Vikan - 25.07.1991, Blaðsíða 54

Þetta var einmitt sú leið sem
ég hafði hugsað mér að fara til
að komast til Nýja Sjálands.
Hann hafði frá mörgu fróðlegu
að segja um ferðalag sitt og
okkur varð vel til vina. Niður-
staðan varð sú að Jason
ákvað að slást I för með okkur
um óákveðinn tíma.
UM REGNSKÓGA OG Á
HÆSTA FJALL TÆLANDS
Frá Pæi héldum við til Mai
Hong Son sem er lítið vinalegt
þorp á landamærum Tælands
og Burma. Á leið okkar þang-
að töltum við á hæsta fjall
Tælands, Doi Inthanon, um
tvö þúsund og sex hundruð
metra hátt. ( Mai Hong Son
urðum við okkur úti um fjalla-
hjól fyrir lítinn pening því okkur
langaði að skoða feikimikið
hellasvæði sem tengist þjóð-
sögum landsmanna á einn og
annan hátt. Á þessu hella-
svæði eru nokkrir lengstu hell-
ar Asíu, sá lengsti um það bil
tólf kílómetrar á lengd. Eftir
tveggja daga hjólreiðar á
blautum og sleipum slóðanum
í regnskóginum komum við að
Cave Lodge. Þar var okkur
boðin gisting sem við þáðum
með þökkum því að í næsta
nágrenni eru nokkrir hellar
sem okkur langaði að skoða.
MEÐ LEÐURBLÖKUR
HANGANDIYFIR OKKUR
Spirit Cave, Sáluhellir, ber
nafn með rentu því þar voru
fornir tælenskir höfðingjar
lagðir til hinstu hvilu. Við áttum
í mestu vandræðum með að
brjótast í gegnum frumskóg-
arflækjuna að hellisveggnum
og þegar þangað var komið
urðum við að klifra uþp þver-
hníþtan vegginn til að komast
að hellismunnanum. Loks
þegar inn var komið og búið
að kveikja f kyndlunum upp-
lýstist fyrir okkur töfrandi ver-
öld sköpuð af óbeislaðri orku
náttúruhamfara. Eftir að við
Börnin í Tælandl venjast því snemma að gæta yngrl systkina sinna
á meðan foreldrarnlr slnna bústörfum.
höfðum þvælst um hellinn i
tæpa fjóra tíma, klifrandi eða
skríðandi, var ekki laust við að
við værum farnir að sakna
dagsbirtunnar. í hellinum
höfðum við uppgötvað eina sjö
langbáta, skorna f eintrján-
inga. ( slikum bátum voru tæ-
lenskir höfðingjar einmitt
dysjaðir til forna. Við urðum
þess einnig valdandi með
kyndlunum okkar að koma
styggð að leðurblökuhópum
sem héngu í hellisloftinu. Þær
leita sér þar skjóls í myrkrinu á
meðan dagsbirtan varir og
leita síðan út í frumskóginn á
næturnar í ætisleit. Að kvöldi
erfiðs dags bauð húsbóndinn i
Cave Lodge okkur að setjast
til borðs og snæða tælenskan
kvöldverð sér til samlætis. Það
þáðum við með þökkum því
tælenskur matur er mjög
góður.
FÓRUM 27 SINNUM
YFIR SÖMU ÁNA
Eftir nokkurra daga dvöl í
Cave Lodge héldum við enn
lengra inn í frumskóginn á
fjallahjólunum okkar. Átta tím-
um seinna höfðum við farið
tuttugu og sjö sinnum yfir
sömu ána en okkur hafði verið
sagt að eftir að hafa farið svo
oft yfir hana ættum viið að yfir-
gefa slóðann og ganga niður
með henni í rúman klukku-
tíma. Þar fundum við svo Wild-
erness Lodge og hugðumst
hafa þar bækistöð. Dagsferð
þaðan er Rauðklettafjall og í
54 VIKAN 15. TBL 1991