Vikan - 22.07.1943, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 29, 1943
Hún ætlaði að leika gamlan leik að
breytast og mennirnir með —
Ver fór
Katrín dró þungt andann, þegar hún
gekk upp stigann. Þetta var sann-
arlega fjallganga. Þegar hún kom
upp, leit hún í forstofuspegilinn og gerði
sér upp hlátur. I speglinum sá hún mynd
af konu á fimmtugsaldri, sem ekki gat
litið út fyrir að vera einum degi yngri,
heldur en hún raunverulega var. — Hún
var orðin gömul!
Inni í eldhúsinu heyrði hún, að stúlkan
var að tala við sjálfa sig. Það var venja
Magðalenu, þegar hún var einsömul, að
masa við skaftpottana og diskana, eins
og það væru hennar beztu vinir. Katrín
hristi höfuðið. — Magðalena var alltaf að
verða verri og verri, það var enginn vafi
á því, að hún var geðbiluð, og þá yrði hún
að fá sér aðra stúlku.
„Er maðurinn minn ekki kominn heim
enn þá?“ spurði Katrín um leið og hún
gekk inn í eldhúsið.
Það var eins og Magðalena vaknaði af
svefni, þegar hún heyrði frúna ávarpa
sig, en hún svaraði aðeins með því að
hrista höfuðið. Hún talaði ekki meira en
nauðsyn bar til við lifandi verur, en jafn-
skjótt og Katrín var gengin út úr eldhús-
inu, tók hún til á ný að tala við eldhús-
munina.
Katrín gekk til herbergis síns, og klæddi
sig úr kápunni. Tunglskinið varpaði dauf-
um bjarma um herbergið. Hún kveikti
sér í sígarettu.
Tuttugu og f jögra ára hjónaband, hugs-
aði hún og virti fyrir sér hin snjáðu teppi
og pellgluggatjöldin, sem orðin voru upp-
lituð af sólinni. Hún sá sig í anda sem ný-
gifta, glaða og hamingjusama dansandi
fram og aftur um herbergið af fögnuði.
En þessar myndir hugans hurfu eins og
reykurinn.
Hún minntist, hversu heitt þau Jón
höfðu unnað hvort öðru, fyrst eftir brúð-
kaupið, og hversu hveitibrauðsdagarnir
höfðu verið mikill sælutími. I gázka sín-
um höfðu þau flogist á og hlaupið hvort
á eftir öðru, þangað til stúlkan þeirra
hafði komið óttaslegin, með uppþvottar-
tuskuna um hálsinn, til þess að gæta að
þeim. Og á nóttunni höfðu þau haldið vöku
fyrir nábúum sínum, með dansi og gleð-
skap, og þeir höfðu kvartað yfir því, en
sjálf voru þau svo ástfangin, að þeim
fannst ekkert athugavert við framkomu
sína.
Og þannig gekk það til fyrstu sex mán-
uðina, en þá fór mesta nýjabragðið að
fara af, og þau fóru að lifa rólegu og
vanabundnu heimilislífi, eins og fólk al-
mennt gerir; þau sváfu í átta tíma í sólar-
hring, borðuðu saman í ró og næði, og
gamni sínu, en tímarnir
það í seinna skiptið.
stundum átti hann það til að geispa yfir
matborðinu, án þess að fyrirverða sig hið
minnsta fyrir það. Þau voru alveg búin
að gleyma hinum gullvægu kurteisisvenj-
um, sem þau höfðu tamið sér fyrst eftir
brúðkaupið. Hann varð feitari og feitari
SMÁSAGA
\Atú-W&Ms- \ALa.u>ieit&.
með degi hverjum, og þegar þau stóðu
upp frá borðum kysstu þau hvort annað
á vangann, eins og af gömlum vana. Og
ef einhver hefði minnt þau á venjur þeirra
fyrst eftir giftinguna, mundu þau hafa
sagt: „Nei, er það mögulegt, vorum við
virkilega svona barnalega ástfangin þá.“
Á sama hátt og maður segir, þegar maður
sér af sér gamla mynd: „Hefi ég virkilega
verið svona?“
Katrín brosti með sjálfri sér. — Já,
einu sinni hafði hún skrifað Jóni svohljóð-
andi bréf:
„Þú hefir aldrei skilið mig, ég er farin
í burtu með unnusta mínum. Vertu sæll!“
Þegar Jón kom heim, hafði hún falið
sig á bak við gluggatjöldin, og séð, hversu
undrandi hann hafði orðið, þegar hann las
bréfið. Hann hafði stunið af geðshræringu,
og hótað að drepa þau bæði, hana og unn-
usta hennar, sem tekið hefði hana frá
IIIIIIIIIMIMIIIIIIIII..
