Menntamál - 01.03.1932, Blaðsíða 3

MENNTAMAL
ÚTGEFANDl: ÁSGEIR ÁSGEIRSSON
VI. ÁR Mars 1932. 3. BLAÐ
Heimili — skólar.
Fáir skólar landsins eða engir verða fyrir svo almennri og
ósanngjarnri „kritik" sem barnaskólarnir, og liklega gegnir eng-
in stétt manna öllu vanþakklátara starfi en þeir menn, sem við
þessa skóla vinna.
Eg hygg, að það sé ómaksins vert, að skyggnast dálítið eftir
ástæðunum fyrir því áliti, sem barnaskólastörf sæta í almenn-
ings augum. Engum blandast um það liugur, að tilgangur barna-
fræðslunnar er mikilvægur og að geysi miklu skiftir, að árang-
ur svari sem bezt til markmiða starísins.
Kennurum er — eins og alkunnugt er — það á hendur falið
að annast að verulegu leyti fræðslu og uppeldi barna á aldr-
inum 8—14 ára. A jressu timabili verður vitanlega mikil breyt-
ing á öllu lífi barna og háttum, líkamlega og andlega. Þau vaxa
upp írá því að vera ósjálfbjarga um flest, upp úr því að þurfa
að hlíta skilyrðislaust boði og banni foreldra eða vandamanna
um hegðun alla og til þess aldurs og vaxtar, sem lyftir þeim
liálfvegis upp í flokk fullorðinna manna. Ný og áður ókunn
viðhorí myndast til umhverfisins, siðaboð og fyrirmæli eru
gagnrýnd og metin í sambandi við aukið sjálfræði og eigið traust.
Þessar aldursbreytingar með afleiðingum sínum, auðsæjum
og duldum, með auknu sjálfræði og vali um leiðir og starfs-
form, hafa alla jafna sínar skuggahliðar í augum foreldra. Þar
kemur fram upphaf að uppreist gegn agaböndum heimilis, gegn
lögum og boðum, sem umhyggjusamir forráðamenn hafa sett
óstýrilátri æsku. Og þegar þessi bönd bresta — illu heilli, að