Menntamál - 01.12.1951, Blaðsíða 6

124
MENNTAMÁL
ig þetta fór allt fram og jafnframt frá greinargerðum
allra nemendanna. En það mundi taka of mikið rúm hér.
f ritgerðinni — „Ilvernig við unnum“ — bað ég þá að
segja nákvæmlega frá vinnubrögðum sínum — og þeir
gerðu það .... Þar er að finna skemmtileg dæmi.
Göran (kom til mín í 7. bekk) segir m. a.:
„Áður en við byrjuðum á Gautaborg, hafði ég valið mér
verkefni til að vinna um, svo að ég var fljótur til, þegar
ég átti að skrifa verkefnið á verkefnaskrána. Ég hafði
ákveðið að taka Lundúnabryggjuna nýju. Ástæðan var
sú, að ég á heima rétt hjá henni og hef séð, hvernig verkinu
hefur miðað áfram á hverjum degi í þrjú ár, og þess vegna
hef ég haft gaman af að mega segja frá þessu. Við höfð-
um engar bækur að þessu sinni, þar sem um var að ræða
nýja framkvæmd." Morgan, flokksfélagi Görans, komst svo
að orði um þetta: „Það var ekkert um þetta efni í bókum,
því að bryggjan var vígð 7. maí 1951, svo að enginn rit-
höfundur hefur getað gefið út bók um þessa nýju höfn.“
Annar „nýr“ nemandi, Ove J„ gerir athugasemd, sem er
verð allrar umhugsunar. (Ég hef ekki séð þetta tekið fram
áður.)
„í bekknum, þar sem ég var áður, var hver drengur eða
stúlka spurð einhverrar spurningar. Ef hún gat ekki svar-
að spurningunni, var henni skipað að setjast aftur, og ein-
hver annar var látinn svara í hennar stað. Henni var sem
sé aldrei gefið tækifæri til þess að kynna sér málið sjálf.
Og að lokum hugsar hún sem svo, að það sé auðveldast að
láta það alveg vera að svara, því að það geri einhver ann-
ar í hennar stað. Hún tekur að minnsta kosti eftir því, að
þannig fer það. En í þeim bekk, sem ég er í núna, er vinnu-
brögðum þannig hagað, að allir vinna og geta kynnt sér
það, sem þeir vita ekki. Og síðan skýrir maður frá því,
sem maður hefur lært, og svo er keppzt um það, hver gerir
það bezt og skilmerkilegast."
Vinnufélagi Ove kemst svo að orði um þetta: „Við vil(j-
j