I VITIÐ ÞÉR ÞAÐ?
: 1. Eftir hvern er þetta erindi ?
Veðrið er hvorki vont né gott,
varla kalt, og ekki heitt;
[ það er hvorki þurrt né vott, \
= það er svo sem ekki neitt.
= 2. Hvenær viðurkenndu Englendingar |
\ sjálfstæði Bandaríkjanna ? \
\ 3. Hvað er langt frá Reykjavík, fyrir i
í Hvalfjörð, til Borgamess? \
i 4. Hverrar þjóðar var tónskáldið Niko- =
las Rimsky-Korsakoff, og hvenær var i
= hann uppi? i
\ 5. Hver tók fyrst við völdum i Rússlandi |
= eftir að Nikulás 2. varð að fara frá i
í 1917?
i 6. Hverjir voru kunnustu herforingjar í
Breta í heimsstyrjöldinni fyrri?
i 7. Hvort skipið er lengra Queen Mary eða i
i Normandie ? i
i 8. Hvaða ár var Verzlunarskóli Islands Í
í stofnsettur? =
= 9. Hvað er raunverulega mikið gull i =
hring, sem sagður er 18 karat? \
= 10. Hvað er áætlað að margar milljónir i
manna hafi fallið í heimsstyrjöldinni i
Í f yrri ? =
Sjá svör á bls. 14. i
■ ■iHiiiiiniiiiiMiiiimiiniiminiiimMMiiiMMMiiMMiMMiMiiiiiiiiiiHiimiiiiimiiiiiú
honum. Loksins hafði hún svo gengið fram
í herbergið til hans, og þá hafði hann gefið
henni utanundír, en skildi svo, að hún var
að leika með hann, og síðan höfðu þau
vafið hvort annað örmum og grátið af
gleði.
Katrín slökkti í sígarettunni. Hún hugs-
aði með sér, að sjálfsagt væri Jón nú bú-
inn að gleyma þessu, eftir svona mörg ár,
þá gæti orðið dálítið skemmtilegt að reyna
þetta aftur, og vita, hvernig honum yrði
við. Hún hló eins og barn, að hugsun sinni,
og fekk sér pappír og skrifaði nákvæmlega
sömu orðin og hún hafði gert forðum.
„Þú hefir aldrei skilið mig, ég er farin
í burtu með unnusta mínum. Vertu sæll!“
Og utan á bréfið skrifaði hún: „Til
mannsins míns.“ Því næst setti hún bréfið
á snyrtiborðið sitt, og fór sjálf á bak við
gluggatjöldin, því hún vissi, að hann hlaut
að koma á hverju augnabliki.
Á meðan hún stóð þarna, og beið þess
að Jón kæmi, fór hún aftur að hugsa um
fyrri daga. Hún minntist stinnu silkikjól-
anna sinna og hversu mjúklega hafði
skrjáfað í þeim, þegar hún gekk um. —
En skyndilega hætti hún að hugsa um
þessa hluti, því nú heyrði hún að gengið
var hratt um dyrnar. Hjartað barðist i
brjósti hennar, hún heyrði fótatakið nálg-
ast. Jón gekk inn í herbergið og staðnæmd-
ist og leit í kringum sig.
„Katrín! ert þú ekki hér?“ kallaði hann.
— Ekkert svar.
„Hvílíkt hús, lyftan alltaf í ólagi,“ taut-
áði Jón. „Og Katrín ekki komin heim
ennþá, hvað getur hún eiginlega verið að
gera?“
Hann gekk fram og aftur um herbergið,
síðan fekk hann sér stól og fór að blaða í
dagblaði. — Allt í einu kom hann auga á
bréfið. Undarlegt, hugsaði hann. Bréf til
mín frá Katrínu. Hugsa sér. Hann opnaði
það og las.
Katrín náði varla andanum af eftir-
væntingu, hjartað barðist ákaft í brjósti
hennar. — Hún beið ...
Allt í einu heyrði hún, að hann varp
öndinni, og stikaði að símanum, honum
hlaut að vera mikið niðri fyrir, út af burt-
för hennar.
Hann ætlaði varla að geta sagt númerið,
svo ákafur var hann, en þegar hann náði
sambandinu, hrópaði hann, með tryllings-
legri rödd, sem Katrín hafði aldrei áður
heyrt:
„Ert það þú, elskan mín? Hér hefir
gerst nokkuð furðulegt, dásamlegt, vil ég
segja, konan mín er farin í burtu af heim-
ilinu, ég er frjáls, vina mín. Ég er frjáls!
Framhald á bls. 14.