Bjarmi - 15.01.1927, Blaðsíða 2

14
B JARMI
frernur að hlusta eftir siðferðiskröf-
um hans heldur en að hlusta á út-
listanir kirkjunnar um persónu hans,
enda sjeu þær á misskilningi bygðar.
Nú skyldu menn ætla, að þá kæmu
miklu fleiri í kirkju, þegar lagt er
út af fjallræöunni, og að fáir kæmu,
til þess að hlusta á jólaboðskapinn.
— En sannleikurinn er sá, að þó að
reynt sje að taka hið guðdómlega
burt, já, reynt aö slökkva á jólaljós-
unum, þá er þó ekkert, sem befir
annað eins áhrifavald yfir hjörtum
mannanna eins og boðskapurinn um
hina óumræðilegu gjöf.
Á jólunum sjást áhrif hinnar heil-
ögu sögu, sem segir frá englum, er
prjedikuðu í dýrðarbirtu fyrir fátæk-
um hirðum. f*eir segja frá hinum
mikla fögnuði, að nú sje fætt barn,
sem verða muni siðferðisprjedikari,
er gefi heiminum siðareglur. Er jóla-
boðskapurinn á þessa leið? Nei. —
En englarnir flytja hinn mikla fögnuð:
Yður er í dag frelsari fæddur, sem
er Kristur Drottinn.
I’eir fluttu ekki boðskap um barn,
sem mundi eignast trú og verða höf-
undur siða- og trúarkerfis. — Þeir
sögðu frá barni, sem nú í dag er
fætt, og þetta barn er frelsarinn.
Vilja menn hlusta á þenna gleöi-
boðskap, að það hafi ekki að eins
verið fátækt barn, sem fæddist, heldur
frelsarinn, sem var ríkur, en gerðist
fátækur? — Já. Einmitt þá eru kirkj-
urnar sóttar af miklum fjölda fólks,
og þessi boðskapur nær tökum á
hjörtum mannanna.
En mjer hefir oft dottið í hug, og
einnig nú á þessum jólum: Hvernig
væri, að boðskapurinn frá þessum
tveim hliðum væri fluttur skýrt og
hiklaust, og að áhrifin fengju svo að
sjást frá tveim hliðum. Peir, sem
trúa jólaguðspjallinu, þeir prjediki
það, þeir prjediki skýran gleðiboð-
skap, — en þeir, sem ekki trúa því,
þeir prjediki sinn boðskap skýrt, svo
að lúðurinn gefi skýrt hijóð. En þá
vonast jeg eftir svo mikilli hrein-
skilni, að þeir lesi ekki upp á heil-
agri stund hið gamla jólaguðspjall.
Já, jeg vil að menn sjeu sannir frá
báðum hliðum. Jeg vona, að þeir,
sem ekki trúa jólaboðskapnum, hætti
aö nota sálma með t. d. orðum einsog
þessum:
»Signuð mær sou Guðs ól«.
Að þeir hælti að láta syngja þessi orð:
Son Guðs eilífur, sjáum vjer,
sannur Guð, vafinn reifum er.
Móðurfaðmurinn felur hann,
fela veröld, sem öll ei kann;
hann er nú orðinn ungur sveinn,
öllum sem hlutum ræður einn.
Hvers vegua að lifa á gömlum
lánum? Hvers vegna ekki að vera á
þessu svæði í samræmi við sína
sannfæringu? Hvers vegna að taka
til láns hugtök, sem mcnn geta ekki
tileinkað sjer og ætla ekki að halda
að öðrum?
Verum sannir. Látum ekki alt vera
í þoku, svo að menn vili ekki hvar
vjer stöndum. Þeir, sem játa Krist,
fæddan á undursamlegan hátt, játa
hann sem Guðs son og frelsara, þcir
játi hann hiklaust. — Þeir, sem ekki
trúa á hinn guðdómlega frelsara,
þeir tali einnig hiklaust.
En þá spyr jeg: Hvert verður þá
eftir nokkur ár leitað á heilagri jóla-
nótt? Hvert fara menn með börnin
sin, til jólaguðspjallsins eða þangað,
þar sem það ekki er? Hvert fara
menn með sína hátíðlegu gleði, hvert
fara menn með andvörp sin, sorg og
neyð? Hvar verður lofsöngurinn?
Hvar verður öryggi trúarinnar?
Hvert vilt þú sjálfur fara? Hvert
vilt þú fara með barnið þitt? Til
játningarinnar eða afneitunarinnar?