Vikan - 21.11.1957, Blaðsíða 14

884. krossgáta VIKUNNAR Óvæntur hetjuskapur —
Lárétt skýring:
1 berja — 3 óvisst — 9 lærdómur — 12 húsdýr
— 13 partur skepnunnar — 14 mið — 16 bók-
stafur — 17 mannfélagssori — 20 tilfinningin —
22 níð —• 23 fangamark sambands — 25 á bragðið
— 26 guð — 27 ötula — 29 úrgangur — 31 missir
— 32 eldur — 33 kvenmannsnafn —• 35 mann-
fundur — 37 eins — 38 varasamur — 40 sk. st.
— 41 guðsþjónusta — 42 rokkur — 44 dulu — 45
fleiri en eitt — 46 árstíð — 49 leið — 51 fanga-
mark ríkis — 53 kvonfang — 54 tónn — 55 blóm
\— 57 tölu — 58 frostskemmd — 59 láta í ljós —
61 rennandi vatn — 62 votur — 64 sprunga —
66 rúmfat •—• 68a magur — 69 ljóma! — 71
áheyrendasvæði — 74 ávöxtur — 76 tónn —• 77
ræktað land — 79 guð — 80 eins — 81 á húsi —
82 þátturinn — 83 matur.
Lóörétt skýring:
1 lítið hús — 2 blundur —- 3 partur skepnunn-
ar — 4 verkur — 5 jökull — 6 forsetning — 7
tíndi — 8 fiskmeti — 10 þingmaður — 11 himin-
tungl — 13 Island — 15 ílát — 18 fall — 19 tölu-
eining — 21 óhreinindi — 23 ná valdi yfir — 24
húð .— 26 tvennd — 27 stjórnandi — 28 kjána-
legar — 30 áhald — 31 blástur — 32 basl — 34
mál — 36 fljót — 38 árstíð — 39 risi — 41 mein-
dýr — 43 pípa — 47 sigraður — 48 hugdeigar —
49 þýður — 50 á litinn —■ 52 himintungl — 54
iána — 56 kveðjuorð — 59 skaði — 61 frjósa —
63 húsdýr — 64 ilát — 65 nísku — 68 kaffibrauð
— 69 skip — 70 óskundi — 72 óðagot — 73 biblíu-
tiafn — 74 sagnfræðingur — 75 rödd — 78 eins
— 79 bókstafur.
Lausn á krossgátu nr. 883
Lárétt: 1 þökk — 5 ess — 7 sókn — 11 traf —
13 núll — 15 eru — 17 lakkrís — 20 apa — 22
gall — 23 lekar —- 24 skar — 25 gul — 26 all —
27 kæn — 29 kul — 30 hret — 31 eðal —• 34 leigi
— 35 lamir — 38 brík — 39 fórn — 40 flakk —
44 vírus — 48 aðal — 49 akur — 51 Job — 53
ana — 54 Lot — 55 eir — 57 alin — 58 dugur —
60 efla — 61 tin — 62 líferni — 64 rak — 65 glas
— 67 inna — 68 gólf —- 70 fat — 71 gáta.
Lóörétt: 2 ötull — 3 kr. — 4 kal — 6 sukk —
7 S.U.S — 8 ól 9 klakk — 10 vegg — 12 falleg —
13 níræða — 14 karl — 16 raun — 18 Kelti —
19 Rali»l — 21 pauf — 26 Ari — 28 nam — 30
Hekla — 32 lifur — 33 óbó — 34 líf — 36 rós —
37 önn — 41 aða — 42 kandís — 43 klauf — 44
valur -— 45 íkorni —- 46 Rut — 47 foli — 50 bila
•— 51 jata — 52 bingó — 55 Efrat — 56 raka — 59
geta — 62 laf — 63 ing — 66 11 — 68 ná.
Framhald af bls. 11.
inn, og óstjórnleg skelfing lýsti sér í svip
hennar.
Þá sló hann hana fast utan undir.
Móðan hvarf frá augum hennar. „Ég er
búinn að ná taki á þér,“ sagði hann.
