Bjarmi - 01.09.1969, Blaðsíða 16

LOth. kirkjan í Júgóslavíu
Framh. af 5. síðu:
þess, að einnig er loku fyrir það
skotið, að fólk geti búið í sveit,
en unnið jafnframt í þorpunum.
Þess vegna er hætta á því, að
æskan hverfi af þessu svæði,
þar sem slóvensku kirkjuna er
einkum að finna, og kemur það
þá einnig niður á kirkjunni
sjálfri.
í þessu efni á kirkjan um tvo
kosti að velja. Annars vegar
verður hún að efla starf sitt í
stóru slóvensku borgunum, Lju-
bljana og Maribor, en þangað
streymir stór hluti æskunnar.
Hins vegar verður hún einnig
að laga starf sitt að nýjum að-
stæðum í því héraði, þar sem
hún á sér fornar rætur. Þetta
er hún reyndar að gera, og það
svo, að um munar. Kristindóms-
fræðslan hefur verið skipulögð
að nýju og gerðar sérstakar
kennslustofur til þeirrar
fræðslu. Unnið er að gerð bæna-
bókar og sálmabókar á slóv-
nesku. Reynt er að fara nýjar
leiðir í æskulýðsstarfi og
fræðslu meðal fullorðinna. Sum-
ir ungu mennirnir í hópi hinna
tuttugu presta og leikprédikara,
sem þessi kirkja hefur yfir að
ráða, hafa gert sér ljóst, hvern-
ig taka verður á málunum, og
þeir starfa af lofsverðum áhuga.
Jafnframt lifa menn miklu
meira í nútímanum en raunin
er meðal Slóvaka. Vandamálin
í sambandi við gjörbreytinguna
í búnaðarháttum eru nokkurn
veginn þau sömu hér, og víða
er skorturinn mjög mikill. Samt
gefa safnaðarmenn í þessari
kirkju meira til kirkjulegrar
starfsemi en bræður þeirra í
hinum lúthersku kirkjunum í
Júgóslavíu, og nokkurrar bjart-
sýni um framtíðina gætir með-
al framámanna þessarar kirkju.
f,— — - 1--------------- ■" v-
SÁ SEM EFAST
„VeriS mildir við suma, þá, sem eru ef(d>landnir.“
(Júd. 20).
Á meðal vor er fólk, sem þjáisl af efa. Það heldur, að
aðrir trúaðir menn þekki ekki til efa, heldur eigi sífellt
vissu um fyrirgefningu syndanna og efist aldrei um, að
Biblían sé Guðs orð. Þess vegna hlygðast það sín og kann
ekki við að minnast á það við aðra, hvernig því líður.
En Júdas, sá, sem liefur ritað hréfið litla, sem er síðast
allra bréfanna í Nýja testamentinu, hefur verið skynsam-
ur og kærleiksríkur þjónn Jesú Krists, eins og hann nefn-
ir sig í upphafi hréfsins. IJann hefur ugglaust vitað, að
slíkir menn eru ævinlega í söfnuðunum.
Ert þú einn þeirra? Vittu þá, að ástand þitt er ekki
óeðlilegt. Það er margt hér í lieiininum, sem getur valdið
því, að trú vor riðar. Vér sjáum, live Drottinn vor Jesús
talaði mildilega við lærisveina sína, þegar hann hirtist
þeim upprisinn: „Hví eruð þér óttaslegnir? Og hvers
vegna vakna efasemdir í lijarta vðar?“ — Það er einnig
athyglisvert, að Jesús kallar lærisveina sína aldrei trúaða,
en hann segir oft: „Þér lítiltrúaðir.“
Það er eitt, sem skiptir sköpum, þegar efinn sækir að
oss á allar hliðar, það, að vér hvikum ekki frá Jesú. Þá
mun hann á sínum tíma leiða oss frá efa til trúar.
Því skulum vér gæta vor, að vér sýnum efasenularmanni
aldrei kuldalegt viðmót.
Chr. tíartlioldy.
--------- ---------- 'J
Það er greinilegt, að allar
lúthersku kirkjurnar í Júgó-
slavíu vilja ráða sjálfar bót á
vandamálum sínum. Þó hafa
þær af ýmsum ástæðum þörf á
stuðningi annars staðar að. Alls
ekki verður sagt, að um sé að
ræða ofsókn af hálfu ríkisvalds-
ins. Kommúnistaflokkurinn
heldur því raunar stöðugt fram
sem grundvallaratriði, að trúar-
brögðin tákni úreltan hugsana-
gang. En allir Júgóslavar nema
flokksfélagar njóta fullkomins
trúfrelsis. Samt finnst lúthersku
kirkjunum á þessum svæðum
þær vera nokkuð einangraðar,
og því fagna þær hverjum
\ tengslum við hinn vestræna
heim. Reyndar sækjast Júgó-
slavar yfirleitt eftir samneyti
við Vesturlandabúa. Kirkjurnar
þarfnast einnig fjárhagslegs
stuðnings, fyrst og fremst vegna
hinna almennu þjóðfélagsbreyt-
inga, sem eru að gerast og munu
gerast á komandi árum, og einn-
ig sökum þess, að mörg hús
kirknanna eru orðin á eftir tím-
anum og þörf á, að þeim sé
skipt fyrir ný húsakynni. Þar
koma einkum prestsetrin við
sögu. Þar hefur rakinn sums
staðar komizt í gegnum alla
steinveggi, svo að húsin eru
ekki hæf til búsetu og yfirleitt
hættuleg til dvalar. Þá kallar
það loks á hjálp, að sumir söfn-
uðirnir eru svo bláfátækir, að
vér eigum erfitt með að gera
oss það í hugarlund.
Vér lútherskir menn á Vest-
urlöndum höfum skyldum að
gegna við lúthersku minnihluta-
kirkjurnar í Austur-Evrópu. Er
þess að vænta, að skilningur á
því aukist, eftir því sem menn
fræðast meira um þessar kirkj-
ur. Jafnvel þeir, sem tortryggja
mestallt alþjóðlegt kirkjustarf,
hljóta að sjá, að í þessu efni er
ekki um það að ræða, að nokkr-
ir háttsettir prelátar frá ýmsum
löndum þurfi að hittast við og
við, heldur er í raun og sann-
leika þörf á því fé, sem gefið
er í þessu skyni, svo að þessar
kirkjur geti haldið starfi sínu
áfram.
Kristeligt Dagblad.
16 BJABMI