Bjarmi - 01.09.1922, Blaðsíða 1

BJARMI
= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XVI. árg.
Roykjayík, 1.—15. sopt. 1922.
20.—21. tbl.
))Pjer eruð konunglegl prestafjelag — til pess að pjer skuluð viðfrœgja dáðir hans, sem
kallaði gður frá mgrkrinu til síns undursamlega tjóssa. (I. Pjet. 2, 9.).
Leikmannastarfsemi
að trúmálum hefir til skamms tíma
verið lítt kunn á landi voru. Menn
hafa alment litið svo á vor á meðal
að það væri hlutverk klerkastjettar-
innar einnar að vinna að trúmálum.
Þá sjaldan leikmenn hafa verulega
reynt að taka þátt í trúmálaslarfi,
hefir það til skamms lima verið tal-
in óþörf og óviðeigandi hlutsemi,
og þeir menn hafa af mörgu.m verið
kendir ýmist við sjertrúarkreddur eða
við trúarofsa. En á hinn bógiun vit-
um vjer allir, sem ofurlítið erum
kunnir kirkjumálum annara þjóða,
að þar starfa leilunenn víða að trú-
málum engu siður en prestar og
sumstaðar ber jafnvel svo mikið á
leikmannastarfsemi, að íslendingur,
sem þangað kemur beina leið að
heiman, furðar sig meira á því, en
á stóru heslunum í Leith, sem vekja
þó undrun flestra landa, er sjá þá í
fyrsta sinn. — Já, meira að segja,
öllu þarlendu fólki þykir sjálf-
sagt að áhugamenn tali um trúmál
engu síður en um önnur almenn mál-
efni, og þótt menn kunni að vera
þeim alveg ósammála, dettur engum
fullvita manni í hug að bera þeim
geðbilun á brýn fyrir þenna ábuga.
því »frjálslyndi« hafa sumir áhuga-
samir leikmenn mætt hjerlendis, og
hafi þeir verið geðríkir að lunderni
og enga skilningsríka alúð hlotið hjá
prestunum, sem þeir þektu, þá er
ekki furða, þótt þeir hafi lent í ein-
hverjum öfgum.
Tveir menn geðbilaðir og 2 eða 3
öfgamenn sanna ekki að »svona sjeu
þeir allir«. Enda segir reýnslan eitt-
hvað annað fjær og nær, — og ritn-
ingin sjálf sömuleiðis.
Hjá Gyðingum voru prestar skoð-
aðir milligöngumenn milli Guðs og
þjóðarinnar, þeir einir rnáttu fara í
helgidóm musterisins, og þeir voru
aðalmennirnir við allar fórnfæringar
Staða þeirra var arfgeng og talin sjer-
staklega helguð Guði.
Reynslan sýudi samt að margoft
voru það aðrir menn, spámennirnir,
sem í raun og veru stóðu nær Guði,
heyrðu betur rödd hans og fluttu
erindi hans betur, en prestarnir, —
slundum voru þeir að vísu presta-
æltar, eins og Jeremía, en alloftast
vilum vjer ekki annað en að þeir
væru leikmenn eins og t. d. Amos
fjárhiröir. Enda hafði Drottinn sagt
forðum fyrir munn Móse: »F*jer skul-
uð vera mjer prestaríki og heilagur
I lýðnr«. (II. Mós. 19, 6).
Krislur stofnar enga meðalgang-
arastjett. Postularnir hans voru ekki
af prestaællum heldur óbreyttir al1
þýðumenn, og þótt hann fæli þeim að
vera farandprjedikarar, sýnir N.-T.
hvergi að með því hafi verið sett á
stofn ný meðalgangarastjett mitli
Guðs og manna. Hitt er margsýnt