Vikan - 26.08.1943, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 34, 1943
litið yfir i bekkina kvennamegin. Hún sér þá, að
þar liggur mannsmynd, sem leit út eins og skinin
beinagrind, með ljósgult hár á höfðinu. Griðkon-
an vill vita, hvað þetta sé. Gengur hún að mynd-
inni og spyr, hver þar væri. Myndin segist vera
kvenmaður, „og er ég nú dáin, en móðir mín
lagði það á mig, að ég skyldi ekki geta rotnað.
Nú er ég hér komin til þess að þú hjálpir mér,
ef þú getur.“ Griðkonan segist ekki vita hvort
hún gæti það, og spyr, hvemig hún eigi að fara
að því. Myndin segir, að hún skuli reyna að biðja
móður sína að fyrirgefa sér brot sitt og taka
af sér álögin, „því vera má, að hún gjöri það
fyrir lifandi mann, sem hún gjörir ekki fyrir
dauða; þvi það er sjaldgæft, að lifandi menn
biðji dauða menn nokkurs." „Hvar er hún móðir
þín?" spyr griðkonan. „Hún er nú hingað og
þangað," segir myndin; „núna er hún, til að
mynda, þarna inni í kórnum." Griðkonan gengur
þá inn í kórdyrnar og sér að þar situr gömul
kona, heldur ófrýnileg, með rauðan hött á höfði.
Hún talar þá til hennar, og biður hana að fyrir-
gefa dóttur sinni og taka af henni álög sín.
Kerling tók því seint, en sagði þó, að það væri
ekki oft, að lifandi menn bæðu sig bónar, og lét
hún þá til leiðast. Griðkonan þakkar hénni fyrir
það, og fer nú fram aftur. En þegar hún kom
fram aftur í kirkjuna, sá hún duft eitt á bekkn-
um þar sem áður var beinagrindin. Griðkonan
heldur þá áfram, og í því hún fer út úr innri
dyrunum á kirkjunni, heyrir hún að sagt er inni
i kirkjunni: „Lítu í rauð augu mín, hversu rauð
þau eru.“ Þá segir griðkonan, en lítur þó ekki við:
„Sjáðu í svartan rass minn, hversu svartur hann
er.“ Kemst hún nú út úr kirkjunni, en þá heyrði
hún þar. mikið öskur og ólæti. Hún gaf sig ekki
að því, en fór nú þó að fara um hana. Samt
komst hún inn aftur í bæinn, og fékk biskupi
bókina. Þá kvað hún vísu þessa:
„Svo var röddin drauga dimm,
að dunaði í fjalla-skarði;
heyrt hef’ ég þá þljóða fimm
• 'í Hóla-kirkju-garði.“
(J.Á. þjóðsögúr).
Jón flak.
Maður hét Jón, og var kallaður Jón flak. Hann
var undarlegur í geði, og lítt þokkaður af sveit-
ungpim sínum. Þótti hann smáglettinn, og ekki
unt að hefna sín á honum. Þegar Jón dó, gjörðu
líkmennirnir það af hrekk við hann, að þeir létu
gröfina snúa i norður og suður.
Jón var grafinn að kórbaki (í
197.
krossgáta
Vikunnar.
— 21. mönnum. — 24. mylkar ær. — 26. votar,
■—- 28. sár. — 32. hella. — 33. heilan. — 34.
hluti af fötum. — 35. skemmta. — 36. ósléttur.
— 38. egndi. — 39. afreksmann. — 40. hrygga.
— 42vstillt. — 45. sneri. — 47. mágur. — 50.
sundfæri. -— 52. þjálfun. — 54. veiðarfærið. —
58. færi. — 59. stórar stofur. — 60. beitilandið.
— 61. heiðurinn. — 62. raun. — 64. auli. — 65.
karp. — 66. nytjafugl. — 68. fundur. — 71. höf.
— 73. þyngdarein. — 76. hljóð.
Lárétt skýring:
1. hættu. — 6. deila. — 11.
traðk. — 13. á í Borgarfirði.
— 15. tenging. — 17. óska. —
18. hvers virði. — 19. haf; —
20. sjófugl. — 22. mál. — 23.
klæði. — 24. fljótið. — 25. ljós-
ari. — 27. öruggu. — 29. bera.
— 30. tæp. — 31. krefja. —
34. hýr. — 37. sjóða. — 39.
óflókin. —1 41. tímabil. — 43.
labb. — 44. angrir, — 45. sk.st.
— 46. blóm. — 48. fálm. —-
49. kveikur. — 50. st.atviksorð.
