Vorið - 01.12.1971, Blaðsíða 16

heimsborginni miklu, og aldurinn færðist
yfir. Honum var það og sjálfum ljóst og
gerir árið 1830 arfleiðsluskrá, þar sem
hann ákveður að gefa Kaupmannahafn-
arhorg listaverk sín „til eflingar listum
og vxsindum í Danmörku“, aðrar eignir
hans áttu að renna til þjóðbankans
danska og dóttir lians að fá rentur af og
hennar afkomendur. — Listaverkin áttu
að flytjast til Kaupmannahafnar ásamt
Thorvaldsen með freigátrmni Róta, sem
kom til Livorno á Ítalíu í júlímánuði
1838 Um miðjan september var skipiö
komið í mynni Eyrarsunds, og þar varð
Thorvaldsen fyrir þeirri óvæntu gleði að
sjá norðurljós. — Enn tók Thorvaldsen
til starfa á Charlottenborg. Vorið 1839
voru gipsmyndirnar í Frúarkirkju tekn-
ar niður og marmarastyttur settar í stað
þeirra, og í sama mund var skírnarfont-
urinn vígður í dómkirkjxmni í Reykja-
vík.
í júní 1839 fluttist Thoi-valdsen til
vinafólks síns í Nysö. Þar leið honum
vel í faðmi fjölskyldu, er leit á hann sem
gamlan og góðan afa, sem þó var það
ern að hann tók að iðka sund í sjónum,
sem hann hafði ekki gert í ein tuttugu
ár. Þeir heimsóttu hann þangað hinir
gömlu vinirnir og aðdáendur: Oehlens-
chláger, H. C. Andersen, Haueh, Inge-
mann og Henrik Steffens og Grundtvig.
— Thorvaldsen hafði mikið dálæti á H.
C. Andersen og sagði stundum við hann,
er hann var gestkomandi í Nysö. „Fáum
við krakkarnir að heyra eina sögu í
kvöld ‘
Eftir þetta ferðaðist Thorvaldsen
nokkuð og vann enn mikið, en þó tók að
hylla undir ævikvöldið. Árið 1844 gekk
í garð, og heilsa hans fór hrörnandi, þót.t
af bráði stundum. Þann 20. marz leið
honum illa og kvartaði um brjóstverk,
en vildi þó ekki láta sækja lækni. 24.
inarz snæddu þeir hádegisverð hjá hon-
um vinir lians, Oehlenschláger og II. C.
Andersen. Svo fór hann í Konunglega
leikhúsið. Rétt áður en tjaldið var dreg-
ið frá beigði hann sig niður, en hóf sig
ekki aftur í sætinu. Ilann var borinn út
úr salnum. — Hann var dáinn. Iljarta
liins mikla listamanns bærðist ekki leng-
ur. Einn ágætasti sonur Islands var
genginn til feðra sinna. Þetta var sunnu-
daginn 24. marz 1844.
Úr þalcklcarljóði
frá Jónasi Jlallgrímssyni
til AXberts Thorvaldsens, er hann gaf íslandi
skxrnarfontinn.
Sjáið liér fegursta
friðarmynd —
blíða Maríu
með barnið á skauti;
liallast að góðrar
guðsmóður knjám
ungur Jóhannes
og ástarblíður.
Sjáið ánni í
allra manna
lausnara ljúfan
og líknar-skæran
skírn að skírast,
áður skepnu sína
guði vinni,
þá er glötuð var.
Sjáið enn fremur
ástvin beztan
barnanna ungu,
er liann blessar þau;
„leyfið þeim' ‘, segir
hinn líknarfulli
„öllum hjá mér
atlivarfs að leita“.
Upphaf og endir Jcvœðis,
sem Jónas Eallgrímsson orti til
AVberts Thorvaldsen:
I höfum norður
við himin gnæfir
eyja ísi skyggnd
og eldi jirungin.
Þar rís liin fagra
feðra þinna
móðurmold
úr marar skauti.
Og þó und sólu
suðurlieima
eyðir þú ævi
að alföðurs vild,
ann þér um aldur
ísafoldar
sonur og dóttir,
meðan sær dunar.
160
VORIP