Bjarmi - 01.04.1930, Blaðsíða 7

BJARMI
55
C‘ii ræðuhöld og söng. peir neituðtí að vinmi
eiö og fara í ófrið, nema til að lijúkra
særðuin, höfðu enga presta nje kirkjur, og
l>úuðu alla.
Flokkur þeirra er tiltölulega mjög fá-
inennur, um 20 þús. á Eriglandi, og 100
þtís. í Bandaríkjunum, og ekki nema nokk-
tír hluti þeirra nú, sem fvlgir að öllu leyti
elstu reglum þeirra. En ýmsir ágætismerin
í þeirra hóp hafa mjög eflt vinsældir
]>eirra. Sumir hafa verið stóriðjuliöldar (t.
d. Cadhury), er veitt hafa verkaíolki sínu
svo góða hlutdeild í arði fyrirtækjanna, að
öll „stjettabarátta" fór þar fyrir neðan
garð. Aðrir unnu alþjóð gagn með mannúð-
arstarfi, eins og t. d. William Penn (d.
1718), stofnandi Pennsylvaníuríkis vestra,
Elísabet Fry (d. 1845) fangelsa-postnlinn
frægi, og Herbert Hoover, ,.bryti Mið-
13vrópu“ um og eftir ófriðinn mikla og nú-
Verandi forseti Bandaríkjanna.
Fjöldi manna fer árlega utan til
tíð kynnast ýmsum málum, en sjald-
gæft er á voru landi, að bændur tak-
ist slíka ferð á hendur til að kynnast
kristindómsmálum, og jafn sjaldgæft
að ]>eir fari síðan bæ frá bæ til að
vitna um trú sína. Klemens í Ból-
staðarhlíð hefir hvorttveggja gjört
og á ]>ví virðingu skilið allra trú-
manna. Hitt er alt annað, að Bjarmi
telur ekki bætandi við sjerflokkana
í fámenni voru, og telur hvern ]>ann
einlægan prjedikara ]>arflegastan,
sem beinir öllu starfsþreki sínu að
l»ví eimi, að fá menn til að fylkja
s.jer undir merki Krists, en er ekki
að blanda ]>ar í beinum eða óbein-
Urn árásum á ]>ær kenningar eða siði,
sem meginþorra ]>jóðar vorrar eru
kærir, og lútersk kristni um allar
heim telur sig hafa jafn góða heim-
ildir að, eða betri, en smáflokkarnir
rið sínum siðum.
Jeg vona, að vinur minn í Bólstað-
arhlíð fylli aldrei flokk ágengu trú-
boðanna, sem aldrei geta sjeð lút-
erskar trúarskoðanir í friði. — —
Það er löng bæjarleið frá Bólstað-
arhlíð út að Æsustöðum í Langadal,
]>ar sem síra Gunnar Árnason býr,
en fljótfarið er það í bifreið. Prest-
urinn var heima og margt við hann
að s'krafa. Prestssetrið var áður á
Bergstöðum, langt inni í Svartárdal,
og kirkjurnar lengi 2, á Bergstöðum
og í Bólstaðarhlíð, en ]>egar Holta-
staðasókn með Langadal og Laxár-
dal var bætt við, urðu Bergstaðir
ófært prestssetur. Æsustaðir eru
miklu betur settir í því tilliti, en
mjög er ]>ar illa hýst, og vonandi, að
úr verði bætt bráðlega.
Prestakallið er mjög víðlent, erfitt
yfirferðar á vetrum og langur kirkju-
vegur og erfiður fyrir flesta bæi í
Laxárdal. En lánsamt er fólkið, að
eiga þann áhugamann fyrir prest,
sem fer heim til þessi með ræður sín-
ar, og leggur kapp á, að húsvitjanir
verði annað og betra en manntal og
kaffidrykkja.
Kært hefði mjer verið að geta
heilsað góðkunningjum mínum á
Holtastöðum og Geitaskarði í Langa-
dal, en nú var dagur að kvöldi kom-
inn, svo að við urðum að fara við-
stöðulaust til Blönduóss. I>ar varð
Ingibjörg Johnsen eftir, en Ágúst bif-
reiðarstjóri flutti okkur hin út að
Höskuldsstöðum til prófastshjónanna
Jóns Pálssonar og Margrjetar Sig-
urðardóttur; dvöldum við ]>ar í besta
yfirlæti til hádegis daginn eftir.
Höskuldsstaðabærinn gamli brann
í stórhríð fyrir nokkrum árum, eins
og mörgum er minnisstætt. Nú er ]>ar
reisulegt steinhús, en gestrisnin ó-
breytt, enda munu ]>eir ferðamenn
æðimargir, sem eiga ]>aðan góðar
minningar.
Framliald.