Vikan - 21.11.1957, Blaðsíða 12

Neil Blair er atvmnulaus blaða-
maður. Gamall vinur úr hernum,
þekktur kvikmyndastjóri, býður
lionum starf og sendir hann ásamt
kvikmyndatökumanninum
9Joe Wesson, í skíðaskála
suður í ítölsku Ölpunum.
Þangað kemur hann undir
því yfirskini að hann sé að skrifa
kvikmyndahandrit, en í rauninni á
hann aðeins að fylgjast með öllu
sem gerizt í skálanum og gestun-
um þar og Iáta Engles vita. Auk
þess hefur hann fengið mynd af
stúlku, sem hann á að svipast um
eftir. 1 skálann koma þrír gestir
um svipað leyti og hann, þeir Val-
dini, Gilbert Mayne og Grikkinn
Keramikos. Auk þess hefur Neil
hitt Forelli greifafrú, sem hann
þykist þekkja af myndinni. Dag-
inn eftir að hann kemur er skíða-
skálinn boðinn upp. Feneyskur lög-
fræðingur á hæsta boð. Nokkrum
nóttum síðar verður Neil var við
grunsamlegar mannaferðir í grend
við skálann. Hann læðist út til
þess að rannsaka þetta.
■riG staðnæmdist í skugganum frá veröndinni
JCj og hugsaði mig um. Ég sá hvergi mann-
eskjuna, sem ég hafði séð úr glugganum. Það
var einkennilegt að horfa á skálann frá þessum
stað. Það var hægt að ganga undir skálann á
milli hinna stóru trjábola, sem hann hvíldi á,
liæstum án þess að beygja sig. Bak við trjá-
stofnana tók við steinsteyptur grunnur. Þarna
vóru vélarnar sem drógu togsleðann. Ég sá móta
fyrir litlum glugga á húsinu. Fyrir neðan glugg-
ann. var lítil rauf, en út um hana lá kapallinn
sem dró sleðann. Við gluggann var trépallur,
þar sem farþegar gátu stigið úr sleðanum.
Það var kalt i veðri og mér fannst ég hafa
hagáð mér eins og kjáni. Hvað var ég eiginlega
áð géra úti í snjónum klukkan tvö um nótt?
En rétt í þvi, þegar ég ætlaði að halda aftur
inn í skálann til þess að fá mér eitthvað að
drekká, sá ég einhverja hreyfingu uppi við
vegginn, Ég horfði rannsakandi í áttina, þar sem
ég hafði séð hreyfinguna. En í fyrstu sá ég ekk-
ert, en nú sá ég dökka þúst bera við dökkan
steinvegginn. Þetta var skugginn af manni, sem
stóð næstum undir barstofunni.
Ég stiíðnaði allur. Ég stóð i skugga, og meðan
I ÖLPUNUM
EFTIR HAMMONÐ INNES
ég hreyfði mig ekki myndi hann ekki koma auga
á mig. Ég hlýt að hafa staðið þarna I að minnsta
kosti mínútu. Ég var að hugsa um hvort ég ætti
að færa mig undir pallinn, þvi að ef hann kæmi
aftur sömu leið og hann hafði farið, hlyti hann að
rekast á mig. En’ áður en ég gat ákveðið hvað
gera skyldi, sá ég hann hreyfa sig. Hann gekk
meðfram steinveggnum. Ég sá hann nú greini-
lege, þar sem hann bar við hvítan snjóinn. Þetta
var lítill, þrekvaxinn maður. Þetta var ekki mað-
urinn, sem ég hafði séð á veröndinni. Hann stað-
næmdist við gluggann á vélaherberginu og
gægðist inn.
Ég flýtti mér nú í skjól undir pallinn. Síðan
fikraði ég mig varlega áfram, þangað til ég var
kominn að steinveggnum. Ég sá að maðurinn
stóð enn við gluggann.
Skyndilega var kveikt Ijós inni i vélarúminu.
Það var eins og ljósið kæmi frá kyndli og ég
sá nú framan í manninn við gluggann. Ég þeklcti
hann undir eins. Þetta var Keramikos. Ég faldi
mig bak við einn trjábolinn. Það var ekki seinna
vænna. Grikkinn kom sér í skjól. En hann var
of seinn. Það heyrðist gengið i snjónum og blysi
tar brugðið upp við andlit hans. „Ég hef verið
að bíða eftir þér.“ Ég sá ekki þann, sem talaði.
Ég sá aðeins bjarmann frá blysinu sem hann hélt
á. Hann talaði þýzku, líklega austurrísku.
Keramikos gekk nær honum. „Ef þú hefur átt
von á mér,“ svaraði hann á þýzku, „þá er það
óþarfi fyrir mig að vera í þessum feluleik."
