Bjarmi - 01.02.1934, Blaðsíða 6

24
BJARMI
ef hennar menn, láta þá sameiginlegu
baráttuna gegn trúarhatri verða til að
lama vitnisburð sinn um þau meg'inatriði,
sem aðgreinir sannan kristindóm frá öðr-
um trúarbrögðum öllum. — Pað var ein-
mitt eitt einkenni falsspámannanna forð-
um daga í ísrael, að þeir gátu flutt þung-
ar refsiræður gegn óvinum þjóðar sinnar,
en þorðu ekki að flytja óvinsælt erindi
Guðs gagnvart frændum, nágrönnum og
löndum sínum.
Fetum ekki í fótspor falsspámanna, en
köllum syndina synd, glötunina glötun, og
Satan fullu nafni, þótt trúarhatrið hlæi
og óákveðna trúræknin hristi höfuðið.
Vjer þekkjum enga leið til samfjelags
við Drottinn allsherjar nema leiðina um
hlið afturhvarfs og auðmýktar til Golgata.
Og á þeirri leið er enginn friður við synd,
hvorki hjá sjálfum oss nje öðrum. Sæki
að oss óþolinmæði og gremja, þá minn-
umst þess að baráttan er fyrst og fremst
við syndina en ekki syndarana. Pað hafa
fleiri ofsækjendur en Sál frá Tarsus snúið
frá villu vegar síns og orðið síðan góðir
liðsmenn krossins. Eins má vera að sumir
þeirra, sem oss virðist ákveðnir andstæð-
ingar trúar vorrar í dag, snúi við og verði
oss fremri í kristilegum framkvæmdum.
En vjer löðum þá aldrei að kristindóm með
neinni hálfvelgju. Hálfvelgjuna í trúarefn-
um sem Öðrum efnum, fyrirlíta allir þeir,
sem nokkurn viljaþrótt eiga.
Áfram því, kristnir menn og konur fjær
og nær, í Jesú nafni til baráttu gegn öll-
um þjóðarlöstum og ailri vantrú.
Þótt taki fjendur fjeð,
já, frelsi og llf vort með,
það happ þeim ekkert er
þvi arfi höldum vjer.
Þeir ríki Guðs ei granda.
í Jesá nafni. Amen.
(Seinni hluti ræðunnar var fluttur blaðalaust
og er þvi hjer nokkur orðamunur).
frá fiTitin »i fáviiakælH.
Niðurlag.
F.yrsta fávitahælið á Islandi er um þetta
leyti fullbúið. Ungfrú Sesselja Sigmunds-
dóttir á Sólheimum í Grimsnesi hefir ráðist
í að reisa það með nokkrum ríkisstyrk.
Hún hefir áður kynnt sjer meðferð fávita
á Pýskalandi og í Sviss. En byrjunarerfið-
leikar eru margir og þá fyrst og fremst
fjeleysi aðstandenda margra fávita.
Ríkari þjóðir en íslendingar hafa rekið
sig á það sker, og því taka margir ríkis-
sjóðir nú orðið meiri eða minni þátt í með-
gjöf með fávitum á viðurkendum fávita-
hælum, — En hvergi hefir það gengið fyr-
irhafnarlaust — og svo ætlar reynslan að
verða hjerlendis. Frú Guðrún Lárusdótt-
ir, sem borið hefir fávitamálið fram á Al-
þingi hvað eftir annað, lagði til á Alþingi í
vetur, að ríkið greiddi 500 kr. ársmeðlag
með fátækum fávitum á fyrnefndu hæli,
og að til þess mætti verja 12500 kr. á ári.
Efri deild fjellst á það, en færði þó aðal-
upphæðina niður í 10 þús. kr. En neðri
deild vísaði málinu til stjórnarinnar, — og
verður þá reynslan að skera úr hvað rík-
isstjórnin telur sig hafa heimild til.*)
BarnaveTndarráð Islands hefir farið
fram á það við stjórnina að sett verði sjer-
stök nefnd til að semja frumvarp til laga
bæði vegna fávita og sömuleiðis vegna
blindra og fatlaðra. Lögin um málleys-
ingjaskólann veita daufdumbum talsverða
hjálp frá ríkinu, en hin »olnboga börnin«,
blindir, fatlaðir og fávitar njóta enn sem
komið er engrar slíkrar hjálpar frá rík-
inu að því fráteknu að fatlaðir menn geta
fengið gervilimi. Meira að segja veit eng-
*) Nýverið ákvað stjórnin að verja allt að 5000
kr. til að greiða meðgjöf með fávitum á hælinu
til 1. okt. n. k., þó ekki meira en 40 kr, á mán-
uði með hverjum.