Bjarmi - 01.04.1978, Blaðsíða 8

Þegar tveir Konsóprestar hættu lífi sínu til að koma á friði
Sælir mi friðflytjendur
Háir grjótgarðar umlykja flest
þorpin í Konsó. Þeir setja víða svip
á umhverfið — en eru líka vottur
um erjur og átök milli þorpsbúanna
innbyrðis eða við aðvífandi óvini.
Svo er Guði fyrir að þakka, að
meiri háttar vopnaviðskipti eru nú
sjaldgæf í Konsó. Þó eru gömul
deildumál sums staðar enn þá óút-
kljáð, og komið hefur fyrir, að upp
úr syði, svo að mannslíf voru í
hættu.
Áróður og æsingar, sem fylgt
hafa í kjölfar nýrra stjórnarhátta,
hafa stundum blásið í gamlar glæð-
ur haturs og ósættis, og hefur þá
slegið í brýnu.
Bjarmi bað Jónas Þ. Þórisson,
kristniboða, að segja frá einu slíku
atviki, þegar íbúar tveggja þorpa
fóru að berjast, en kristnir menn
reyndu að bera sáttarorð á milli,
áður en stórslys hlytust af.
í predikunarhugleiðingum
„Mér er þetta ákaflega minnis-
stætt,“ segir Jónas. „Það var á
laugardegi. Ég sat á skrifstofunni
niðri í kirkju á kristniboðsstöðinni
í Konsó og var að undirbúa ræðu
sunnudagsins, en ég átti að tala á
stöðinni daginn eftir.
Skyndilega kvað við hár skot-
hvellur rétt fyrir utan kirkjuna.
Ég hrökk upp úr hugsunum mín-
um og skimaði út um gluggann,
en sá ekkert markvert. Hér eiga
Leiðrétting. Villa slæddist inn í lista
yfir gjafir til Kristniboðssambandsins
í janúar, í síðasta tölubl. „Bjarma“.
Stóð þar, að Kristniboðsfélag kvenna
i Reykjavík hefði gefið 1.185.000 krón-
ur, en átti að vera 1.285.000 krónur.
Er beðizt velvirðingar á þessari vangá.
Kristniboðssambandinu bárust eftir-
taldar gjafir í febrúar:
Frá einstaklingum: NN 1.000; SÁP
(áh) 2.000; PÁ (áh) 2.000; LP (áh)
1.000; ÁMJ 5.000; BS 20.000; BGE
10.000; HÞ 2.000; G (An) 1.000; ÞG
(An) 2.000; NN 700; ES 10.000; KP
(An) 5.000; JS Miðskála 20.000; KM
10.000; NN 700; M (kona á ellih.)
margir byssur, og ég hugsaði með
mér, að einhver hefði verið að
prófa byssuna sína. Ég sneri mér
því aftur að ræðunni.
En starfsfriðurinn var úti. Ör-
skammri stundu síðar kom annar
hvellur og síðan hver af öðrum.
Ég leit aftur út um gluggann úr
sæti mínu, og sá þá, að fólk, sem
var á gangi inni á stöðvarlóðinni,
tók allt í einu til fótanna.“
„Þá hefur verið alvara á ferð-
um?“
„Svo virtist vera. Ég stóð upp
og gekk út. Undir skrifstofuglugg-
anum stóðu nokkrar konur og
börn, sem höfðu verið að ná í vatn.
Þau þorðu greinilega ekki að fara
lengra, en leituðu skjóls við kirkju-
vegginn.“
„Tarmet! Tarrnet!"
„Vissu þau, hvað var að gerast?"
„Ég reyndi að spyrja þau, og
konurnar svöruðu: „Tarmet! Tar-
met! Stríð! Stríð!“ Tvö þorp,
sem standa steinsnar frá stöðinni,
Bendengeltú og Derra, höfðu
ákveðið að útkljá deilumál sín með
byssum og spjótum."
