Vikan - 22.07.1943, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 29, 1943
Bróðir Rasmínu og kuldinn!
Gissur: Það er' ekkert eins yndislegrt og að sitja heima í hlýjunni, þegar
kalt er úti.
Rasmína: Þú ert alveg tilfinningarlaus.
Rasmína: Já, þú situr í hiýjunni, en veslings bróðir minn er í sumarbú-
staðnum okkar í öllum kuldanum. Hann er líklega frosinn í hel við að gæta
hússins fyrir okkur.
Gissur: En við borgum honum ríflega fyrir gæsluna.
Rasmína: Þetta er líkt þér! Þú lætur hann deyja úr kulda, án
þess að hafa nokkra samvizku út af þvi.
Rasmína: Við förum þangað til
þess að vita, hvemig honum líður.
Farðu i þykka yfirfrakkann þinn -—
það er kalt úti i dag.
Gissur: Hvernig á ég að fara að því? Þú gafst
bróður þinum hann -— auðvitað — en ég var að
hugsa um sjálfan mig, þegar ég sagði, að ég
þyrfti hans með!
Rasmína: Við verðum að flýta okkur — annars Rasmína: Bróðir minn, hvað hefir þú gert?
verður hann dáinn úr kulda, þegar við komum Gissur: Heldur þú ekki, að hann hafi verið að hugsa um, að aðrir gætu notið þæginda, þegar
þangað. hann var að brjóta húsið í eldinn?
Bróðirinn: Viíjið þið loka glugganum, mér finnst koma súgur inn um hann!
Rasmína (inni í bílnum): Þama sé ég reyk —
hann er liklega frá húsinu okkar.
Gissur: Sennilega frá vindlunum mínum.