Bjarmi - 01.04.1921, Blaðsíða 4

'68
BJARMI
væri að gleyma því, en »fjöldinn«
gefur ekki nema hann fái að hring-
snúast um ástríður sínar, og svo eru
haldnar »góðgerðaskemtanir« kvöld
eftir kvöld þar sem auglýsingar,
húsaleiga, veitingar og prjálið íleyta
rjómann af öllum ágóðanum, en fá-
tæklingurinn fær wilminn af rjettún-
um«, vonir sem reyndust tál.
Til Bíóferða og óhollra skemlana
er meiru eytt en kostar að gera út
nokkra togara, segja kunnugir.
Blöðin kveina um dýrtíð og at-
vinnuleysi, en þora ekki að amast
við skemtanafíkninni, því þá yrðu
auglýsingarnar færri, ef hún rjenaði.
Loftslagið er orðið svo óholt að
enginn veit liver »smiltast« næst, og
svo sest tortrygni í hásætið. Þótt
flestir ámæli stjórninni eru jafnmargir
liræddir um að aðrir yrðu »enn
verri«, og því situr alt óbreytt.
Ekki er við góðu að búast þar
sem kfistin trú er kölluð þröngsýni,
og að því stefnt að koma lireinu
siðferði í sömu óvirðingu.
»Siðferðið er jafnan í hásæti hjá
þröngsýnum sálum«, selti annað
kvikmyndahúsið hjer í bæ í leikhús-
blað sitt í fyrra, er það sýndi fjöl-
sótta kvikmynd. Það er dágolt sýnis-
horn af því hvert stefnt er á þeim
stöðum. Foreldrum þykir það líklega
holl leiðbeining fyrir æskulýð. »Fræg-
ur« maður þarf ekki að hirða um
;almenl siðferði. Þólt hann láti lausa-
leiksbörn sín alast upp við harðrjetti,
gerir ekkert, gefi hann eitthvað þörfu
•fyrirtæki; þólt hann drekki sig opin-
herlega í hel, er lof hans básúnað
landshornanna á milli, og bendi
nokkur á það, er hann laminn með
»spannarkvarða ofstækisins«.
Sárast er þó þegar þeir, sem segjasl
vera lærisveinar Krists, láta berast
með straumnum og gjöra lítinn grein-
annun góðs og ills. — »Sall heimsins«,
verður þá háðsyrði vantrúaðra, mann-
anna, sem ekki lesa um Krist annað
en það sem »lærisveinarnir« sýna
þeim með breytni sinni.
Litlar eru vinsældir trúarkenninga
kristindómsins hjá hirðuleysi og van-
trú, en óvinsælli eru þó siðferðis-
luöfur hans í þeim hóp, og því hlær
heimurinn hált þegar trúaður maður
gjörist bersyndugur, en lærisveinarnir
verða sorgbitnir. Þeir vita að þá
fellur . skuggi á ljósið sjálft, svo að
hikandi menn snúa að því bakinu
og halda að Krislur muni ekki veila
meiri siðferðisþrótt en aðrir trúar-
liöfundar. Margoft mega og lærisvein-
arnir játa, að þeir haíi ekki veilt
þeim sem fjell nægan sluðning í tíma.
Þeir sáu að hugur hans snerist að
varasömum málefnum, en aðvöruðu
hann ekki, þeir vissu að hann álti
hættulega vini eða var einmana, og
hirlu lítið um það. Og þá geta þeir
ekki þvegið hendur sínar nje sagt
öruggir: »Saklaus er jeg, sjái hann
einn fyrir ávirðingu sinni«.
Skugginn fellur þá ekki að ástæöu-
lausu á fleiri en þann sem íjell.
Ekki bætir það vorn málstað, .þólt
vjer vörpum steini á fallinn mann.
Vjer höfum ekkerl umboð Drottins
til að dæma um hvorl trúarjátning
lians var hræsni, trú hans tilfinninga-
hjóm eða hvort sterkar ástríður kiptu
fótum undan óþroskaðri trú lians,
Droltni er kunnugl urn það og hann
spyr ekki um vorl álit. Hilt ætti að vera
oss minnisstælt, að Satan er hug-
leikið að fella lærisveina Krists, og
röðin getur komið að mjer og þjer,
ef vjer höldum ekki stöðugt í gegnum-
slungna hönd frelsarans. Kristur
sagði: »Englar Guðs tnunu gleðjast
yfir einum syndugum sem bætir ráð
sitt«, — en er þá ekki rökrjett að
bæta við: »Djöflarnir gleðjast yfir
hverjum lærisvein Krists sem fellur«-