,,Slepptu!“
Hún gerði sig máttlausa og hann sveifl-
aði henni upp og aftur fyrir sig. Hún
kreppti handleggina um hálsinn á hon-
um, um leið og hann hallaði sér fram
til að ná aftur jafnvæginu. Hann leit ekki
niður í gljúfrið fyrir neðan, þegar hann
greip stöngina, sem var að renna hægt
frá honum.
Nú kom hann undir sig fótunum, fyrst
öðrum, síðan hinum, rétti svo úr sér með
byrði sína á bakinu og lagði af stað að
landi.
King litli Bardelon fikraði sig hægt og
rólega aftur á bak að hamrabrúninni,
þrátt fyrir sveiflurnar á strengnum, með
þessa 120 punda byrði sína á bakinu. Þá
varð King Bardelon skyndilega ljóst að
sonur hans var stórkostlegur línudansari.
Pilturinn steig upp á pallinn við end-
ann á strengnum, fleygði frá sér stöng-
inni og sneri sér snögglega við, til að
grípa máttlausa stúlkuna.
King Bardelon steig ósjálfrátt einu
skrefi nær — en stanzaði svo. Hann sá
svipinn á andliti Kings litla, og það var
karlmannlegur svipur. „Komið fljótt með
teppi og hitabrúsann með kaffinu!“ kall-
aði King litli og faðir hans hlýddi ósjálf-
rátt og hljóp af stað.
Seinna voru þau öll saman komin í
hótelherbergi í Canon City. Spring var
náföl og æst í skapi. „Mér mistókst,“ end-
urtók hún hvað eftir annað. „Mér mistókst
og nú get ég aldrei neitt framar.“
„Talaðu ekki eins og kjáni,“ svaraði
King litli rólega. „Ég veit um eitt sem
þú getur gert.“
Hún leit skelfd á hann. „Hvað er það?“
spurði hún.
„Nú, þú getur auðvitað gifzt mér,“
svaraði hann.
Þá brosti hún feimnislega, og nú hafði
King Bardelon ekki lengur áhyggjur af
syni sínum.
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 12:
1. Engao, aUar klukkur standa ef þær eru
ekkl undnar upp. — 2. Moby Diek. — 3. Af því
Týr, sem var hernaðar og vígaguð i norrænu
ásatrúnni, þótti bæði djarfur og hraustur. -— 4.
Rauðahafið. Að vísu eru Dauðahafið og Kaspí-
hafið saltarl, en þauverða að teljast til vatna,
enda er ekki sjór í þeim. — 5. Charies Dickens.
— 6. Bismarck. — 7. Bemharð Stefánsson. — 8.
HádegisbuugHrnir. — 9. Vaxmyndir. Það er fræg-
asta vaxmyndasafn heimsins. — 10. Hnappur.
PENINGARNIR.
Framhald af bls. 3
Að maður eigi ekki að vera duglegur og
kappsamur? Síður en svo. Vertu fyrir alla
muni fullur af eldmóði. En láttu ekki allt
snúast um peningana. Því að þeir eru út
af fyrir sig engin trygging fyrir því, að
þú lifir hamingjusömu lífi. Þér getur vegn-
að vel með sextíu þúsundir á ári og illa
með sex hundruð þúsundir á áj"i.
Hvaða vit er í því að setja markið svo
hátt, að menn hafi aldrei tíma til að lifa?
— R. T. COOPER
SKÍÐASKÁUNN —
Framhald af bls. 13.
una, og hún sendi honum bros, þegar hún heyrði
nafn' sitt. „Þekkirðu þetta, Anna?“ spurði hann
á Itölsku. Hann lék nú fyrsta þátt. Hún hlustaði
og kinnkaði kolli. „Syngdu það þá,“ sagði hann.
Hún brosti og hristi höfuðið feimnislega.
„Láttu ekki svona. Ég byrja aftur. Tilbúin?"
Og hún byrjaði að syngja. Hún hafði fallega
sópranrödd. Röddin var eins og hún, full af fjöri.
„Þarna sjáum við Italann í henni,“ sagði hann
við mig, en hélt áfram að spila. Skyndilega
breytti hann yfir í söng prestanna. „En hún
skilur ekki þetta,“ kallaði hann til mín. „Hún er
austurrísk núna. Þetta hæðist að kirkjunni.
