Bjarmi - 01.04.1930, Blaðsíða 22

70
B J A R M I
1 heimsins augum ofurveik og’ smá,
fátæk mey, af þ.jóð, sem þjökuð bíður,
en þráir að verða frjáls og sterkur lýður.
pó átti ’ hún meiri auð en nokkur hinna,
því auðmjúkt hjarta er dýrra’ en Í4U111 og’
skraut.
Og' vísdóm þann, sem þæt ei mundu sinna,
hún þekti o"- skildi, — er varpar ljósi’ á
braut.
Að þjóna Guði, það var hennar vinna,
og það var sælan dýpsta, er hún naut.
Trú og elska í hreinu hjarta ljómar,
og helgir þaðan stíga lofsöngs-ómar.
(), blessuð stund, er bæn frá hjarta líður.
Sem barnið talar hún við föður sinn.
par ríkir Drottins andi unaðs-blíður,
og opnast sjer liún bjarta himininn.
pá stígur niður engill undra-fríður.
og' ungri meyju flytur böðskapinn, —
þann boðskap, sem ei boðast hafði neinni,
hinn blíði engill tjáir henni’ einni.
„Heil vert þú! sem náðar Drottins nýtur,
hans náð og elska hvílir yfir þjer.
Og af þjer allur lieimur blessun hlýtur,
það hjálpræði öllum mönnum búið er.
Guðs miskunnsemi aldrei þver nje þrýtur'‘.
Og þannig framar blíður engill tjer:
„pú fæðir kona konung engla og lýða,
hans konungsstóll mun himnaríki prýða“.
Af ótta hjartað berst í meyjar barmi.
hins bjarta engils kveðju ’ ei skilið fær.
Hún veit sig Jósef bundna'ástararmi,
og ástin sú var hrein, sem geisli skær.
Nú lýsti upp hjartað annar æðri bjarmi,
því andi Guðs var sjálfur henni nær.
„Ei kvíð nje liræðstu, — kraftur Drottins
blíður,
þig kemui' yfir“, mælti engill fríður.
Og sig í anðmýkt bljúg hin unga beygir,
með bæn og lof í hjarta og vörum á.
Yið engilinn hún ræðir svo og' segir:
„Sjá, jeg er ambátt Drotlins, veik og smá.
Hans órekjandi eru kærleiksvegir,
og eilíf náðin stærri en fjöllin há.
Yerði mjer í öllu að orðum þínum,
því einn hann ræður lífi og högum mínum“.
II.
(") 11 sál hennar varð eitt lofsöngslag,
þar ljómar af heilögum eldi.
Ei dauðlegur maður söng dýrri brag
um dýrð Guðs og tign og veldi.
Og lofsöngur hennar lifir
og' lýsir oss djúpin yí'ir.
Hún miklaði Drottins mátt og náð
og miskunn, sem aldrei þrýtui'.
Hún söng um hans voldugu vísdómsráð
og- vilja, er sjerhvað lý.tur.
Jeg heyri þá skæru hljóma,
frá hjarta Guðsmóður ómá.
III.
O, Guðsmóðir! Biö fyrir barninu smáa,
bið fyrir kristninni’ á jörð.
Bið þú að englar frá hinininum háa,
haldi um kirkjuna vörð.
Bið þú að sameinist allir sem einn„
um orðið þíns sonar, að villist ei neinn,
svo einn verði hirðir og ein verði hjörð,
englar á himni og mannkyn á jörð.
Sumarl. Halldórsson.
(1925).
Kirkj umálanefndin.
(Framh.).
í frumvarpi nefndarinnar um veit-
ingu prestakalla er farið fram á svo
mikla breytingu frá því sem nú eru
lög, að rjett þykir að skýra frá aðal-
atriðum þess.
Þegar prestakall losnar, er sóknar-
nefndum prestakallsins ætlað að kalla
prest áður en nokkur sækir. — Þær
tilkynna söfnuðunum hvern þær hafa
komið sjer saman um að kalla; kjós-
endur hafa rjett til að andmæla, og
% hluti þeirra getur ónýtt köllunina,
en sjeu ekki fram komin mótmæli
gegn kölluninni frá m. k. 14 hluta
kjósenda innan 5 daga frá því að
öllu safnaðarfólki var birt ákvörð-
un sóknarnefndar, })á fær viðkomandi
prestur embættið, ef hann vill sinna
kölluninni.
Takist þetta ekki, er embættið aug-
lýst til umsóknar, og leitar þá bisk-