Bjarmi - 01.04.1921, Blaðsíða 14

78
B JARMI
Helgri í lotning heimsins lýðir
hneygja þessari dýrðlegu stund;
himins friðstraumar huggunar blíðir
hrekja angur úr þjakaðri lund.
Guðs son Jesús grafar af beði
gekk í almættis hátignar dýrð,
hjörtun fyllast af himneskri gleði
honum þakkargjörð jafnan sje skýrð.
Allar tungur einum hljómi
alheims kristninnar lofgjörðar mál,
dauðans sigrara dásemdir rómi,
Drottinn lofum af hjarta og sál.
Ódauðleikinn í ljós er leiddur
lífið eilíft í sælunnar bygð.
Skuggi dauðans og ótti er eyddur
engum framar hann búa skal hrygð.
Óttalaust því áfram keppum
oss þó þrengingar mæði og kross
þá aö æfinni endaðri hreppum
arfleifð himinsins frelsara hnoss.
Bnjnjólfur Björnsson.
(? ..:,^=.... ...........-CS
Raddir almennings.
Úr brjefi frá organleikara. »Ekki
finst mjer vanpörf á að Bjarmi tæki sig
til og vandaði um hvernig kirkjusöngur-
inn er farinn að verða hjer á landi bæði
til sveita og í sumum kauptúnum. Pað
er pó ekki prestunum að kenna hvernig
hann er vanræklur, jeg er viss um að
pað er mikil orsök til messufallanna oft
og einatt.
Úað purfa að opnast augun á almenn-
menningi og organistum yfirleitt, til pess
að laga petta eitthvað. Organistarnir eru
of margir áhugalausir á að vanda silt
starf og glæða pað að unglingarnir læri
sálmalögin, svo peir geti stutt sönginn í
kirkjunni, pví fer nú öllu svona linign-
andi sem að kirkjusöng lýtur* svo vantar
svo tílfinnanlega kenslu, t. d. námsskeið
handa kirkjuorganistum, sem ætti að vera
í Reykjavík, svo peir gætu par öðlast
bæði fræðslu og uppörfuu i grein sinni.
Pað dugir ekki að bíða eftir hljómlista-
skólanum með petta. Pví hætt er við að
pjóðin liafi ekki efni á að stofna hann á
næstu árum. Jeg hefi sjálf dálitla reynslu
fyrir mjer í pví, að pað má glæða kirkju-
sókn mikið með pví að hlynna að söngn-
um í kirkjunni. Pað var stofnaður fastur
söngflokkur lijer við kirkjuna í fyrra-
vetur og hefir brugðið svo við, að petta
ár liefir oft verið messað, en áður mátti
heita að messur hjer væru gjörsamlega
úr sögunni nema á stórhátíðum og við
fermingu á vorin«.
Bóndi íSlrandasýslu skrifar: uMjer
er blaðið yðar mjög kærkomið og tel pað
án efa allra parfasta inálgagnið sem út
kemur á voru móðurmáli. Pað er hrein-
asli voði á ferðum að komast óskemdur
út úr pvi trúarstefnumoldviðri sem nú
er að slinga liötðinu upp og á jeg par
við andatrú, guðspeki og nýguðfræði
sem að vísu eru skyldar, en pó meira
og minna sjálfurn sjer sundurpykkar,
veita enga fullnægju nje frið en taka.ógn
mjúkum höndum á okkur brotlegum
mönnum, pykjast alt vita og byggja á
óraskanlegutn vísindum, bera meistarann
frá Nazaret fyrir borð og pá um leið alt
endurlausnarstarfið, telja hann að eins
góðan mann og að ýmsu eftirbreytnis-
verðan.
En mjer er spurn: Hvað er eftir af
meistaranum ef vjer eigum ekki að trúa
kraftaverkunum, endurlausnarkrafti lians
á krossinum og upprisunni? Ilvað er pá
eftir af honum? Er pað annað en dauð-
legur maður, sem maður gæti haldið að
hefði verið hinn mesti svikari, og or pá
ekki von að Kaifas rifi klæði sin af
undrun yíir honuin? En pað sanna er
að pessar fyrtöldu tiúarstefnur rifa nú
klæði sín eins og Kaifas af pvi pær eru
fullar af hroka og sjálfbyrgingsskap.
Mjer líkar fyrirlesturinn eftir Árna
mætavel og væri óskandi að fieiri slíkir
birtustw.
B. E. H.hv. o. fl. kvarla um að ekkert
sjáist um hjeraðsfundi hvorki í Bjarma
nje prestaíjelagsritinu. — Bjarma væri
Ijúft að birta ágrip af fundargjörðum
peirra, ef prófastarnir vildu fáta honum
pær i tje, og sömuieiðis frjettabrjef ein-
hvers safnaðarfulltrúans um pá.