Vikan - 07.06.1945, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 23, 1945
„Nei, nei, kæru vinir, ég vil alls ekki
drekka neitt! Þið skiljið, það er svo langt
síðan ég hefi smakkað nokkuð sterkt.“
Hann hélt áfram með heimspekilegar
hugleiðingar sínar:
„Minnist þess, sem stendur í biblíimni:
Hvað gagnar þér allur heimurinn, ef þú
hefir glatað sál þinni. Svona er það ein-
mitt — hvort sem við erum rík eða fá-
tæk, sterk eða veik, það þýðir ekkert, það
er það, sem er mannlegast í okkur, sem
er einhvers virði —.“
Nú birtist konan hans. Hún hafði stað-
ið við dyrnar, bak við einhverja, dálitla
stund, og hlustað. Eða kannske að hún
hafi hikað, hver veit. Það var hörkulegur
svipu'r um munn hennar, en samt var ein-
hver undarlegur ákafi í augnaráði henn-
ar. Það var eins og hún ætti von á ein-
hverju þrátt fyrir allt, einhverju, sem hún
óskaði, en þorði ekki að trúa.
„Ræfillinn þinn,“ sagði hún þunglega,
„ræfillinn þinn, hvað hefir þú nú gert af
þér?“
Hann hrökk við, þegai- hann heyrði rödd-
ina, það fór dálítill titringur um líkama
hans, og hann varð rauðari í kinnum; en
þá var eins og hann rétti úr sér, það kom
virðulegur svipur á hann. Fólkið í kring
hörfaði dálítið aftur, undrandi, og allt í einu
og án þess að þau vissu hvers vegna, það
var eins og það væri vitni að sorgarleik.
„Þú trúir ekki á mig, Ruth,“ sagði hann
með hljómmikilli, hátíðlegri röddu, þú trú-
ir ekki enn þá á mig!“
„Á hvað ætti ég að trúa,“ hrópaði hún
eins og hún væri þjáð, og hörkudrættirn-
ir um munninn urðu enn þá ljósari, „á ég
að trúa á fötin, sem þú ert í, eins og öll
þessi fífl —?“
Hann gekk eitt spor í áttina til hennar,
og hún hörfaði ósjálfrátt tilbaka, eins og
eldurinn i augum hans hræddi hana; og
svo hélt hann áfram með þungri áhefzlu
á hverju orði.
„Þú ert eiginkona mín, Ruth. Og veiztu
ekki, að trú eiginkonunnar á manninn er
hálfur styrkur hans? Þú trúðir aldrei á
mig, þú stalst krafti mínum, þegar við
vorum saman! Og nú hefir hamingjan
verið með mér, þrátt fyrir þig, en ég er
ekki kominn til þess að hefna min! Nei,
nei, ég er kominn til þess að fyrirgefa, til
þess að fyrirgefa þér og öllum óvinum
mínum og þeim, sem hafa fyrirlitið mig
— ég er kominn til þess að segja við ykk-
ur öll: Trúið á mennina, trúið á hvern
annan, og þið hljótið hamingjuna!“
Það var- dauðaþögn dálitla stund; fólkið
og hjónin litu hvort á annað með sorg-
mæddu augnaráði. En að lokum hrópaði
konan bitur og þjáð:
„En skiljið þið ekki, skiljið þið ekki —
hann hefir verið á hæli öll þessi ár, hann
ímyndar sér —!“
Hún þagnaði, af því að tveir menn komu
inn í eldhúsið. Þeir tilheyrðu ekki húsinu,
til þess voru þeir alltof vel til fara og voru
279.
KROSSGÁIA
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. iðinn. — 13. fljót. — 14. útlimir.
— 15. brum. — 16. auð. —■ 18. sina.
— 20. melar. — 23. máttartré. —
25. heill. — 27. dægur. — 29. elskað-
ur. — 30. hátt. — 31. leikslok. —
32. sonur. — 34. gleðja. — 36. kvið.
— 37. tregi. — 39. vinna. — 41. dæg-
ur. — 42. mæt. — 44. hittum. — 46.
miklar. —- 49. skipting. — 51. hrotta-
skapur. — 53. straumur. —• 55. jarð-
arávöxtur. — 56. sel. — 57. blund. ■—
58. formóður. — 60. krap. — 62.
hræðsla. — 63. kvarta. — 65. meiddi. — 67. úr-
lausn. — 68. lít. —- 70. brotin í smátt. — 72. lag-
arílát. — 75. góðar fréttir (með greini).
Lóðrétt skýring:
1. hæð. — 2. grasgeiri. — 3. afhroðið. - 4.
sneiptur. — 5. myrkur. — 6. ending. — 7. for-
setning. — 8. vex í jörðu, flt. — 9. mikill. —
10. veikan. — 11. titill (sk.st.). - 12. eldhúsbiti.
