumst fyrir um
þetta hjá Ráðningarskrifstofu land-
búnaðarins, og fengum þær upplýs-
ingar, að algengast kaup kaupa-
kVenna væri 100 til 130 krónur á
viku, en karlmanna 200 til 250 krón-
ur á viku.
29./6. ’43.
Kæra Vika!
Viltu ekki vera svo góð og segja
mér, hvort er réttara að segja: íhúsi
föðurs míns, eða í húsi föður mins.
Fáfróður í íslenzku.
Svar: Föður er réttara.
Kæra Vika!
Mig langar anzi mikið til að biðja
þig um að upplýsa mig um dálítið,
sem ég get alveg ómögulega munað.
Svoleiðis stendur á, að ég man eftir
því, að fyrir mörgum árum las ég í
einhverri bók frásögn af því, að heil
skipshöfn bjargaðist úr sjávarháska á
þann hátt, að yfirmaður á öðru skipi
sá ókunnugan mann standa hjá sér í
káetunni og skrifa á töflu, að þeir
ættu að breyta um stefnu. En svo
hvarf þessi maður, sem skrifaði á
töfluna, skipið breytti stefnu og fann
þá, sem voru í hrakningunum og þar
á meðal var sá, sem skrifaði á töfluna
á hinu skipinu. Það voru vist fleiri
dularfullar sögur í þessari bók. Get-
urðu grafið þetta upp fyrir mig og
helzt birt söguna?
Söguþyrstur, en minnislítill.
Svar: Þessi saga er í Úraníu, eftir
Camiíle Flammarion. Björn Björns-
son frá Viðfirði þýddi hana, kostnað-
armaður var Oddur Björnsson, nú
prentmeistari á Akureyri, en bókin
er gefin út í Kaupmannahöfn 1898.
Sagan er svona:
„Maður er nefndur Robert Bruce,
ættniður þjóðmæringsins skozka.
Hann var í förum á ensku skipi og
næstur skipstjóra að völdum. Einn
dag í góðu veðri sigldu þeir fram
með ströndum Nýfundnalands (New-
foundland). Bruce var niðri undir
þiljum að fást við útreikninga; hon-
um sýndist þá allt í einu að skipstjóri
standa við púltið sitt; en þegar hann
gætir betur að, sér hann að það er
ókenndur maður, og hvessir sá á hann
augun kuldalega. Hann fer upp á þilj-
ur og finnur þar skipstjóra. Þykir
honum Bruce eitthvað undarlegur á
svipinn og spyr, hverju það sæti.
„Hver er það, sem stendur við
skrifpúltið yðar?“ spurði Bruce.
„Enginn.”
„Jú, einhver er það, — og það
Framh. á bls. 15.
Útgefandi: VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Jón H. Guðmundsson, Kirkjustræti 4, sími 5004, pósthólf 365.
Stjáni litli: Mamma! Pabbi hefir enn einu sinni stolizt í dótið mitt
og nú hefir hann farið illa á því, að fikta við kassann minn með
sprengiefninu!
Til vinstri: Alexander Dumas, hinn frægi höfundur skáldsagnanna Greifinn
af Monte Christo og Skyttumar, var mikil sælkeri. Síðasta bókin, sem hann
skrifaði var — matreiðslubók! — Að ofan til hægri: Veiztu, af hverju krókó-
dílar gráta? Tárin hreinsa óhreinindin úr augum þeirra, þegar þeir koma upp
úr skítugu vatni og þeir gráta því til þess að geta séð bráð sina! — Að neð-
an til hægri: Tapíramir, stærsta spendýr Suður-Ameríku — vega 500 pund
— koma aðeins að nóttu til á land.
•C7-AKLEJ-.
ct)PVR»CHT. mi. KtNC PEATtfRES flYWPfCAfC. Tfe W5fíL6 ftíðlffð RESEP.VKO_