Vikan - 25.07.1991, Blaðsíða 5

DULARFULLIBARNSGRÁTURINN
Ahverjum einasta degi
heyröu nágrannarnir
sáran barnsgrát úr
einni íbúðinni. Lögreglunni var
tilkynnt um þetta því hér hlaut
aö vera um misþyrmingu á
barni að ræða.
Sár barnsgrátur heyrðist út
um glugga á íbúð á þriðju hæð
[ blokk í þýska bænum
Straubing. „Pabbi, pabbi,"
heyrðist gegnum sáran
grátinn. Þetta gerðist á hverj-
um morgni milli klukkan átta
og hálfníu og á kvöldin milli
fimm og sjö. Loks gat einn
nágrannanna ekki hlustað á
þessar misþyrmingar lengur
og hringdi í lögregluna.
Lögreglan sendi strax karl-
og kvenlögreglu á staðinn.
Þau hringdu bjöllunni og til
dyra kom Renate Klein, 38
ára, og sambýlismaður
hennar, Michael Walther. Þau
urðu yfir sig hissa að sjá lög-
reglu í fullum skrúða fyrir utan.
Þau neituðu því að þau væru
að misþyrma Dawinu dóttur
sinni. Já, já, hugsuðu lög-
regluþjónarnir, það vill nú eng-
inn viðurkenna slíkt í fyrstu at-
rennu.
Þá heyrðu þau barnsgrátinn
úr eldhúsinu. Lögreglan tók á
sprett þangað inn. Á eldhús-
borðinu sat páfagaukur og
skældi... Allir fóru að hlæja
og Renate og Michael gátu
andað léttar.
Páfagaukurinn Lora hafði
verið í eigu þeirra frá því áður
en Dawina fæddist og eftir að
hún fæddist var Lora ekki lengi
að uppgötva hvernig unnt var
að ná hámarksathygli. Það var
nóg að herma eftir barninu.
Þegar Dawina byrjaði að tala
jókst orðaforði fuglsins og
þegar stelpan hrópaði pabbi,
pabbi fékk hún strax athygli.
Páfagauknum fannst tilvalið
að nota þetta líka. Segið svo
að dýrin séu heimsk ... □
■4 Michael Walter ásamt dóttur sinni og pafagauknum Loru.
Það var ekki eitt heldur
allt sem klikkaði þegar
Julie og Stephen giftu
sig. Svo þau giftu sig upp á
nýtt. Brúðkaupið var hreinasta
slys frá upphafi til enda og eftir
sex vikur endurtóku þau allt
saman.
Það byrjaði með því að af-
lýsa varð brúðkaupinu vegna
hótunar um aö sprengja ætti
kirkjuna í loft upp. Svo var ný
dagsetning ákveðin en þá kom
brúðguminn hálftíma of seint
vegna þess að bíllinn, sem átti
að sækja hann, kom ekki og
hann varð að ferðast á puttan-
um til kirkjunnar. Hveitibrauðs-
dagarnir voru álíka sögulegir.
Flugvélin, sem átti að flytja
þau til Grikklands, varð að
nauðlenda á miðri leið vegna
þess að einn farþeginn veiktist
alvarlega. Þá ákváðu þau að
sigla með skipi það sem eftir
var leiðarinnar. Nei, nei vél
skipsins bræddi úr sór svo ný-
gifta parið var strandaglópar í
litlum fiskibæ í heila tvo daga.
Er þau komust loks á áfanga-
stað gekk yfir fellibylur!
- Þetta urðu alls ekki þessir
rómantísku hveitibrauðsdagar
sem við höfðum hugsað
okkur, meö kælt kampavín í
háum glösum og heitir ástar-
kossar viö sólarlag. Nei, út af
fellibylnum urðum við að halda
okkur innandyra og við skulf-
um af kulda undir mörgum
teppum. Eftir tvo slíka daga
ákváðum við að fara heim eins
fljótt og við gætum. Þar tók
ekki betra við. Fyrsta sjónin
sem mætti okkur var að öll
fjögur hjólin á bílnum okkar
voru horfin. Og brúðkaups-
myndirnar okkar höfðu eyði-
lagst í framkölluninni. Við vor-
um útkeyrð af öllu saman. Þá
ákváðum við að við skyldum
bara endurtaka allt saman.
verslunareigendur, sem heyrt
höfðu af þessu, gáfu okkur allt
til veislunnar og Rolls Royce
bifreið fengum við að láni á
brúðkaupsdaginn. Nú gekk allt
eins og í sögu, sem betur fer,
annars fyndist okkur við vera
ógift ennþá...
►
Julie og Stephen höfðu loks
ástæðu til að brosa framan í
Ijósmyndara.
BRÚÐKAUPIÐ ENDURTEKIÐ
ÞYÐING: LINEY LAXDAL