— 51. hertygi. — 53. braskar.
— 55. rótaði. — 56. erta. — 57.
hlátur. — 60. góðan. — 63.
dýpra. — 65. mannsnafn. —
67. kindum. — 69. fleðulæti. — 70. dreifði. — 71.
hvílt. — 72. greip. — 74. bók. — 75. elska. —
76. fæddu. — 77. vopni. — 78. snöggur.
Lóðrétt skýring:
2. hæð. — 3. segja fyrir. — 4. arða. — 5. rán-
fugls. — 6. lyktar. — 7. skera. — 8. rugla. —
9. á fæti. — 10. hegni. — 12. frjósi. — 13. himinn.
— 14. býlinu. — 16. fer fyrir vindi. —19. tollir.
Lausn á 196. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. ljóst. — 6. dimmt. — 11. ófæra.
— 13. hanar. — 15. aa. — 17. álar. — 18. elds.
— 19. tt. — 20. ugg. —- 22. afi. — 23. slæ. — 24.
ból. — 25. snæfran. — 27. talsími. — 29. kafa.
— 30. átum. — 31. rugga. — 34. börur. — 37.
runni. — 39. lafir. — 41. ás. — 43. rægð. — 44.
árur. — 45. fæ. — 46. Sog. — 48. far. — 49. ung.
— 50. lin. — 51. skapari. — 53. matseld. — 55.
akur. — 56. kili. — 57. sjúta. — 60. hrata. —
63. aðall. — 65. beita. — 67. ræ. — 69. afla. —-
70. list. — 71. ól. — 72. fró. -— 74. sag. — 75.
1
ætt. — 76. áðu. — 77. sumpart. — 78. stallur. —
Lóðrétt: — 2. jó. -—1 3. ófá. — 4. sælar. — 5.
trafa. — 6. dalla. — 7. indæl. — 8. mas. — 9. mr.
— 10. fausk. — 12. arin. — 13. hest. — 14. útlim.
— 16. agnar. — 19. tómur. — 21. gæfur. — 24.
bítur. — 26. fagur. — 28. sárir. — 32. gnæfa. —
33. angar. — 34. barna. — 35. öfugt. — 36. kássa.
— 38. iðri. -— 39. láum. — 40. mændi. — 42.
sokks. — 45. filla. — 47. gaula. — 50. leita. —
52. prúða. — 54. skatt. — 58. tafsa. — 59. allar.
— 60. heitt. — 61. rista. — 62. orfs. — 64. lagt.
— 65. blæs. —- 66. ylur. — 68. æru. — 71. óðu. —'
73. óm. — 76. ál.
Á reki í sex sólarhringa í
gúmmíbát á Kóral-hafinu, var
N. F. Twining hershöfðingi
ásamt fjórtán mönnum, — .
foringjum og óbreyttum hermönnum. — Fljúgandi virki, sem þeir voru á, hrapaði og eyðilagðist,
en flugvél bjargaði loks áhöfninni. Hershöfðinginn er borinn í land á „háhesti", á eyju, einhver-
staðar i Kyrrahafi.
Múlakirkjugarði). En á hverri
nóttu eftir, sótti hann að lík-
mönnum og kvað vísu þessa:
„Köld er mold á kór-bak,
kúrir þar undir Jón flak.
Ýtar snúa austur og vestur
aliir, nema Jón flak,
allir nema Jón flak.“
Lét hann ekki af nauðan
þessari, fyrr en hann var graf-
inn upp aftur, og lagður aust-
ur og vestur eins og aðrir
menn. — Aðrir segja, að vísan
hafi heyrzt upp úr gröf Jóns
í kirkjugarðinum.
(Þjóðsögur. J. Á.)
Ævintýri Georgs.
Skeytið hljóðaði þannig:
Tækifærið kemur fráðum. Georg.
Svar við orðaþraut á bls. 13.
STALINGRAD.
SUNDl
TOT AR
A F L Ó A
L AGNI
ILINA
NAUÐA
GRÓIN
RÓS AR
ASK AR
DEKUR
Svör við spurningum á bls. 4.
1. Matthías Jochumsson.
2. Hann var rúsneskur og var uppi frá 1840—
1893.
3. Árið 1933.
4. 90 kílómetrar.
5. Petain.
6. Árið 1912.
7. Hann var skoskur, fæddur 1795 og dó 1881.
8. Árið 1921.
9. Árið 1905. Þegar sambandi Noregs og SvL
þjóðar var slitið.
10. Hann varð þingmaður Isfirðinga 1845.