Vikan - 14.08.1947, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 33, 1947
Musterið fordæmda.
Framh. af hls. Jf.
ríflega til matar síns, að það var eins og
hann hefði soltið lengi. Þegar máltíðinni
var lokið sátu þau lengi og skröfuðu sam-
an.
Lu sagði prestinum frá þvi, sem komið
hafði fyrir í musterinu og fór að spyrja
hann um, hvaða helgidómur það væri.
Presturinn leit á þau undrandi Ko-Ai
fann aftur til kvíðans, sem hafði gripið
hana, þegar þau gengu inn í musterið
auða.
Svo fór presturinn að segja frá. Rödd
hans var svo undarlega fjarlæg, að Ko-Ai
hjúfraði sig upp að Lu.
— Fyrir þrjú hundruð árum, sagði prest-
urinn, á stjómarárum Ch’ung Chengs
keisara, var borgarastyrjöld eins og nú.
Óvinir landsins, Mansjúríumenn og Tatar-
ar, réðust yfir landamærin og hugðust
fara yfir múrinn mikla að norðanverðu.
Dag nokkum barst sú fregn, að hinn
grimmi höfðingi, Li Tzu Cheng væri á leið-
inni til Peking með her sinn, sem var skip-
aður mesta illþýði.
Þegar keisarinn frétti, að óvinurinn
ætlaði að setja ríkjandi stjórn af og taka »
öll völd í eigin hendur, varð hann viti sínu
fjær. 1 borg keisarans var allt í uppnámi
og óvinimir sóttu hratt fram. Keisarinn
var í miklum vanda staddur. Ef hann réð-
ist gegn óvinunum, myndi uppreisn brjót-
ast út í ljósum loga — en ef hann sæti
um kyrrt innan múra Pekingborgar, ótt-
aðist hann að menn teldu hann ragan og
yrði það til að auka á óánægjuna.
I vandræðum sínum fór hann til keisgra-
musterinsins — San-kuan-Miao — til þess
að spyrja guðina ráða.
örlögin skyldu ráða. Fyrir framan hina
ægilegu mynd herguðsins, Kuan Tis, voru
þúsundir bambusstanga. Ef hann drægi
langa stöng, var það góðs viti, hann myndi
leggja til orustu og vinna sigur. Ef hann
drægi miðlungslanga stöng, átti ann að
vera kyrr í borginni og bíða átekta. En
ef hann drægi stutta stöng, myndi hann
bíða ósigur. Ef svo færi, yrði hann að
ráða sér bana, til þess að falla ekki í hend-
ur óvinanna.
Keisarinn féll á kné í helgidóminn —
nú var hið örlagaþrungna augnablik
runnið upp. Hirðmenn og gejdingar stóðu
á bak við hann og titruðu af eftirvænt-
ingu. Það var dauðakyrrð og allra augu
hvíldu á keisaranum, sem rétti fram hend-
ina og greip eina stöngina.
Svo heyrðist eitthvað falla á marmara-
gólfið. Stöngin hafði mnnið úr hendi
keisarans, og allir gátu séð, að það var
styzta stöngin af þeim öllum.
Enginn dirfðist að rjúfa þögnina — það
var skelfingarsvipur á öllum. Eftir and-
artaka reis keisarinn á fætur, steytti
hnefann gegn guðalíkneskinu, stappaði
með fótunum ábambusstönginaoghrópaði,
svo undir tók í musterinu:
387.
krossgáta
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. tveir eins. — 3.
þekkt lengi. — 13. ruön-
ingur. —1 15. sopa. — 16.
rugl. — 17. höfuðinn-
gangur. — 18. hart. —
20. skrækur. — 21.
letji. — 24. kind. — 27.
varst málhaltur. — 29.
kvarði. — 31. skel. — 32.
straumfall. — 33. dýra-
keppni. — 35. íþrótta-
félag. — 36. sagnmynd.
— 38. skst. — 39. með
blönduðum lit. -— 40.
samstæðir. — 41. skips-
viður. -— 42. hljótast. — 44. linaða. — 47. stigs-
ending. — 48. henda. — 49. tappanum. — 50. tæp-
ast. — 52. vall. — 53. rólega. — 55. eykt. — 57.
stíga þungt. — 59. forystumenn. — 61. reimin. —
62. lánleysi. — 63. hug. — 64. auðn á Suð-austur-
landi. — 65. samstæðir.
Lóðrétt skýring:
1. hrekkjalómurinn. — 2. auglýsa. — fullmyrk-
ur. — 5. stúlka. — 6. kornlendur. — 7. tónn. —
8. furðaði. — 9. maður. — 10. malaðir. — 11.
orkaði. •— 12. í geislum. — 14. dottin. — 18.
hræðslumerki. — 19. sjóða. — 22. forsetning. (s k.
st). — 23. hásetann. — 25. álpast. — 26. kænu.
