Bjarmi - 01.04.1930, Blaðsíða 12

B J A R M I
60
Guðs, en hann elskar okkur eigi að
síður og þráir að við komum til sín
eins og við erum, ]»ví hann veit að
við getum aldrei rjettlætt okkur sjálf
eða innunnið okkur blessun hans.
Þess vegna gaf hann okkur „son
sinn eingetinn til ]>ess að hver, sem
á hann trúir glatist ekki, heldur hafi
eilíft líf“. Og |>að er einmitt samfje-
lag við Jesúm Krist, sem okkur er
boðið í hinni heilögu kvöldmáltíð. —
Komdu því ókvíðinn til hans; því
hann sagði: „þann, sem til mín kem-
ur, mun jeg alls ekki burtu reka“.
(Jóh. 6, 35). Og það, að þú finnur
óverðleika |>inn er nauðsynlegt skil-
yrði til þess, að þú getir komið fram
fyrir hann í sönnum iðrunaranda, og'
beðið í auðmýkt: „Guð vertu mjer
syndugum líknsamur".
Margt annað en það, sem jeg nú
hefi nefnt, getur verið þjer til hindr.
unar, en hvað sem það annars er,
]>á bið þú Guð um hjálp til að yfir-
vega það alt svo að þú þurfir ekki
lengur að fara á mis við bikar bless-
unarinnar.
í dag er Pálmasunnudagur. Frá
hönum skýrir heilög Ritning þannig
að fjölmenni mikið fagnaði kom
Krists til Jerúsalem og tignaði hann
sem konung sinn. En hrifning þessa
mikla skara og skyndilegt fráhvarf
hans er raunaleg mynd af hverflyndi
okkar mannnanna. Við innsetning
heilagrar kvöldmáltíðar hinn fyrsta
Skírdag, var aðeins fámennur læri-
sveina hópur, og |>ar var sá, sem
sveik Meistara sinn.
1 dag höfum við verið með í hin-
um mikla skara, sem fagnar kon-
unginum Kristi, sem einn er herra
himins og jarðar. Erum við stöðug-
lyndari en |>eir, sem hinn fyrsta
Pálmasunnudag sögðu: „Blessaður
sje sá, sem kemur í nafni Drottins?*'
Næstkomandi skírdag er okkur
boðið að taka þátt í náðarmáltíð
hans. I»á fáum við tækifæri til að
sýna honum kærleika og trygð. —
Eigum við að hafna boði hans? Með
hverju getur ]>ú afsakað þig? Jeg
veit, að margir hafa afsakanir á
reiðum höndum, en á bak við flest-
ar ]>eirra l'elast aðeins fjögur orð, og
]>au eru þessi: Jey vil ekki koma.
Kæru vinir! Er |>að skynsamlegt
af okkur að kalla okkur kristna, og
hafna boði Krists? — Nei, vissulega
ekki. J>ess vegna skulum við með
þakklæti og gleði ganga að borði
Drottins til ]>ess að njóta blessunar
hans. Já, gleymum því ekki, að í
]>eim eina tilgangi megum við koma
þangað, ]>ví betra væri okkur að fara
þangað ekki, en að koma þar með
svik í huga, |>ví ]>ó við getum dulið
óheilindi okkar hvert fyrir öðru, ]>á
fáum við aldrei dulið |>au fyrir hon-
um. Komum ]>ví til hans í sannleika
og auðmýkt. Krefjumst þess ekki af
Guði, að hann veiti okkur neitt, sem
við sjálf ákveðum, því hann veit
miklu betur en við sjálf, hvers við
þörfnumst helst. Biðjum hann ]>ví
að opna huga okkar fyrir |>eirri
blessun, sem hann vill veita okkur,
og að samfjelag okkar við Krist
mætti tengja okkur saman í kær-
leika hans, svo að við á allan hátt
mættum reyna að hjálpa hvort öðru
til þess að lifa í hlýðni við hann og
í trú á kærleika og mátt hans.
------*><=><«----
Dálítið fer [>að í viixt að fólk fari til
altaris á skírdag. í fyrra var blaðinu skrif-
að af Austfjörðum eittlivað á [>essa leið:
»I>að voru mikil viðbrigði og góð, er ungi
presturinn okkar boðaði altarisgöngu á
skírdag; við urðum íleiri en sumir ætluðu,
sem hagnýttum okkur [>að og áttum dýr*
mæta stund við náðarborð frelsarans. Pótt
mér mislíki sumt af [>vi, sem presturinn
segir í stólnum, blessa ég hann fyrir pessa
nýbreytni*. — Ritstj.