Aðeins Italir myndu hæðast að kirkjunni. Núna
kemur prestkjáninn inn." Hann lék af miklum
móði og það brá fyrir háði í tónlistinni.
Hann hætti að leika og sneri sér að mér.
„Hvað ætlið þér að gera í dag, Blair?“ spurðl
hann. „1 gær buðuð þér mér á ágætis skemmt-
un, sem uppboðið var. 1 dag langar mig til þess
að gjalda líku líkt. Mig langar til þess að þér
komið með mér í skíðaferð. Enn er ekki fallinn
mikill snjór. Við ættum ekki að láta slíkan dag
ganga okkur úr greipum. Þar að auki er brátt
spáð snjókomú. Eigum við ekki að koma upp
á Monte Christallo?"
„Mig langar til þess,“ sagði ég. „En mér
finnst ég þurfa að vinna dálítið."
„Vitleysa," sagði hann. „Þér getið unniö í
kvöld. Þar að auki verðið þér að sjá ósvikið
fjall. Eg skal sýna yður skriðjökul og ýmislegt
annað. Feiti vinur yðar tekur aðeins myndir af
skíðabrautunum. Þér ættuð að líta á ósvikin
fjöll. Þar er nóg að kvikmynda.
„Því miður," sagði ég. „Ég verð að vinna
eitthvað."
Hann yppti öxlum. Þér takið lífið allt of
alvarlega. Hverju skiptir einn dagur? Þér hefð-
uð átt að vera á Irlandi. Þar hefðuð þér notið
lífsins." Hann sneri sér aftur að píanóinu og
byrjaði á þungu verki eftir Elgar, og horfði á
mig á meðan hann spilaði. Brátt tók hann að
leika glaðværan írskan söng. „Ef þér skiptið
um skoðun," sagði hann, „þá fer ég klukkan
tíu.“
Framhald í nœsta blaði.
MÖRÐEÐ
Framhald af bls. 5.
— Dauðinn í silkisokkum! sagði Patrick.
-— Ekki silki •— nælonsokkum, bjáninn þinn.
— Það er ekki nærri eins góð fyrirsögn.
— Vill ekki einhver segja mér hversvegna alltaf ér verið að tala um
dauðann ? sagði Philippa óþolinmóð.
Allir reyndu að útskýra málið í einu — en enginn gat fimdið Gazette
til að sýna henni, því Mitzi var búin að taka það til sin fram 1 eldhús.
Skömmu seinna kom imgfrú Blacklock inn aftur. — Jæja, þá er það
búið! Hún leit á úrið sitt. Tuttugu mínútur yfir sex. Það ætti ekki að
líða á löngu áður en einhver kemur — nema ég hafi á algerlega röngu
að standa um nágranna mína.
— Ég skil nú ekki hversvegna einhver ætti að koma, sagði Pilippa
og vissi sýnilega ekki hvaðan á sig stóð veðrið.
' — Ekki það, góða mín. Nei, ég er viss um að þú mundir ekki koma.
En flestir eru talsvert forvitnari en þú.
— Philippa hefur yfirleitt, alls engan áhuga fyrir lífinu, áagði Júlía
illkvitnislega.
Þessu svaraði Philippa ekki.
Ungfrú Blacklock leit I kringum sig. Mitzi hafði látið sherryið og
þrjá diska með olífum, ostastöngum og smákökum á borðið 1 miðju
herberginu.
— Kannski þú flytjir bakkann, eða allt borðið, ef þú vilt heldur,
inn í gluggaskotið í hinni stofunni, Patrick. Eg er þó ekki að halda veizlu
þegar á allt er litið. Eg hef ekki boðið neinum, Og ég ætla ekki að hafa
það alltof áberandi að ég eigi von á gestum.
— Þú vilt altsvo leyna þessari bráðsnjöllu forsjálni þinni, Letty
f rænka ?
— Fallega komizt að orði, Patrick. Þakka þér fyrir, drengur minn.
— Nú getum við öll látið sem við sitjum í rólegheitum heima og orðið
alveg undrandi þegar einhver lítur inn, sagði Júlía.
Framhald I næsta blaði.
14
VIKAN