— 28. hreyfist. — 30. betra útlits. — 34. mann. —
35. hljóðfæri. — 37. æða. — 40. fjárhagar. — 43.
yrkir. — 44. brigðul. — 45. tangi. — 46. ríkidæm-
inu. — 48. lympa. — 51. á reikn. — 54. veiJSa.
•— 56. tíðum. — 57. volg. — 58. sár. — 60. fjár-
taka. ■— 61. hljóð. — 62. endi.
Lausn á 386. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. m. a. — 3. tjtgarðarloki. — 13.
Una. — 15. eiða. — 16. ófáa. — 17. niftina. — 18.
aflast. — 20. arf. — 21. nesta. -— 24. asna. — 27.
snafsinn. — 29. afllaus. — 31. aka. — 32. nói. —
33. löðrunga. — 35. vatn. — 36. lá. — 38. ti. —
39. móa. — 40. v. a. — 41. t, g. — 42. allt. — 44.
vatnsaga. — 47. una. — 48. her. — 49. gusaðir.
— 50. samveldi. — 52. Mars. — 53. flana. — 55.
oft. — 57. hástig. — 59. slengja. — 61. syni. —
62. skil. — 63. sáð. — 64. Flankastaðir. — 65. Ra.
— Bölvað sé þetta musteri, sem forfeð-
ur mínir hafa byggt! Megi allar bænir,
sem héðan stíga, verða óbænheyrðar!
Megi guðir þessa musteris þjá hinn sorg-
mædda enn meir og slá hinn hamingju-
sama og trausta með sjúkdómum, sorg og
— dauða!
Gamli presturinn þagnaði, tróð í bamb-
uspípuna sína og kveikti í.
— Næsta morgun, hélt hann áfram,
fundu menn keisarann og konu hans látin
— þau höfðu fyrirfarið sér.
Bölvun keisarans kom fram. Stuttu
eftir tóku Mansjúríumenn höfuðborgina
og ný ætt settist að völdum. Frá því að
keisarinn bölvaði musterinu, hefir enginn
þorað að biðja bæn í því og enginn hefir
brennt þar reykelsi. Bölvuninn hvílir yfir
musterinu, enda þótt þar sé engin lifandi
vera nema refir og leðurblöðkur. — Og,
sagði presturinn að lokum, eftir sólarlag
þorir enginn að koma nálægt þessu must-
eri. Stundum hefir það þó komið fyrir, að
ferðalangar hafa leitað sér skýlis undir
hrörlegu þaki þess.
Lóörétt: —- 1. munaðarlausa. — 2. anir. — 4.
teiknaði. — 5. gin. — 6. aðan. — 7. ra. — 8. arf-
taka. — 9. lóa. — 10. ofseina. — 11. kát. — 12.
i, a. — 14. Aðfall. 18. asnagang. — 19. lafa. —
22. e. s. — 23. áningarstaða. — 25. slött. — 26.
aur. — 28. nótt. — 30. sumardaga. — 34. nót. —
35. vagar. —- 37. álna. -— 40. vasapeli. — 43.
lambána. — 44. vellina. —- 45. sum. — 46. að-
sogs. — 48. heft. — 51. in. —- 54. aska. — 56.
fjár. — 57. hyl. — 58. sin. — 60. lið. — 61. S. F.
— 62. st.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4.
1. Að ganga í einkennisbúningum hers Banda-
ríkjanna.
2. 1201.
3. Lúðvík 14. Frakkakonungur.
4. Ensku, frönsku og" rússnesku.
5. Kaupmannahöfn.
6. Á Saltvatni (Salt Lake) í Bandaríkjunum,
31 km.
7. 384000 km.
8. Mount Everest i Himalajafjöllum, 8882 m.
9. 1 bænum Verkojansk í Síberíu, 69 gráður á C.
10. Enskur rithöfundur, fæddur 1874. Eftir há-
skólanám á Englandi og meginlandinu var
, hann í utanríkisþjónustunni og er hann starf-
aði í Paris gaf hann út fyrstu bókina sína
1899. Síðan var hann í Kaupmannahöfn og
Róm, en varð fréttaritari „Morning Post“ og
ferðaðist um Rússland, Makedoníu, Tyrkland
• og Balkanlöndin á árunum 1904—12. Hann
hefir skrifað ljóð, leikrit, ritgerðir og skáld-
sögur.
Það var eins og rödd gamla prestsins
væri að deyja út í f jarska. — Menn segja,
að enginn, sem leitað hefjr þar skjóls, hafi
komizt lifandi út aftur.
Presturinn þagnaði. Lu sat lengi graf-
kyrr og starði út í myrkrið. Svo fann hann
smágerða, titrandi hönd koma við sig.
Hann lagði arminn um Ko-Ai og þrýsti
henni að sér.