Bjarmi - 01.02.1934, Page 1

Hami ngj uleiðin.
Rccða, flutt í Reykjavíkurdómlcirkju 21.
jan. þ. á., eftir S. Á. Gíslason.
Textinn: Viö hvern á jeg að tala og hvern
á jég aö gjöra varan við, svo að þeir heyri?
Sjá, eyra þeirra er óumskorið svo að þeiv
gela ekki tekið eftir. Já.'orð Drottins er
orðið þeim aö háði, þeir hafa engar mætur
á því. En jeg er fullur af heiftarreiði
Drottins; jeg er orðinn uppgefinn að halda
henni niðri i mjer ....
.... Bæði ungir og gamlir, allir eru
þeir fíknir i rangfenginn gróða, og bæði
spámenn og prestar, allir hafa þeir svik í
frammi. Peir hyggjast að iækna áfall þjóð-
ar minnár nreð hægu móti, segjandi: Heill,
heill! þar sem enginn heill er. Þeir munu
hljóta að skammast sín fyrir að hafa fraruið
svlvirðing! En þeir skammast sin ekki og
vita ekki hvað þaö er að blygðast sín. Fyrir
því munu þeir falla meðal þeirra, sem
falla; þegar minn tlmi kemur að hegna
þeirn, munu þeir steypast, segir Drottinn.
Svo mælti Drottinn: Nernið staðar við
vegina og litist um og spyrjio um gömlu
göturnar, hver sje hamingjuleiðin, og farið
hana svo að þjer finnið sálum yðar hvild,
en j)eir sögðu: »Vjer viljum ekki fara
hana;;. Pá setti jeg varðmenn gegn yður:
Takið eftir lúðurhljóminum! En þeir sögðu:
»Vjer viljum ekki taka eftir honum«. Heyr-
ið ]>vi ]>jóðir og sjá þú söfnuður hvað í
þeim býr. Heyr það jörð, sjá, jeg ieiði
ógæfu yfir þessa j)jóð, ávöxtinn af ráða-
bruggi þeirra; því að orðum mínum hafa
þeir engan gaum gefið og leiðbeining minni
hafa þeir hafnað. (Jerem. 6, 10.- 19.)
Eng'in þjóð hefir fyr nje síðar átt aðra
eins spámenn og fsraelsþjóð. öldum saman
koma þeir hver á eftii- öðrum þessir menn,
sem Di-ottinn allsherjar birti vilja sinn og
ýmsar fyrirætlanir. Þeir eru í fyrstu
nefndir sjáendur (I. Sam. 9, 9.) af því
að þeir sáu það sem aðrir sáu ekki, og
guðsmenn, af því að þeir stóðu öðrum frem-
ur í nánu samfjelagi við Drottin. f sýn-
um og á ýmsan óskiljanlegan hátt fá þeir
opinberanir frá Guði, og síðan flytja þeir
þjóð sinni boðskap Guðs. Allt það, sem
bestu og trúræknustu synir annara sam-
tímis þjóða gjörðu í sömu átt, var sem dauf
ljósglæta gagnvart því sólarljósi guðlegra
sanninda, sem stafaði frá boðskap spá-
manna fsraels.
Aðalstarf spámannanna var ekki að
segja fyrir óorðna viðburði, þótt seinna
kæmist sú aðal-merking í orðið spádómar,
Hitt var aðalstarfið þeirra, eins og þegar
er sagt, að boða þjóðinni vilja Guðs, vara
hana við löstum og brýna fyrir henni að
Guð lítur á hjartalagið en ekki helgisiði,
og' miskunnsemi er honum kærri en fórnir.
Jafnframt bentu þeir löndum sínum á
hræðilegar afleiðingar syndarinnar, og