Vikan - 04.05.1944, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 18, 1944
„Ráðskona Bakkabrœðra“.
Myndirnar, sem við birtum hérna eru úr leikritinu „Ráðskona
Bakkabræðra,“ sem leikfélag Hafnarfjarðar hefir sýnt í vetur
og sýnir enn við geysimikla aðsókn. „Ráðskonan“ er gamanleik-
ur í þrem þáttum. Efnið er í aðalatriðum þetta: Bræðurnir á
Bakka: Gísli, Eiríkur og Helgi hafa ráðið til sín ráðskonu, en
þegar hún kemur lízt þeim heldur illa á hana og vilja koma henni
í burtu með fyrstu ferð. Hún er fín „dama“ úrRvík, semervönþví
að fá vilja sínum framgengt. Enda kemur það líka í ljós. Þegar árið,
Talið frá vinstri: Ráðskonan (Hulda Runólfsdóttir). Helgi (Hatstemn Líald-
vinsson), Eirikur (Eiríkur Jóhannesson), og Gisli (Ársæll Pálsson).
sem hún er ráðin til að vera ráðskona, er liðið, er allt öðruvísi
umhorfs en áður á Bakka. Nú vilja bræðurnir fyrir alla muni að
hún verði hjá þeim lengur og bjóða henni jafnvel að giftast hverj-
um þeirra, sem hún vill, en þá kemur í ljós að hún á unnusta,
sem hún vill ekki svíkja. Ymsu öðru hefir hún líka áorkað, sem
ekki skal rakið hér; en leikurinn er á allan hátt hinn skemmti-
legasti.
Hlutverkin eru yfirleitt prýðilega af hendi leyst. Einkum sýnir
ungfrú Hulda Runólfsdóttir mikil tilþrif og f jör í leik sínum. Ung-
frúin hefir líka annast leikstjórnina.
Leikritið hefir nú verið leikið fimmtíu sinnum og er ekkert
lát á aðsókninni. E.
Talið frá vinstri: Elín kona Jóns (Kristin Þorvarðardóttir), Jón (Sigurður
Kristinsson) og Hildur, dóttir þeirra (Ásta Baldvinsdóttir).
Margt býr í pokunni.
(Framliald af 4. síðu).
seinna — eftir klukkan fimm til dæmis?
Mér þykir það mjög leitt, en----.“
Mary starði á hana.
,,En — en ég hefi fengið hárliðun!“
sagði hún.
Ungfrú Trevor horfði undrandi á
hana.
„Hárliðun — ungfrú?“
„Já, ungfrú Debham liðaði hár mitt. Ég
var svo heppin, að ég þurfti ekkcrt að
bíða. Ég hélt, að þér hefðuð sent hana til
mín?“
Ungfrú Trevor leit einkennilega á
hana.
„Já, í klefa nr. 3,“ sagði Mary og brosti
við tortryggnislegu augnaráði forstöðu-
konunnar. Hún áleit víst, að ekkert gæti
gerzt, nema þar sem hún væri viðstödd!
Hún var kannske móðguð, veslingurinn.
Mary vonaði, að ungfrú Debham yrði ekki
skömmuð, fyrir að hafa tekið hana, þegar
aðrir höfðu pantað tíma og biðu.
En hún var þó dálítið undrandi. Hvers
vegna var kvenmaðurinn svona hvítur og
skelfdur? Og hún spurði kvíðafull:
„Líður yður ekki vel?“
Nú talaði ungfrú Trevor, en rödd henn-
ar var einkennileg og ókunnug:
„Klefinn nr. 3 er lokaður!" sagði hún.
„Hann hefir ekki verið notaður í tvær
vikur — ekki frá því — ekki —.“
„En hann var opinn rétt áðan,“ sagði
Mary. „Ungfrú Debham fór með mig
þangað. Er það ekki hcnnar klefi?“
„Hann var það, ungfrú!“
„Hvað eigið þér við með því — var?“
Forstöðukonan riðaði og starði stöðugt
á Mary með skelfdum augum. Það var
eins og munnur hennar væri alveg mátt-
laus. Mary varð næstum hrædd. Svo stam-
aði hún með mildu erfiði.
„Unfrú Debham er — er — er — dáin,
ungfrú Charteris!“
Nú var það Mary, sem starði. „En hún
— hún var rétt að ljúka við mig. Hvernig
gctur hún verið — verið dáin? Ég skil
ekki!“
„Ungfrú Trevor sagði orðin með hásri
röddu. Og augnaráð hennar kom Mary
næstum til að æpa.
„Ungfrú Debham - ó, ungfrú Charteris!
Ungfrú Dcbham framdi sjálfsmorð í klefa
nr. 3. Við — við notum klefann aldrei
aftur.“
Konurnar voru máttlausar af hræðslu.
Forstöðukonan benti á höfuð Mary. Hún
sleit af sér hattinn og starði á forstöðu-
konuna.
„Hár yðar — hár yðar hefir ekki verið
liðað, ungfrú Charteris," stundi hún.
1 speglinum fékk Mary staðfestingu á
orðum hennar — og Pelham missti einn
viðskiptavininn fyrir fullt og allt.
Bill Harris var sá eini, sem ekki hafði
neitt á móti því.
Dægrastytting 1
2
...... .........J
Orðaþraut.
E G N A
S J ÓR
U N D I
O K I Ð
ÖÐRU
S K A R
Ó L A R
L I N A
Fyrir framan hvert þessara orða skal setja
einn staf, þannig, að séu þeir stafir lesnir ofan-
frá og niður eftir, myndast nýtt orð og er það
nafn á hlut, sem notaður er sem heimilisprýði.
Lausn á bls. 14.
Páll lögmaður Vídalín (d. 1727).
Páll lögmaður Vídalin var fjölkunnugur. Er
svo sagt, að hann hafi haft 50 anda í þjónustu
sinni, hjáipuðu þeir honum oft í málaferlum
hans, til að sjá út ráð mótstöðumanna sinna og
komast fyrir þá. Stundum sendu mótstöðumenn
hans honum sýndingar, en hann tók þær allar,
og urðu þær að þjóna honum upp frá því. Hætt-
ast var hann einu sinni kominn á ferð í haust-
myrkri. Sóttu þá að honum 3 sendingar 1 einu,
en svo lauk, að hann tók þær allar, kvað hann
þá vísu þessa:
„Dimmt mér þótti Dals- við á,
dró af gaman að hálfu;
að mér sóttu þrjótar þá
þrír af satans hálfu.“
Ekki gjörði Páll öðrum mein. Þó er mælt, að
hann hafi átt í erjum við prest einn, er sagan
segir að hafi verið síra Halldór Hallsson; vildi
hann fá Hólmfríði dóttur Páls; en hann. synjaði