Vikan - 10.03.1949, Blaðsíða 7

VIKAN, nr. 10, 1949
7
Pósturinn
Framhald af bls. 2.
isvarar spurningum, og ég hef
.slcrifað þér tvisvar áður, en aldrei
fengið svar. En allt er, þegar þrennt
cr. — Jssja, en það, sem ég ætlaði
.að biðja þig um að svara, er þetta:
1. Ég er voða hrifin af strák, sem
varla lítur við mér. Oft þegar ég
mæti honum á götu, þá blikkar hann
mig og bVosir kannske til mín, en
taiar aldrei við mig, þó hann tali
við flestar aðrar stelpur, því hann
cr alveg laus við að vera feiminn.
En ég hef frétt, að hann sé að
spyrja eftir mér, hver ég sé o. s. frv.
(Hann er utanbæjar-strákur). En
hver er ástæðan fyrir því, að hann
talar aldrei við mig, eins og flestar
stelpur? Ætli það sé vegna þess, að
ég fer ekki á böll og mála mig ekki,
— ég er aðeins 16 éra?
2. Ég er há og grönn, með brúnt
hár og gráblá augu. Hvaða litir klæða
tnig bezt ?
3. Hvernig lízt þér á skriftina?
Ég yrði þér mjög þakklát, ef þú
svaraðir mér. Ég sendi þér þakkir
fyrir svörin fyrirfram og vonast eft-
ir svari sem fljótast.
Ástfangin unglingur
í vandræðum.
Svar: 1. Hegðan þessi dr'auma-
prins þíns er ekki ólík því, sem venja
er ástfanginna unglinga. I-Iann er
vafalaust hrifinn af þér, eða a.m.k.
smáskotinn, og okkur er næst að
halda að þið eigið eftir að kynnast
meira. Við óskum ykkur til hamingju.
Það skiptir engu máli, þótt þú málir
þig ekki, en við mundum ráðleggja
þér að fara einhvern tíma á dansleik,
þar sem draumaprinsinn þinn er. Þá
er ekki ósennilegt, að þið getið tal-
azt við.
2. Þig munu klæða flestallir litir,
þótt við álítum, að þú ættir ekki að
ganga mikið i brúnu.
3. Skriftin er góð; sérlega læsileg.
Svar til Erlu.
Vegna rúmleysis getum við ekki
birt umbeðið kvæði.
Reynandi mundi það vera, að snúa
sér til vestur-islenzku blaðanna i
Winnipeg, t. d. Heimskringlu.
Kæra Vika minl
Ég þakka þér kærlega fyrir alla
þá ánægju sem þú hefur veitt mér,
og ég óska þér þess alls bezta í
framtíðinni. Viltu nú ekki vera svo
væn að svara þessum spurningum.
1. Hvað á ég að vera þung, ég er
19 ára og 167 cm?
2. Geturðu nokkuð sagt mér um
Thuran Bey?
Gleym — mér — ey.
Svar: 1. 62 kg., 2. Thuran Bey er
fæddur 30. marz 1918 í Vínarborg.
Tók hann að leika 1 amerískum kvik-
myndum 1941.
Veika konan
að var hljótt á hinni stóru stofu F á
sjúkrahúsinu. Þar lá ung kona og
beið dauðans. Veikindi hennar höfðu kom-
izt á hæsta stig. Nú var þriðji dagurinn
kominn, og sá síðasti er vænta mátti
batans. ^
En það hafði verið sett hlif framan við
rúm ungu konunnar, svo auðséð var við
hverju var búizt.
Það lágu fjórir sjúklingar á þessari
stofu auk konu þessarar. Margbýlisstof-
ur eru miklu ódýrari. Hlífin var sett til
þess að' sjúklingarnir þyrftu ekki að
horfa á væntanlegt dauðastríð hennar.
Bak við hlífina heyrðist mannamál.
Þar var ungi eiginmaðurinn að tala við
konu sína.
Rödd hennar var veik, og hún talaði
með erfiðismunum. Sjúklingarnir voru
vissir um að hún yrði dáin fyrir kvöldið.
Þá yrði hlífin tekin og annar sjúklingur
látinn í rúmið.
Eiríkur sat hjá Mimi og hélt í hönd
liennar. Augu hennar ljómuðu er hún
horfði á hann. Þessi ljómi virtist ekki
vera hitaglóð, heldur eiga rót sína að
rekja til nrifningar eða sigurgleði. Eirík-
ur þekkti þennan svip eða yfirbragð
konu sinnar. Það var eins og sólskins-
morgna heima hjá þeim, er hún reis upp í
geislaflóðinu ljómuðu augu hennar. Hönd
hennar var ekki heit, hún var svöl og
handtakið þétt. Þetta er skrýtið hugsaði
Eiríkur. Yfirlæknirinn hafði þó sagt
honum, er þeir áttu tal saman á gang-
inum, að einungis kraftaverk gæti bjarg-
að Mími frá því að deyja þennan sólar-
hring. Það hafði Eiríkur þó ekki sagt
henni.
