Vikan - 25.07.1991, Blaðsíða 53

Ávaxtamarkaður eins og þeir
gerast bestir á Indlandi.
okkar um Pæi. Ferðamáti okk-
ar þarna var með ýmsu móti.
Mestar vegalengdir lögðum _
við að baki fótgangandi en
einnig ferðuðumst við með fíl-
um og ár voru nýttar á þann
hátt að við hnýttum saman
bambus svo að úr varð fleki.
Þannig fleyttum við okkur nið-
ur straumþungar árnar upp á
von og óvon því að við áttum á
hættu að flekinn liðaðist í
sundur og bagalegt hefði verið
að tapa bæði myndavélum og
farangri í ána.
NÝSJÁLENDINGUR
SLÆST í FÖRINA
Kvöld eitt dvöldum við I hús-
um tælensks bónda og hittum
þar fyrir Nýsjálending, Jason
að nafni. Jason hafði orðið fyr-
ir þeirri ömurlegri reynslu að
tapa mestöllum farangri sínum
að nóttu til í Bangkok. Hann
hafði lagt upp frá Nýja Sjál-
andi, farið yfir alla Ástralíu til
Darwin, þaðan yfir til Balí og
síðan eins og leið lá í gegnum
Jövu, Súmötru og Malasíu.
▲ Örþreytt tælensk bóndakona
eftlr erfl&an dag á akrinum.
▼ Frá strandparadísinni
Phra Nang í suður-
hluta Tælands og
sagt er frá i
greininni.
INDVERJAR ENN UNDIR
BRESKUM ÁHRIFUM
Við fórum á fund Indverjans,
Hassans, og það kom í Ijós að
hann talaði góða ensku. Þegar
hann hafði kynnt mig fyrir fjöl-
skyldu sinni bauð hann mér að
snæða hádegisverð með
þeim. Eftir máltiðina fræddi
hann mig um menningu og
trúarbrögð Indverja. Seinni-
part dags lagðist ég til svefns
og svaf langþráðum svefni til
næsta morguns. Þá snæddi
ég morgunverð með Hassan
og síðan vildi hann endilega
sýna mér markverðar bygg-
ingar sem Bretar höfðu látið
reisa á þeim tímum er Indland
var bresk nýlenda. Þarna má
auðveldlega sjá að Indverjar
eru enn undir breskum áhrif-
um.
EYDDI ÁRAMÓTUNUM
f FRAMAND! UMHVERFI
Svo skemmtilega vildi til
þegar við Hassan höfðum
fengið okkur sæti á bekk við
eitt af bresku minnismerkjun-
um að klappað var á öxlina á
mér. Mér til mikillar furðu var
þar kominn ferðafélagi minn úr
Afríkutúrnum. - Það síðasta
sem ég bjóst við að sjá í Kal-
kútta var (slendingur, varð
honum að orði. Við ákváðum
að hittast um kvöldið, setjast
að snæðingi og spjalla um
ferðamennsku í fortíð, nútíð
og framtíð. Liðnir voru rúmir
sex mánuðir síðan ég var að
ferðast um Afríku en samt
hafði ég hitt tvo af ferðafélög-
um mfnum þaðan, Nægj í Kat-
mandu og Randy í Kalkútta.
Áramótunum eyddi ég í
faðmi fjölskyldu Hassans og
var fróðlegt að upplifa áramót í
svo framandi umhverfi og
menningu sem er gjörólík því
sem maður á að venjast.
Skömmu eftir áramót kvaddi
ég Hassan og hans hjarta-
góða fólk með þökkum og hélt
til Tælands. Þó að Kalkútta búi
yfir geysilegri vesöld og hörm-
ungar séu áberandi fannst
mér vinsemd og hjálpsemi lýs-
andi í fari flestra Indverja.
ÚR MANNMERGÐ
OG MENGUN
BORGARINNAR
Þegar til Bangkok kom hafði
ég uppi á Randy. Við dvöldum
á Ko San Road í ódýrasta
gistihúsi sem við fundum.
Engin fann ég skilaboðin frá
Nægj og gerði því ráðstafanir
til að ferðast til norðurhluta
Tælands því ég vildi komast
burt úr mannmergð og meng-
un stórborgarinnar. Bangkok
var yfirgefin snemma að
morgni og að kvöldi sama
dags náðum við til Chiang Mai
í Norður-Tælandi. Þaðan lá
leið okkar fótgangandi um
landsvæði er nefnist Pæi og
fengum við til liðs við okkur
ungan tælenskan þúsund-
þjalasmið, Línó að nafni.
FERÐAST Á FÍLUM
OG BAMBUSFLEKUM
Að tíu dögum liðnum höfð-
um við uppgötvað fegurð og
dásemdir tælenskrar náttúru.
Einnig hafði Línó frætt okkur
um siði og menningu hins
sanna Tælendings sem lifir í
sátt og samlyndi við staðhætti
og náttúru landsins en einmitt
slíku fólki kynntumst við á leið