Menntamál - 01.12.1951, Qupperneq 16

134
MENNTAMÁL
hið sama, myndir allar litlausar og auk þess fáar. Þetta
hlýtur að verða leiðigjarnt og lítið upplífgandi.
Öllum börnum er hin mesta örvun að litauðgi og hvers
konar skemmtilegri tilbreytni. Og ég tel það mjög illa
farið og óskynsamlega, að skólarnir reyni ekki að leysa
úr læðingi þá lífskrafta, sem þarna eru að verki. Ég er
þess fullviss, að slíkt mundi leiða til meiri námsárangurs,
aukinnar ánægju og betri listasmekks.
Ég vil því beina þeim eindregnu tilmælum til forráða-
manna útgáfunnnar, að þeir geri örlitla tilraun til að gera
bókakost hennar fjölbreyttari, til að mynda með því að
vanda frágang byrjendabókanna í lestri og svo sem einn-
ar af kennslubókum eldri barnanna. Færi vel á því, að
íslandssagan yrði fyrir valinu. Ég held, að það sé óhugs-
andi, að landinu stafi nokkur fjárhagslegur voði af slíkri
tilraun.
Aðra alvarlega hættu hefur hinn mikli sparnaður í
rekstri útgáfunnar í för með sér. Svo til engu fé er varið
til að fá menn til að semja nýjar kennslubækur, handrit
munu hafa verið greidd lágu verði og í eitt skipti fyrir
öll alveg án tillits til þess, hve oft þau eru endurprentuð.
Reynslan hefur líka orðið sú, að framboð á handritum
hefur verið ákaflega lítið. Starfsemi útgáfunnar hin síðari
ár hefur því verið að mestu leyti fólgin í því að endur-
prenta gamlar bækur. En allri lífrænni starfsemi er þörf
á endurnýjun og vexti. Það má því ekki henda, að svo sé
haldið á málefnum jafnþarfrar og góðrar stofnunar, að
hún leiði til stöðnunar og uppdráttar í starfi skólanna.
Forráðamenn útgáfunnar, fræðslumálastjórn, rit-
stjórn og framkvæmdarstjóri verða að geyma þann skiln-
ing á hlutverki sínu í vökulli vitund, að með lögunum úm
ríkisútgáfu námsbóka hefur ríkið tekið á sig mikla ábyrgð.
Þá ábyrgð ber því að rækja af myndarskap. Kennarar
þurfa einnig að vera vel á verði og minna á allt, sem betur
má fara í þessu efni.