Bjarmi - 01.02.1934, Blaðsíða 5

BJARMI
23
það ekki nema einn og einn, af því að hitt
heimilisfólkið þykist vaxið upp úr því að
hlusta á þegar talað er um Guð og vilja
hans. Ennfremur eru æðimargir sjúkling-
ar hlustendur nú, og' hafa líklega sumir
þeirra beðið Guð að gefa að ræðan yrði
þeim styrkur, eða rjettara sagt flytti þeim
orðsendingu frá Guði svo að kvíðafullum
andvökunóttum fækkaði en vonin sæi
geisla æðri heima.
Jeg- veit það af í-eynslu, að Drottinn- get-
ur sent hlustendum orð frá sjer upi út-
varpið.
Islenskt farþegaskip var á leið meðfram
ströndum Englands liðið sumar fagran
sunnudagsmorgun, og var þá vitanlega
tækifæri til að hlusta á útvarpsguðsþjón-
ústur úr ýmsum löndum. Ekki vissi jeg til
að neinn hagnýiti sjcr það á þessu skipi
nema skipstjórahjónin og einn farþegi, sem
aleinn gekk um gólf í reyksalnum og' l lust-
aði. Rösðan heyrðist engan veginn vel, trufl-
anir voru miklar í viðtökutækinu, en samt
tjekk farþeginn þá orðsendingu frá Drottni
sem hann þurfti sjerstaklega í það skifti.
Orðsendingin var í einni setningu, og þessi
oina setning varð farþeganum meiri upp-
hygging en mörg, góð og löng ræða.
Guð gefi að eins megi einhver þreyttur
veg'farandi á ólgusjó lífsins heyra í dag
orðsendingu frá himnahæðum.
Verið vissir um, þjer einstæðingar í trú-
arlegu tilliti, að Drottinn man eftir yður.
Þótt allii' vandamenn og nágrannar mis-
shilji trúarþrá yðar, þá skilur Drottinn yð-
ur og- getur blessað yður ríkulega. Drott-
]ún er öruggt athvarf einstæðingnum, sem
ákallai- hann, og hann heyrir þögul bæn-
arandvarp sjúklingsins, sem einmana horf-
ú' á myrka framtíð. Verið viss um það,
raunabörn fjær og nær, að það er óhætt
að koma með raunir sínar til Drottins. Jeg
ket borið um það af 30 ára reynslu, að það
er dásamleg hjájp gagnvart öllum áhyggj-
um og kvíða að segja við Drottin með
barnslegu trausti eftir lýjandi störf og
marg'skonar erfiðleika:
Jeg í'el mig þinni föðurnáð,
þú faðir elskulegi,
ihitt líf, og eign, og allt mitt ráð,
og alla mína vegi.
Þú' rreður öllu og ræður vel
af ríkdóm gæsku þinnar.
Þín stjórn nær jafnt um himinhvel
og hjólið auðnu minnar.«
Þú andvarpar ef til vill: »Herra jeg trúi,
en hjálpa þú trúarleysi mínu,« og' heldur
að kjarkleysi þitt gjöri þig ófæran til allra
framkvæmda. En Drottinn læknar þá
meinsemd alveg' eins og' aðrar, þegar þú
hættir að horfa á sjálfan þig, krafta þína
og gáfur,, en treystir í þess stað Guði ein-
um, og vilt ekkert vita þjer til hamingju
fremur en Jesúm Krist og hann kross-
festan.
Það er baráttutími framundan er verð-
ur með nokkru öðru móti en áður var hjer-
lendis. Annars vegar verða gjörðar harðar
árásir á kristnu trúna, og þá reynt ao
sverta og ofsækja alla lærisveina Krists.
Minnist þá þess, að Kristur sagði sjálfur:
»SæIir eru þjer, þá er menn atyrða yður og
ofsækja og' tala ljúgandi allt illt um yður
mín vegna«. (Matt. 5. 11.). Gætuni þess
að liann sagði »tala ljúgandi allt illt um
yður«. — Veitum óvinum Krists engan
höggstað á oss með gálausri breytni, því
að það er um leið skoðaður sem höggstaður
á málefni Krists sjálfs.
Hinsvegar munu ýmsar lítt kristnar trú-
arstefnur reyna að fá lærisveina Krists
til að þegja um aðal alvöruatriði kristinn-
ar trúar og sætta sig við trúrækna velvild
í garð guðstrúar almennt. »Stöndum sam-
an, því að nú á að útrýma allri guðstrú,«
er víða. sagt á vorum tímum, og' er eðlilegt
að allir sanngjarnir guðstrúarmenn víkist
vel undir þá áskorun, þegar um líf eða
dauða allrar ytri guðsdýrkunar er að ræða.
En kristnu trúnni er það óbætanleg't tjón,