„Um hvað var deilt?“
„Það var akur. Bæði þorpin
gerðu tilkall til akursins. Og nú
var enginn efi á því, að hér var
alvara á ferðum. Stöðugir skot-
hvellir glumdu við. Fólk hrópaði
og kallaði, og grátandi böm og
I. 000; KKÞ (áh) 5.000; GGfM 22.000;
MJ 10.000; HÞ 1.241; HS 5.000; ónefnd-
ur (áh) 5.000; MF 10.000; S (kona á
ellih.) 500; FÓ 5.000; RS 4.000; NN 800.
Frá félögum og samkomum: YD
KFUK Garðabæ 5.400; YD KFUK
Langagerði 11.000; Krbvika á Akra-
nesi (viðbót) 7.400; Krbvika í Hafnar-
firði 125.043; YD KFUM Garðabæ
II. 700; YD KFUM Fellahelli 500; Élja-
gangur 12.000; YD KFUK Hf 5.800;
Kvenf. Fjólan Óspakseyrarhr. 1.000;
UD KFUM Hf 1.600; AD KFUK Hf
32.300; Krbd. KFUM og K Hf 21.500.
Baukar: GGfM 5.690; Litli krónu-
kallinn 492; SG 12.322.
Minningargjafir: Minningargjöf um
Guðfinnu Sigurðardóttur frá SJ 10.000;
Minningargjafir um Jón Ásgeirsson
46.000; Aðrar minningargjafir 81.300.
Gjafir alls í febrúar: 552.988.
Gjafir það sem af er 1978: 4.400.243.
jarmandi búpeningur var á harða-
hlaupum.
Þegar ég stóð þarna og reyndi
að gera mér grein fyrir ástand-
inu, komu þeir prestarnir, Berisha
og Kússía. Var ljóst, að þeim var
mikið niðri fyrir. Þeir sögðu, að
ástandið væri afskaplega alvarlegt
og að við yrðum að stilla til frið-
ar, annars yrði mörgum manns-
lífum grandað.“
„Var það ekki orðið um seinan?“
„Satt að segja var ég hræddur
um það, þvi að nú var allt komið
í bál og brand og ég efaðist um,
að nokkur heyrði til okkar eða
hlustaði á okkur í þessum hávaða
og látum. En Berisha sagði, að
við yrðum að reyna.“
Gráir fyrir járnum, en . . .
„Við ræddum enn saman lit.la
stund, en ákváðum síðan að fara
allir þrír af stað í Landroverbíln-
um og taka með okkur hátalara,
sem við notuðum stundum, þegar
við vorum á samkomum úti í hér-
aði. Við lögðum fyrst leið okkar
upp í bæinn fyrir ofan, Bakále.
Þar hefur lögreglan aðsetur."
„Þeir vissu þá, hvað var að ger-
ast í nánd við stöðina?“
„Já, því að þegar þangað kom,
voru allir karlmenn í bænum vopn-
aðir ásamt lögreglunni. En okkur
var þó sagt, að þeir myndu að-
eins verja bæinn, ef til kæmi, en
ekki skipta sér af þessum „villi-
mönnum“, þeir gætu drepið hver
annan, ef þeir vildu, enda þýddi
ekkert að tala við þá.
Við spurðum, hvort við mætt-
um reyna að tala við fólkið. Fyrst
var okkur neitað afdráttarlaust.
En eftir nokkurt þóf fengum við
leyfið, en við færum á eigin ábyrgð,
sögðu þeir.
Við héldum nú af stað niður á
„vigstöðvarnar“, vopnaðir hátalar-
anum einum saman. Þegar við vor-
um komnir um það bil miðja vegu
á milli þorpanna, þorðum við ekki
lengra, enda þutu byssukúlurnar
óþægilega nálægt okkur.
Við fórum út úr bílnum og lét-
um bera á okkur, svo að allir sæju,
hverjir væru þar á ferð. Síðan var
gripið til hátalarans, og Berisha
byrjaði að tala. Hann hvatti fólkið
til að hætta átökum og snúa til
þorpa sinna.“
„Bar þetta einhvem árangur?"
„í fyrstu virtist þetta ekki ætla
að hafa nein áhrif, okkur þótti
8