Vikan - 01.09.1994, Blaðsíða 20

TONLIST
BRAGI
VILHJÁLMSSON:
B'
;
ragi Vilhjálmsson
er tuttugu og níu ára
og í vor lauk hann
kennaraprófi á saxófón frá
Tónlistarskólanum
Reykjavík. Tónlistarferill
hans hófst þegar hann
fór aö gutla á gítar rétt
fyrir fermingu. Hann
lærði á saxófón í hálf-
an vetur í Tónlistar-
skóla Árnessýslu. þar
næst lá leiðin í FÍH
þar sem hann var í
þrjú ár og síðan
hefur hann verið %
nemandi í Tón-
listarskólanum
í Reykja
Ol
vík. Upphaflega
stóð hugurinn til
jassnáms en lítið varð
úr þeirri áætlun Árnes-
ingsins og síðustu ár
hefur hann numið sígildan
saxófónleik hjá Vigdísi
Klöru Aradóttur, Sigurði
Flosasyni og Hafsteini Guð-
mundssyni.
Systir Braga ákvað á sín-
um tíma að nema gítarleik
og dró hún bróður sinn með
sér. Hún hætti fljótlega að
plokka strengi gítarsins en
hann ílentist og hélt áfram.
„Þegar ég var að læra á gít-
arinn var ég í lúðrasveit á
Selfossi þar sem ég spilaði
á ýmis slagverkshljóðfæri,"
segir Bragi. „Vinur minn spil-
aði á saxófón í sömu hljóm-
sveit og mér fannst hann
mest spennandi af öllum
hljóðfærunum. Hann er fjöl-
breyttur og það er fínt að
spila á hann jass, popp og
klassík." Bragi hlustar mest
á sígild saxófónverk en á
sumrin hlustar hann meira á
jass. Hvað veldur því að það
er árstíðabundið á hvernig
tónlist hann hlustar? „Ég veit
það ekki,“ segir hann. „Ég er
kannski æstari á sumrin, sól-
in skín og þá er ekki eins
spennandi að setjast niður
og pæla í einhverri sinfóníu.
Ég hlusta miklu meira á sí-
gilda tónlist á veturna."
í SINFÓNÍUNNI
Adolphe Sax, sem lést ár-
ið 1894, var belgískur hljóð-
færasmiður sem endurbætti
og smíðaði ný málmblást-
urshljóðfæri, þar á meðal
saxófóninn. Hann gerði
margar tilraunir með saxó-
fóninn og fann einnig upp
bassaklarínettið. Bragi segir
að fjórar gerðir saxófónsins
séu lang algengastar en það
eru sópran-, alt-, tenór- og
baritónsaxófónar. Það eru
þessi fjögur hljóðfæri sem
skipa saxófónkvartett en
lengi vel voru sex gerðir
hljóðfærisins algengar.
Síðastliðna tvo vetur hefur
Bragi spilað í saxófónkvar-
tetti í tónlistarskólanum og
meðlimir hans hittast reglu-
lega í hverri viku. Þeir spila
eingöngu sígild verk sem
hafa verið skrifuð sérstak-
lega fyrir saxófónkvartetta. „í
vetur spilaði ég tvisvar sinn-
um með Sinfóníuhljómsveit
íslands," segir Bragi. „Ég
spilaði Bolero og einnig nú-
tímaverk."
Þegar tónlistarmenn spila
í eins stórri hljómsveit og
sinfóníuhljómsveit hljóta þeir
stundum að hafa það á til-
finningunni að þeir séu eins
og nál í heystakki. Eða hvað
finnst Braga? Finnst honum
hann týnast inn á milli hinna
hljóðfæraleikaranna? „Já,
svolítið,“ segir hann. „En
þetta voru allt frekar áber-
andi raddir eins og til dæmis
í Bolero. Þar spilaði ég smá
einleik og þá er maður alveg
einn. Það er mjög erfitt og
miklar kröfur eru gerðar til
manns þannig að það má
alls ekki klikka undir neinum
kringumstæðum."