„Alveg rétt,“ var svarað. „Komdu inn. Þú
getur litið á staðinn úr því að við erum á annað
borð komnir hingað. Þar að auki þurfum við að
talast við.“
Ég sá blysið hverfa inn um dyrnar. Hurðinni
var lokað og ég heyrði ekki lengur hvað þeir
sögðu.
Ég skaust burt úr felustað mínum, þangað
sem Keramikos hafði staðið. Ég kraup á kné við
gluggann, svo að höfuð mitt myndi ekki vera þar
sem þeir hefðu búizt við ef þeir lýstu aftur út
um gluggann.
Það sem ég sá kom mér einkennilega fyrir
sjónir. Blysinu var haldið þannig, að ljósið féll
á Keramikos. Andlit hans var náhvítt í bjarman-
um og á veggnum bak við hann var óhugnan-
legur skugginn af honum. Þeir sátu andspænis
hvor, öðrum. Ókunni maðurinn var reykjandi, en
hann sneri baki að mér, svo að ég sá ekki fram-
an í hann. Það var skuggsýnt þarna inni. Vél-
arnar sáust aðeins sem ógurlegir skuggar.
Ég horfði og horfði, þangað til mig fór að
verkja í hnén. En þeir sátu aðeins og töluðust
við. Þeir hreyfðu sig ekki. Þeir virtust ekkert
æstir. Þeir virtust jafnvel vera hinir mestu mát-
ar. Glugginn var rammbyggður, svo að ég heyrði
ekki hvað þeir sögðu.
Ég skreið yfir pallinn og klofaði yfir kapalinn.
Það brakaði í snjónum undir fótum mínum. Ég
stóð nú á enda sleðabrautarinnar. Ég sá kapal-
inn liggja niður næstum þverhníptan brattann
inn á milli furutrjánna. Ég gekk að hurðinni
sem þeir höfðu farið inn um. Hún var lokuð. Ég
lyfti lásnum mjög varlega.
Gegnum gættina sá ég að þeir sátu enn í sömu
stellingum. „ . . . losa þennan tappa,“ sagði
ókunni maðurinn, enn á austurrísku. Hann
beindi blysinu að fitugum tappa á einni vélinni.
„Síðan þurfum við aðeins að slá hann úr, þegar
sleðinn er kominn á ferð. Það er bezt að gera
það, þegar hann er í bröttustu brekkunni. Það
verður- slys. Síðan loka ég skálanum. Síðan get-
um við leitað í friði.“
„Ertu viss um að það só hérna?" spurði Kera-
mikos.
„Hversvegna heldurðu að Stelben hafi keypt
skálann? Hversvegna heldurðu að hjákona hans
hafi ætlað að kaupa hann? Auðvitað er það
hér ?“
Keramikos kinkaði kolli. Síðan sagði hann:
„Þú treystir mér ekki áður. Hversvegna skyld-
irðu treysta mér núna? Og hversvegna skyldi
ég treysta þér?“
„Við verðum að láta okkur hafa það," var
svarað.
Keramikos virtist vera að hugsa málið. „Þetta
er nokkuð snjallt," sagði hann. „Þannig losnum
við við Valdini og greifynjuna. Síðan —“ Hann
hætti skyndilega. Hann starði beint í áttina til
min. „Ég hélt þú hefðir lokað hurðinni. Það er
dragsúgur hérna inni.“ Hann reis á fætur. Kynd-
ilinn kom á eftir honum til dyranna.
Ég skauzt inn í skuggann bak við trjábol.
Hurðinni var hrundið upp og blysið kastaði
VEIZTU —?
1. Hve marga daga getur klukka með átta
daga verki gengið án þess að vera undln
upp?
2. Það er tvisvar búið að kvikmynda sögu eftir
Herman Melville. 1931 lék Joiin Barrymore
Ahab skipstjóra, en f nýju myndinni leikur
Gregory Peck hann. Hvað heitir sagan?
3. Af hverju eru hraustir menn nefndir Tý-
liraustir?
4. Hvaða haf er saltast?
5. Hver skrifaði David Copperfield og Oliver
Twist ?
6. Hver hlaut viðurnefnið „Járnkanslarinn" ?
7. Hver er forseti efri deildar Alþingis?
8. Hvort eru miðjarðarlínan eða hádegisbaug-
arnir lengri?
9. Hvað er til sýnis á safni Madame Tussaud í
London ?
10. Gáta: Mér að glansa er miður lént,
mun þó sjaldan Ijótur,
orðið tjáist á mér þrennt:
auga, haus og fótur.
12
VIKAN