Hjónin voru ekki að tala um veikindi
og dauða. Umræðuefni þeirra var allt
annað.
„Er þetta satt?“ hvíslaði hún með
;gleðihreim.
„Það er satt,“ svaraði hann með sann-
Þýdd smásaga
færingarkrafti. „Ég fékk nú í morgun bréf
frá útgáfufyrirtækinu. Þeir hafa tekið
handrit mitt að bókinni. Og forstjórinn
álítur að hún fái ágæta gagnrýni. Svo
fékk ég fyrirframgreiðslu — ávísun á
1000 krónur.“
„Þetta hljómar eins og ævintýri,“ mælti
hún.
„Eiríkur svaraði: „Það má segja! Nú
getum við fengið betri íbúð, og þú getur
aftur farið að stunda nám við tónlistar-
skólann.“
Hún sagði: „Þetta er svo dásamlegt.
Ef til vill getum við leyst út orgelið
mitt?“
1(Það getum við.“
„Og þú getur keypt skrifborð, eins og
það, sem við höfum aðgætt í heilt ár í
sýningarglugga húsgagnameistarans.“
I VEIZTU -?
I 1. Jörðin fær jafn mikla orku frá sólinni 1
árlega og ef 200 triljónum smálesta i
af kolum væri brent. Hver er meöal- 1
fjarlægð jarðar frá sólu?
i 2. Eftir hvern er ftvæðið ,,Ö, fögur er i
i vor fósturjörð"?
= 3. Hverrar þjóðar var' tónskáldið Felix i
Mendelsohn og hvenær var hann uppi? §
i 4. Hvert er minnsta ríki í Evrópu?
i 5. Hverjar eru aðal framleiðsluvörur i
i Albana ? i
i 6. Hver er kemiska formúlan fyrir salt- i
i sýru? |
i 7. Hvað merkir orðið ,,filosofi“ ?
i 8. Hvað er 1 hektari margir fermetrar? i
| 9. Hvenær var fyrsta talmyndin sýnd?
i 10. Hvað er fjallið Súlur í Eyjafirði hátt? i
i Sjá svör á bls. 11.
II111111 • 11111111111 l■llllllllllllll•l■lll■ll|l|||■|•||■|||||•l•|||||||||||• ||||IIIIIIIIIIIUMU'i*
„Þú getur nú ímyndað þér það.“
„Mig langar svo mikið til þess að eign-
ast kaffisamstæðuna með gylltu röndinni.
Þú kannast við það.“
„Það skaltu fá.“
„Ætli ég geti fengið fínan kjól áður en
ég held fyrstu hljómleikana ?“ spurði hún.
„Auðvitað," svaraði hann.
„Þú þarft að fá ný föt, svo þú verðir
vel klæddur daginn, sem bókin kemur út.
Þá kemur fjöldi af fréttariturum.“
„Já, góða mín.“
„Mig langar svo mikið til þess að fá
fín koddaver."
„Það verðum við ekki í vandræðum
með,“ svaraði Eiríkur.
„Ef ég get stundað námið tvær stund-
ir á dag, mun mér brátt fara farm.“
„Það er sjálfsagt að þú fáir tvo tíma.“
„Þetta er svo dásamlegt,“ sagði Mimi.
„Það er eins og gjöf af himnum send.“
„Já, elskan mín,“ sagði hann ástúðlega.
Hún mælti: „Ég er svo glöð, svo glöð.
Nú vil ég sofna með alla gleðina í sál
minni.“
Daginn eftir sagði yfirlæknirinn, að
batinn væri kominn og Mimi mundi ekki
deyja. „Ég skil þetta ekki,“ mælti hann.
„Aðeins kraftaverk gat bjargað henni, og
kraftaverk hlýtur að hafa bjargað konu
yðar.“
Engill dauðans var farinn. Hlífin hafði
verið tekin. Eiríkur sat fram á kvöld við
rúmið og hélt í höndina á Mimi.
Þau voru glöð og töluðu um framtíð-
ina.
Er hann kom heim las hann enn þá einu
sinni bréfið frá bókaforlaginu.
Þar stóð: „Okkur fellur illa að verða
að tilkynna yður það, að vér sjáum oss
ekki fært að kaupa handrit yðar, þar sem
forlagið telur ekki hagnaðarvon á því að
láta prenta þaýi.
Handritið endursendum vér hér með.
Yðar með virðingu o. s. frv.“
Með angurværu brosi fleygði Eiríkur
bréfinu í pappírskörfuna. „Ég byrja á
annari sögu,“ sagði hann við sjálfan sig.
„Frásagnargáfa mín hefur þó gert iirafta-
verk. Konan mín fær heilsuna. Og það er
mér ómetanleg hamingja.“