— 17. biður. — 18. stara. — 19. angan. —• 20.
gera ríkan. — 21. lofar. — 22. stefnu. — 24.
hreinn. — 26. eyðslu. —• 28. rótarangi. 33.
skemmtileg. — 34. skap. — 35. hryggð. — 36.
seðlar. — 38. lét. — 40. eykt. — 43. álög.
44. leyna. — 45. svæla. — 46. kynþáttum. —
47. labbaði. — 48. erfiði. — 50. óhreinindi. — 52.
fjölda. — 54. sorg. — 59. miskunn. — 60. stríðið.
— 61. hugdeigur. — 62. Alfaðir. — 64. nabbi.
66. gripdeild. — 69. flækti. — 70. þyngdarein.
71. frumefni. — 72. drykkur. — 73. fom sk.st.
74. rás.
Lausn á 278. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. kosningabarátta. — 13. einar. — 14.
æruna. — 15. fat. — 16. iða. — 18. strik. — 20.
gnast. — 23. veki. — 25. nakin. — 27. töng. —
29. afi. — 30. lás. — 31. lág. — 32. lapi. — 34.
ellin. — 36. buðu. — 37. slefa. — 39. nálæg. —
41. lit. — 42. not. — 44. munir. — 46. göfug. —
49. skar. — 51. reyrs. — 53. ræna. — 55. kem.
— 56. flá. — 57. tek. — 58. arms. —- 60. kista.
— 62. fita. —• 63. aukar. — 65. aftur. — 67. mál.
— 68. tál. — 70. eikin. — 72. kapla. — 75. ná-
grannakritinn.
Lóðrétt: — 1. kú. 2. S. E. -- 3. nifti. — 4.
inar. — 5. natin. — 6. gr. — 7. bæ. 8. arinn.
— 9. ruða. — 10. ánast. — 11. t, a. — 12. af. —
17. svali. — 18. skips. — 19. kalla. — 20. gisin. —
21. tölug.--22. uggur. — 24. efa. — 26. kál. —
28. náð. — 33. illur. — 34. eftir. — 35. nánös. —
36. bætur. — 38. ein. — 40. lof. — 43. æskan.
44. mamma. — 45. refir. — 46. gráta. —
47. gætir. — 48. rakar. — 50. ker. — 52. yls. •—
54. net. — 59. sumir. — 60. kalin. — 61. aftar. —
62. fullt. — 64. káka. — 66. tápi. — 69. en. f—
70. eg. — 71. NN. — 72. KK. — 73. a, i. —
74. án.
með þennan svip, er menn hafa, sem eru
vanir að skipa og stjórna.
„Nei, góðan daginn, Nibelius,“ sagði
annar þeirra dálítið háðslega, „okkur datt
í hug að við myndum hitta yður hérna!“
Hinn hallaði undir flatt og veifaði með
vísifingrinum um leið og hann bætti við:
„En Nibelius, hvernig gátuð þér gert
þetta? Haldið þér, að yður hafi verið treyst
fyrir að gæta herbergis yfirlæknisins til
þess að stela sparifötunum hans og fara
síðan, ha?“
Svo sagði hann í dálítið ákveðnari tón:
,,En nú komið þér líklega með okkur?
Við þurfum á yður að halda —!“
Johan Nibelius hneigði höfuðið virðu-
lega.
„Vitanlega,“ sagði hann, „ef þið þurfið
á hjálp minni að halda, þá kem ég —.“
Um leið og hann hneigði sig í allar áttir,
fór hann að ganga í áttina að hurðinni.
I því hljóp konan til hans. Hún þreif í hand-
legg hans; varir hennar titruðu dálitið,
og í augunum var nú þjáningarsvipur.
• ,.Johan,“ sagði hún lágt, „fyrirgefðu
Svör við Veiztu —? á bls. 4:
1. Þorgeir Ásgrímsson.
2. 4,091,646 enskar fer-mílur.
3. 1 Bonn í Þýzkalandi, árið 1770.
4. Gunnar Benediktsson.
5. Árið 1244.
6. Helgi bjóla.
7. Grettir Ásmundarson.
8. Heródót frá Halíkarnas í Litluasíu, fæddur
um 485 f. Kr.
9. Ares og Aþena.
10. Á Espihóli, 22. okt. 1769.
mér, Johan. Og ef þú vilt skal ég sjá um
að þú losnir aftur, ég get það? Ég skal
sjá um þig sjálf — ef þú bara vilt
koma—!“
Hann leit á hana andartak, síðan leit
hann í kringum sig, hann horfði á fátæk-
lega eldhúsið; og það var eins og honum
hryllti við.
„Nei,“ sagði hann hægt, „ég er hræddur
um, að ég geti það ekki lengur, mér líður
alltof vel þama. Og þú heyrðir líka að þeir
þurfa á hjálp minni að halda þar —.“
Svo fór hann með mönnunum.